Gezien: Riverside, 013, Tilburg

Wat is de vrijdagavond toch heerlijk voor concerten. Een beter begin van het weekend kun je je toch niet wensen. Tilburg dit keer, in één van de mooiere zalen van het land: 013. Op bezoek: Jolly, Pure Reason Revolution, en de hoofdact – een persoonlijke favoriet – Riverside.

De Amerikaanse band Jolly trapt de avond af in 013 om 19.00 – de zaal is nog lang niet gevuld. Het valt mij direct op dat de geluidsmix niet lekker staat. Of ik sta te ver naar voren. Of die gitaar kan wat harder. Of mijn oordoppen zijn niet goed bezig vanavond. Of mijn oren zijn nu echt verkloot. Een euvel waar ik een groot deel van de avond last van zou hebben, maar waarom werd me niet helemaal duidelijk.

Jolly is een verschrikkelijke bandnaam natuurlijk en de progressieve rock of pop wordt met regelmaat sfeervol gebracht maar heeft soms ook een loom tempo wat een beetje doet vervelen. Het mist wat afwisseling hoewel er hier en daar wat aardige elektronische componenten worden verwerkt en er af en toe geschakeld wordt van zacht naar hard en weer terug. De zang is een beetje Amerikaans (lees: net een tikkeltje over the top soms) hoewel niet heel slecht. De drums zijn echt matig, maar de synths zijn dan wel weer bij vlagen lekker (en bovendien heeft de toetsenist een kek petje en bril op). Maar het is het allemaal net niet lijkt het.

Pure Reason Revolution is een band waar ik naar uitkeek om een keer live te zien. Een band die verschillende stijlen laat horen, soms progrock, dan weer poppy, dan weer stampende beats en electronica. En een kenmerkende samenzang. Je moet er maar van houden. Ik had berichten gelezen dat die samenzang live tegen zou kunnen vallen. Gelukkig was dat nu juist prima in 013, de 2 heren en dame brachten prachtige koortjes samen. Deze samenzang en muziek is als chocola met fruit – een beetje vreemd maar wel lekker. Ook hier had ik wat last van de geluidsmix. Gitaren en elektronica waren soms moeilijk te onderscheiden in de brei terwijl de zang er wel helder uit zat te knallen. De band bracht een lekkere afwisselende set van ouder werk en het meer met elektronica gevoede album Amor Vincit Omnia dat vorig jaar werd uitgebracht. De band heeft een aangename, vernieuwende, afwisselende, eigen stijl (ook wel in het hoekje “new prog” gestopt) en dat maakte het tot een heel prettig optreden. Wat mij betreft dan, voor anderen was het wellicht een wat vreemde eend in de prog. En ja, er mag dus gedanst worden op rock! (ref: fileunder.nl).

Riverside is  het beste exportproduct van Polen. Niet te verwarren dus met de Nederlandse Riverside – voor feestjes en partijen. Nee, de Poolse matadoren brengen progressieve rock van wereldklasse en hun faam reikt inmiddels tot ver buiten Polen. Gestaag werken ze aan hun bekendheid en dat bracht ze vorig jaar al tot een tour langs maar liefst 5 zalen in Nederland. Het optreden in De Pul in Uden was één van de beste die ik had gezien dat jaar, dus de verwachtingen waren nu ook weer hoog gespannen.

De eerste nummers vielen me gewoon wat tegen. Het geluid leek weer niet super te staan (de gitaar kwam er niet vet doorheen, de synths waren slecht te horen) en ik verdenk de band er van die eerste nummers iets langzamer te spelen dan op de CD. Het was minder “right in your face”, en ik zat dan ook te klooien met mijn oordopjes. D’r in: wat zacht, geen balans. D’r uit: te schel, een beetje brei. Gelukkig draaide dit allemaal aardig bij gedurende het concert maar ik weet nog steeds niet zeker waar het nu precies aan lag. Het publiek vond het allemaal prima leek het. Gemiddeld dik in de dertig. Shirtjes van Porcupine Tree, Opeth, Dream Theater, Marillion. En relatief (en eigenlijk opvallend) kalm staan te kijken, maar na elk nummer groot gejoel en applaus. Terecht natuurlijk, Riverside bevat technisch begaafde muzikanten. Vanavond werd mijn aandacht bijvoorbeeld regelmatig getrokken door het technisch knappe snelle basgitaarwerk van – tevens zanger – Mariusz Duda. En het lekkere bezwerende spel van toetsenist Michał Łapaj op de Theremin.

Riverside opende het bal met de eerste twee nummers van het laatste album Anno Domini High Definition: Hyperactive en Driven To Destruction om te vervolgen met een lekkere mix van oude en nieuwere nummers zoals (in willekeurige volgorde) Rainbow Box, Cybernetic Pillow, Left Out, Conceiving You, Egoist Hedonist, Dance With The Shadow en Hybrid Times. Eerste toegift Rapid Eye Movement van de bonus disc van de gelijknamige CD is een heerlijk, sfeervol, filmisch, instrumentaal nummer met een mooie opbouw en structuur. Die werd vorig jaar ook in De Pul in Uden gespeeld. De tweede toegift was het lekker stampende Panic Room van het (reguliere) album Rapid Eye Movement. En na 2 uur was het dan echt afgelopen. Nederland houdt van Riverside en dat is meer dan terecht. Vette hap!

Foto’s hierboven door tbeest (klik voor vergroting)

• Review: ROAR
• Foto’s Jaak Geebelen
  

YouTube door tbeest;
Pure Reason Revolution (stukje van Twyncyn/Trembling Willows):

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=UWrT84Z7CqQ]

YouTube vids (by.. others):

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=ilu3h_-N5OM]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=rXo23fvm9r8]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Ahaa2jzvWA8]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=6gsu5BIHg-c]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=PTZAQtHZtrs]