Gezien: Mike Patton, Holland Festival, Amsterdam

Mike Patton was vrijdagavond te bewonderen tijdens het Holland Festival in Amsterdam. Voor de pauze sprak hij Italiaanse teksten in een uitvoering van het muziekstuk Laborintus II van Luciano Berio, na de pauze was er een jazz uitvoering samen met ICP muzikanten waarin Patton met zijn stem en de nodige electronica allerlei aparte effecten liet horen.

Mike Patton is zoals altijd druk met allerlei projecten. Zo zingt hij sinds vorig jaar weer regelmatig met Faith No More. En het optreden in Amsterdam is tussen optredens door van die band in april en begin juli in Amerika en Europa. Vanaf 22 juli gaat hij ook nog even verder met zijn Mondo Cane project met diverse optredens in Europa. Daarnaast was er deze week het bericht dat er ook weer nieuw materiaal in de “pipeline” zit van Fantômas (berichten hier en hier).

Vrijdagvond was de mooie zaal van het Muziekgebouw aan ’t IJ uitverkocht en gevuld met zowel Patton fans en wat serieuzer geklede heren en dames. Grappig om duidelijk de Patton fans te kunnen onderscheiden van het meer gedistingeerde publiek, dat vast meer waarde hecht aan de cultureel verantwoorde inhoud van de avond.

Voor de pauze het stuk Laborintus II, een meesterwerk van de Italiaan Luciano Berio uit 1965, een moderne concertante kameropera gebaseerd op het werk van Dante, T.S. Eliot en Ezra Pound. Mike Patton is verteller in het stuk met Italiaanse teksten. Daarnaast staat het podium vol met het Ictus Ensemble en het Nederlands Kamerkoor.

Laborintus II verbindt verschillende muziekstijlen, van dramatische opera tot de Europese jazz uit de jaren ‘60. Als onwennige toeschouwer lijkt het muziekstuk op een chaotische samenspel van stemmen en muziekinstrumenten. Geen melodie maar een experimenteel stuk. Het vertelt een verhaal maar zonder achtergrondinformatie is het nogal een chaotische opeenvolging van geluiden, stemmen, en schijnbare willekeur.

Na de pauze improviseert Patton met de ICP-musici Han Bennink, Mary Oliver, Ab Baars en Michael Moore, aangevuld met Guus Jansen aan de vleugel. Mike Patton staat achter een tafel vol sample  en effectapparatuur. Han Bennink is een bekende jazz drummer – maar wij kennen hem natuurlijk niet – een grappige oudere man die op een gegeven moment gewoon op de vloer zit te drummen – iets wat hij blijkbaar wel vaker doet.

Het jazz gedeelte van de avond is toch ook nogal lastig te doorgronden. Erg experimenteel, nauwelijks melodie, en de afzonderlijke instrumenten lijken vaak op zichzelf te staan. Alsof je verschillende solo’s door elkaar hoort en je niet precies kan horen waar ze op elkaar aangrijpen. Maar de musici zelf weten waarschijnlijk wel wat ze doen, de echte jazz liefhebber zal er vast van genoten hebben.

Gelukkig hoef ik niet alle muziek goed te begrijpen – we zijn het wel van Patton gewend maar het blijft lastig te geloven dat de man zoiets kan doen en twee weken later weer het mierzoete Easy met Faith No More zal zingen. Het was echter een aparte belevenis. Als Patton fan ben je dan getuige van een uniek optreden, maar voor mij was Patton in Mr. Bungle wel experimenteel genoeg…

• Mooie review Gonzo (circus)
• Nog een mooie via Cutting Edge
• Artikel in NRC via Vrouwkje
• Andere video: http://yfrog.com/bc4ktzz (Johannes Bongers)
• Via zahierno1 veel video’s op YouTube: hier
• Via AllanPatton: video Youtube
• Via The Holy Filament op Vimeo een groot deel van het concert.
• Foto van @TamaraDamians: hier
• Review smogra.blogspot.com

Video’s en foto’s hieronder by tbeest

Laborintus II:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=isJq43Q8eX0]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=u634zH8NgPo]

Jazz met ICP orkest:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=zf7YXsp9XV4]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=tKAAFAg4gAU]