Gezien: Rock Werchter 2010

Het was weer een onwijs hete editie van Rock Werchter afgelopen weekend, waarschijnlijk nog wel heter dan vorig jaar. Gelukkig konden we de tent in de schaduw plaatsen en waren we ruim op tijd klaar voordat het festival zou beginnen. Werchter is het grootste festival in België met de grootste namen. Veel Nederlanders weten Werchter te vinden en het programma vonden wij dan ook gewoon beter dan Pinkpop. Bovendien gaan ze langer door (tot één of twee uur in de nacht) en is het festival een dagje langer. Er is wel een podium minder. Naast het grote podium met het inmens grote veld waar de 80.000 festivalbezoekers toch allemaal wel op passen, is er de Pyramid Marquee tent voor de wat intiemere optredens en nieuw talent. En daar zouden we ook regelmatig vertoeven, als was het daar in de schaduw soms ook flink zweten.

(let op: deze post bestaat uit 4 pagina’s)

Nieuw op het terrein een grote overkapping die de zo broodnodige schaduw kon geven aan de verhitte festivalgangers. Even bijkomen daar was prima, met in de verte het geluid van de tent of tussen die optredens door de DJ’s bij het Jupiler gebouw – en dat was regelmatig een klein feestje wat deed denken aan Groove Tube op Lowlands.

Het festival werd afgetrapt door Kyteman met zijn hiphop orkest. De vele instrumenten gaven extra kleur aan het optreden, hoewel het geluid slecht gemixt was, een aantal instrumenten waren niet of nauwelijks te horen. Het rappen van de soms overdreven vrolijke MC’s vond ik een minpunt. Maar ja, het is een hiphop orkest dus wat wil je.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=nKfpQY4iq4A]

Skunk Anansie bracht een prima strakke set met veel bekende rock nummers uit de jaren negentig. Zangeres Skin bracht het met een zuivere stem en aanstekelijk enthousiasme. Er werd veel over het podium gerend, door, langs en over het publiek crowdsurfend. Prima en vermakelijke set. (Setlist hier).

In de tent was het een drukte voor The xx. Een wit doek hing voor het podium waar een schaduw van licht op viel van de bandleden tijdens het spelen van Intro. Zodra Crystalised inzette en het doek viel ging het publiek los en zong het luidkeels mee. En dat is gek voor zo’n band die het juist lijkt te moeten hebben van een intieme donkere sfeer en minimalistische indie-popsongs. De groep brak vorig jaar keihard door en stond in veel eindlijstjes van gerenommeerde bladen en maakt het vandaag op Werchter toch wel waar. Ondanks de wat eentonige vergelijkbare manier van spelen en vaak hetzelfde gitaargeluid, wist de band te intrigeren. Live wist de band de aandacht vast te houden. Op een gegeven moment een heerlijk extreem luide bas die de broekspijpen en oorlellen flink liet wapperen. De zang was sensueel en het viel me op hoe Romy Madley Croft soms klonk als Björk. Oliver Sim is zo’n beetje de coolste gast die je je kunt indenken op het podium, speelde zoals altijd verschrikkelijk nonchalant maar lachte breeduit na elk groot applaus. Het is een mens! Zowaar! The xx heeft een eigen geluid, mag nog wat gevarieerder, maar is vernieuwend genoeg om te boeien. Of ze het ooit tot een hoofdpodium redden vraag ik me af, maar dat moet misschien ook niet met zo’n band. (Setlist hier)

La Roux was de volgende act die we gedeeltelijk in of buiten de tent zagen of hoorden. Een ietwat simpele electropop act van de vrouw met die joekel van een kuif. Uiteraard was het hier Bulletproof – het bekende nummer – wat het publiek deed opveren maar voor de rest was het niet erg opzienbarend, maar lekker voor even tussendoor.

Een week of twee eerder was Muse in het Goffertpark groot, groter, grootst… En natuurlijk kan de band nooit beter presteren op een festival. Met minder lichtshow was het toch prima verzorgd. Muse kan kiezen uit vele nummers en kiest logischerwijs, en helaas wat te veel, nieuwe nummers. Natuurlijk zijn een aantal nummers goed, maar het valt toch op dat Muse in de loop der tijd ook songs heeft gemaakt die niet direct aankomen als een mokerslag of uitblinken in klasse. Het is ze vergeven, een prima strak gespeelde show verveelt nooit hoewel het tegenwoordig meer en meer om de show lijkt te gaan. (Setlist hier).

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=B8pW8PwBHVQ]

Dan toch nog naar Faithless kijken wat een half uur te laat begon om de spullen van Muse op te bergen. “Toch nog”, want ik had de band al een beetje ten dode opgeschreven. Altijd maar dezelfde shows en alleen de hits waren leuk. Faithless verraste op Werchter echter met wat goede nieuwere dancesongs naast die oude knallers – die ook bij vlagen wat frisser en anders werden gespeeld. En er werd in de set meer gezongen dan alleen dat heilige gepraat van Maxi Jazz. En vooruit, er zaten weer wat inzakkertjes in zoals het vreselijke reggeanummer Crazy Bal’Heads. Maar toch, een prima comeback van een band die je gewoon niet te vaak moet zien. (Setlist hier).