Ik lijk wel een beetje in een winterslaap te zijn gesukkeld; ik heb nog maar weinig concerten bezocht dit jaar, maar dat is prima. Druk zat geweest en ik kies met wat meer met beleid mijn concerten uit dit jaar. Mooi moment om met het mooiere lenteweer uit mijn hol te kruipen is het jaarlijkse […]
Gezien: Brown Note Ball 2025, De Onderbroek, Nijmegen Lees bericht »
Okay, weer eens wat anders, dit Circuit des Yeux, dat op Roadburn 2023 al behoorlijk indruk maakte met een sterke, zelfverzekerde en tikkeltje eigenzinnige performance van Haley Fohr. Haar muziek is wat lastig in een hokje te stoppen, denk richting elektronische pop/folk of (soms doomy) avant-garde, hier omschreven als: “Bezwerende, emotioneel complexe muziek die betrekking
Weekplaat 25-15: Circuit des Yeux – Halo On The Inside Lees bericht »
“Voor mij is het enige wat het allemaal echt gemeen heeft… En ik heb het over het hele spectrum van progressieve rock: van Pink Floyd tot Frank Zappa, Rush, Mogwai en Radiohead. Het enige wat het eigenlijk gemeen heeft, is de wil om af te wijken van de standaard popmuziek. Het is een soort idee
Weekplaat 25-11: Steven Wilson – The Overview Lees bericht »
Hier deel 31 van een setje toffe muziekvideo’s van YouTube. Deze zijn onderdeel geweest van de nog regelmatig terugkerende online vrijdagnachtvideoborrels, ooit ontstaan tijdens de lockdown. Veel nieuwe, maar ook oudere concerten en videoclips. Gewoon lekker, zeker in combinatie met bier en borrelnoten. En soms met een knipoog. De hele reeks verzamelde beestvideo’s kun je
Beestvideos (deel 31) Lees bericht »
Band to watch. Je kunt ook met de conclusie beginnen natuurlijk. Deze Griekse band draai ik sinds 2018 ten tijden van III, maar ondertussen zitten we aan V en wordt het wel tijd om deze band eens in de etalage te zetten, ook al komen ze af en toe langs (neem de top 100 van
Weekplaat 25-10: Naxatras – V Lees bericht »
“Wat stelt het voor?”. Mijn oude moedertje bekeek het schilderij, dat we eindelijk hadden gekocht voor boven de bank. “Het is abstract, ma. Je kunt er in zien wat je wil”. “Oh, als jullie het maar mooi vinden”. De derde studioplaat van Squid is ook wat abstract, het laat wat meer tot je verbeelding over.
Weekplaat 25-9: Squid – Cowards Lees bericht »
Als ik een band beschrijf heb ik nogal de neiging om vooral feitelijkheden te noteren, misschien heb ik wel wat autistische trekjes, zeg ik wel eens. Tegenwoordig kun je dat (in plaats van zelf zoeken of op Wikipedia of Bandcamp te kijken) met AI ook wel snel opvragen. Pothamus is een sludge/post/doom-metal band uit Mechelen,
Weekplaat 25-8: Pothamus – Abur Lees bericht »
Het blijft een beetje haat/liefde met de postrock-pioniers van Mogwai. Het materiaal doet me soms bijzonder weinig, maar het vorige As the Love Continues uit 2021 was dan wel ineens weer een flink schot in de roos. The Bad Fire, het elfde studioalbum van de Schotten, lijkt een soort verzameling met van alles wat, en
Weekplaat 25-7: Mogwai – The Bad Fire Lees bericht »
Zo hoor je een tijd niks van ze en zo staan ze twee keer in de buurt, het Zweedse Opeth heeft er weer zin in de wereld te veroveren blijkbaar, inmiddels met een volwaardig nieuw album onder de arm, waarop oudere tijden van de band herleven met progressieve deathmetal en grunts. The Last Will and
Gezien: Opeth, AFAS Live, Amsterdam Lees bericht »
Voor een goed potje progressieve jazzrock kun je het beste in Noorwegen zijn, denk ik. Krokofant, ik kende de band nog niet, bestaat uit Tom Hasslan (gitaar), Axel Skalstad (drums) en Jørgen Mathisen (saxofoon) en hun geluid is ‘diepgeworteld in de jaren 70, met subtiele knipogen naar King Crimson, Soft Machine, gecombineerd met een sterke
Weekplaat 25-6: Krokofant – 6 Lees bericht »