Gezien: Pavement, Doornroosje

Afgelopen dinsdag was het een bijzondere avond in Doornroosje. Doornroosje viert rond deze tijd haar 40-jarig bestaan (gefeliciteerd!) en deed dat onder andere door het binnenhalen van die legendarische Amerikaanse indieband: Pavement. In het voorprogramma het Amsterdamse duo van zZz én de halve finale van Nederland tegen Uruguay. Door wat schuiven met het tijdschema hadden de bezoekers een bijzondere avond. Voetbal, bier én goede muziek.

zZz mocht aftrappen rond een uur of acht, maar we kwamen wat later binnen. Drums en orgel – de bekende opstelling – en lekker vuige muziek. Toch verraste zZz me met een meer experimentele uitvoering dan dat ik ze me kan herinneren van Lowlands 2005. Maar we zijn ook wat jaartjes verder en ik heb de plaat Running With The Beast uit 2008 compleet gemist. Niet alleen de zang werd af en toe lekker door een vervormer gegooid, de orgel wordt nu ook afgewisseld met synthesizer en dat gaf de nodige afwisseling in de set.

Pavement is voor mij (cultuurbarbaar) een beetje onbekend. Destijds wel eens geluisterd, maar te weinig dus. Wat jaartjes ouder nu waardeer ik deze grondleggers van de alternatieve indiepop/rock alsnog wat beter. De band vierde hoogtij in de jaren negentig. Of noem het invloedrijk en een inspiratiebron voor vele bands. De band werd opgericht in 1989 door Stephen Malkmus en Scott Kannberg. Eerste album Slanted & Enchanted kwam uit in 1992, maar met Crooked Rain, Crooked Rain uit 1994 braken ze definitief door. Een paar albums later stopte de band in 1999 om in 2009 hun terugkeer aan te kondigen.

(Gitarist / zanger / frontman) Stephen Malkmus staat nog even mee te kijken naar die spannende ontknoping van Nederland – Uruguay. Direct na het fluitsignaal start de band met In The Mouth A Desert. Wat volgt is een behoorlijk toegankelijke set van prima songs – waar ik zelf misschien nog wat moeilijkere en experimentele nummers had verwacht. Nummers van verschillende albums komen schijnbaar willekeurig langs. Ik hoor ineens wat flarden die ook van dEUS of Bettie Serveert hadden kunnen zijn en dat zal niet toevallig zijn. Stephen Malkmus zingt eigenlijk niet zo heel vals als op de plaat, het geluid staat goed, en de band heeft het naar zijn zin. Oranje klompen op het drumstel en diverse verwijzingen naar het voetbal, en Bob Nastanovich maakt een dansje met een roadie (denk ik) tijdens We Dance. Hoe toepasselijk. En verdacht veel oranje in de lichtshow.

Natuurlijk komen de wat bekendere nummers voorbij zoals Cut Your Hair, maar ook Stop Breathing was voor mij een hoogtepuntje op het eind van het eerste gedeelte waarna de band nog twee keer zou terugkomen voor een prima toegift. Mooie avond zo, en een prima feestje voor 40 jaar Doornroosje.

(Foto door @antoinek)

• Setlist hier.
• Recensies: OOR |  Cutting Edge | Pretty-Paracetamol | 3voor12
• YouTube filmpjes
• Foto’s Doornroosje (door @siimple)
• Foto’s op Flickr

Youtube (door shakingthru)

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=vsstqsuF-oQ]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=H5fgAd1wiog]