de-Affaire is al jaren de smaakmaker van de vierdaagsefeesten in Nijmegen. In de week rond de wandelvierdaagse is het Valkhof en omgeving dé plek voor wie de betere muziek zoekt in de drukke stad. De puike programmering lijkt de laatste jaren alleen maar beter te zijn geworden. De-Affaire zet ons de beste gerechten voor met veel, meestal de wat nieuwere, kleinere bands uit het clubcircuit en diverse vernieuwende festivals.
En gratis entree. Dus er wordt wel van je verwacht dat je op het terrein een drankje en een hapje nuttigt. Help de organisatie dus door goed door te drinken – maar dat mag geen probleem zijn toch?. Nadat de bands zijn afgelopen is het Valkhof ook een veelbezochte plek om nog even met vrienden de vroege uurtjes in te duiken, en het is er dan ook altijd gezellig druk.
Op het Valkhof dit jaar weer twee podia, de Saddlespan en de Barbarossa Ruïne. Langs het park nog extra podia: de Voerweg en (voorheen LatinStage) het Lift! podium voor wat kleiner talent. De LatinStage zit nu bij de ingang van het park. En dat is gelijk het grootste nadeel van het festival. Meerdere podia betekent overlappingen in het goede programma en dat dwingt je tot keuzes maken. Het grootste deel van de bands kende ik nog niet en dat vereiste wat uitzoekwerk om er achter te komen wat ik wil zien. Hierbij de voorbeschouwing voor de zaterdag en zondag – hoewel zoiets altijd een beetje persoonlijk blijft. Wat je kan helpen is de knipselkrant preview met diverse uitspraken in de online media over de bands, een persoonlijke noot, en wat YouTube filmpjes.
Wat highlights…
Zaterdag
de-Affaire trapt af op de Voerweg met Emporers, Stoner uit Nijmegen. Was eerst een stoner tribute band maar hebben nu eigen nummers. Stoner en ook wat meer standaard sleazy rock. Op het Saddlespan podium opent Oh No Ono met aanstekelijke psychedelische pop, afwisselend met een vol en rijk geluid. Lief en vervreemdend soms. In de Ruïne daarna het interessante Gösta Berlings Saga met hun mooie instrumentale psychedelische progrock. Soms wat jazzy en spacy, psychedelisch, dan weer wat dwingender. Zo’n band die ook geen zang nodig heeft. De rammelende Britse indierock van Los Campesinos! is aanleiding voor een klein feestje. De 7 bandleden (drie jongens, vier meisjes) maken met hun energieke uitstraling lekkere aanstekelijke muziek. Of je gaat even kijken naar Valient Thorr met hun trashy, speedy en punky hardrock met dubbelloops gitaarriedels. Motörhead op speed. Op het Lift! podium daarna The Sore Losers met afwisselende snellere tot rustige country/bluesrock. Karma To Burn sluit het podium op de Voerweg met prima stonerrock. Probleempje hier dat ze tegelijk spelen met The Antlers, een fijne aparte band met hun diverse stijlen doorspekte donkere muziek tussen hoop en wanhoop. Soms mooi, soms schuurt het, soms klein en breekbaar, en dan weer uitpakkend in noisy indie rock.
Zondag
De zondag begint goed met een paar prachtbands met voornamelijk rustige indie/folk rock uit diverse windstreken. Zowel mooi voor in de zon, maar ook goed te verteren in de herfst en bij de open haard. Isbells uit België timmert aan de weg. De singer-songwriter maakt mooie eenvoudige songs. Referentie: Bon Iver. I Am Oak is een vergelijkbare band met akoestische sluimerende folk, een melancholieke stem, en gewoon uit eigen land. The Middle East kun je omschrijven als post-rock/folk wat zoiets kan betekenen als rustige tokkelende akoestische gitaren die soms resulteren in een wat stevigere climax. Tokyo Police Club lijkt ook fans te trekken. Meer post-punk dan indie of whatever dat ook mag zijn, maar mij klinkt het als redelijk eenvoudige doch aanstekelijke britrock met de onvermijdelijke hoekige gitaren. Nog meer mooie singer-songwriter muziek met Ben Howard op het Saddlespan podium, maar ik denk dat ik even afdaal naar ASTRA op de Voerweg voor hun pyschedelische progrock met een zweem uit de seventies. Uhmpfh. Lekker. Het Limburgse Sungrazer maakt prima psychedelische / stoner rock. De Voerweg barst daarna uit zijn voegen met het onwijs intense HEALTH waar liefhebbers speciaal op af zullen komen. Lastige compromisloze noise, mathrock, post-punk, electro en sonische disco. Eens kijken of je dat vol kunt houden. Daarna in de Lift! The Flying Eyes met hun psychedelische en punky bluesrock. Lekker genre. En een stem als Jim Morrison (The Doors). Als afsluiter kun je kiezen tussen de (blanke) soul van Mayer Hawthorne & The County maar ik ga voor King Khan & The Shrines waar ik toch wat show verwacht van de band met deze excentrieke zanger. Garagerock, funk, soul. Lijkt me een leuke afsluiter.
Overzicht van de-Affaire | website de-Affaire
Pingback: de-Affaire, voorbeschouwing ma/di/wo « Tbeest's Blog