Gezien: Motorpsycho, Burgerweeshuis, Deventer

Zondagavond was het stoere mannen avond in Deventer.  Het waren de ruige Noorse rock matadoren van Motorpsycho die een bezoek brachten aan de gezellige zaal van het  Burgerweeshuis . En wat je altijd kunt voorspellen van deze heren: elk optreden een volstrekt andere setlist. En dat ze graag lang spelen. En dat hun haren en baarden weer een beetje langer geworden zijn.

Het optreden duurde zeker zo rond de 2 uur en 20 minuten waarin het publiek met regelmaat een stevige geluidsmuur aan elektrisch gitaargeweld en beestachtig drumwerk over zich heen kreeg. En zo doen ze dat al weer 20 jaar. Ter ere van dat gegeven werd er door een aantal fans een fraai bedrukt spandoek ontvouwd: “Motorpsycho thanks for 20 years” die ze daarna aan de band aanboden. Fans dus in Deventer, zo gemiddeld achter in de dertig, begin veertig, en al jaren liefhebbers van deze fijne mix van rock, psychedelica, bluesrock, prog, hardrock, pop, jazz. Maar de band laat zich lastig in een hoekje stoppen, ze hebben vooral een heerlijk eigen geluid, live nog beter en meer “recht in je smoel” dan op de plaat.

Vooruit, het zijn geen zangtalenten maar eigenlijk past dat wel bij deze muziek, hoewel het soms echt op het randje is (zie mijn YouTube snippet beneden). Maar wat een avond. Een lekker afwisselende setlist vond ik het. Een beetje improviseren, freaken, rammen, stampen, gas terug nemen, gevoelig nummertje en daarna de geluidsmuur weer open trekken. Ik stond gelukkig tegen een muur zodat ik niet omver werd geblazen door de knetterharde bas. Ze begonnen de avond met een onbekend nummer Who Gave You Love, wellicht staat die wel op het nieuwe album Heavy Metal Fruit dat op 15 januari uit moet komen (edit: of een cover van Zakarrias). En dat terwijl ze net een EP uit hadden gebracht: Child of the Future waar ze dan ook een  aantal nummers van speelden. Met Upstairs Downstairs en Bedroom Eyes werden tussendoor nog even wat meer rustige breekbare songs gespeeld. Fijne afwisseling toch.

Het tweede deel van het concert beviel me zo mogelijk nog beter dan het eerste deel, zoals Little Lucid Moments. Op de plaat al lang maar live wisten ze er een groots epos van 25 minuten te maken, met een indrukwekkend geïmproviseer en ogenschijnlijk achteloos uitgevoerd. De toegiften waren zeker de slagroom op de taart met als laatste uitsmijter Vortex Surfer. Perfect uitgevoerd, opstuwend naar een luttele 109 dB bij de PA. Wat volgde was een luid applaus van 107 dB. Terecht.

_________

Setlist (bron http://motorpsycho.fix.no/):

Who gave you love
Cornucopia
Ozzylot
Riding the tiger
Kill some day
Wishing well
In the family
Back to source
Upstairs downstairs
Bedroom eyes
Ocean in her eye
Suite: Little lucid moments
…
Young Man Blues
Manmower
…
Whole Lotta Diana
Vortex surfer

_________

• Recensie concert in de Stentor | cut-up.com
• Foto’s Rokobama
• Foto’s joerijoustra op Flickr
• Recenties EP Child of the Future: Goddeau.com |  Fileunder.nl

_________

Kill Some Day

_________

Vortex Surfer (Live in Den Haag, 2007)