Verslag Lowlands 2010 – zondag

Het valt niet mee om op zondag weer goed wakker te worden. Het is toch wel wat laat geworden, maar eigenlijk willen we ook niet te veel bands missen door onnodig lang op de camping te blijven hangen. Brak zijn kun je op het terrein ook….

De zondagochtend begint met Blaudzun, de alias van de Nederlandse singer-songwriter Johannes Sigmond. De ingetogen, wat sombere indie/folk/pop/rock/singer-songwriter wordt dit optreden ook weer aardig begeleid door die karakteristieke gekwelde stem – die mij nu iets minder aanspreekt dan op de plaat. Vraag me niet waarom. De zanger komt wat schuchter en vreemd over hoewel hij wel zijn best doet om sympathiek te doen. Waarom verschuilt hij zich eigenlijk achter zo’n hele grote bril en veel diep zwart haar? De muziek is bij vlagen mooi, maar het pakt me wat minder dan op de plaat. Maar dan toch. Het is aardig wakker worden met deze rare snuiter.

 

 

 

Het Metropole Orkest heeft wisselende contacten. Het doet het met diverse rockbands, en waarom ook niet? Klassieke muziek leent zich uitstekend om een prachtige dimensie aan rockmuziek toe te voegen. Wie herinnert zich niet het mooie experiment van Metallica met hun klassiekers, aangevuld met de prachtige klanken van het San Francisco Symphony Orchestra in 1999. Serj Tankian & Metropole Orkest is vandaag ook een bijzonder project. Want hoe vaak zien we nu zo’n enorme hoeveelheid aan goed geschoolde muzikanten op een podium? Serj Tankian, de oud frontman van System Of A Down, is duidelijk in zijn nopjes in zijn witte pak op het grote podium. Het geheel klinkt bombastisch en indrukwekkend vol van geluid. Eigenlijk klinkt het zo een stuk beter dan op de plaat zonder orkest. De zang is nog net voldoende, Serj Tankian zingt redelijk, maar niet meer dan dat. Eigenlijk ook een tikkeltje te bezwerend, en dat doet de aandacht ook soms wat verslappen. De liedjes lijken een beetje op elkaar, en ik hoor die elektrische gitaar eigenlijk niet. Dat is wel weer jammer.
Tja. Zo goed als ik Mike Patton twee jaar geleden zag met het Metropole Orkest. Nee. Dát is veels te hoog gegrepen voor de heer Tankian. Daarvoor heeft Mike Patton ook een veel betere zangstem. Maar dan toch, het was best mooi. Nee echt waar!

 

 

Vervolgens blijven we even hangen bij Surfer Blood. Op de plaat leek het nog een aardige band, met prettige surfpop en een dikke echo op de zang. Zo live lijkt het alsof ik naar een band kijk die net begonnen is met optreden en maar wat uitprobeert. De eerste nummers klinken niet goed. Waar is die karakteristieke (echo) sound van de zang gebleven? Waar blijven die pakkende songs? De band speelt rommelig en mist pit. Dus lopen we maar weer snel verder.

Het is een eindje naar de Bravo lopen voor Staff Benda Bilili. De straatmuzikanten uit Congo hebben een handicap, en dat maakt het vooral bijzonder. Muzikaal spreekt het mij verder niet zo aan, dus we hebben het snel gezien. Jammer, ik had beter kunnen weten dat het genre niet zo mijn ding is. maar dan toch stiekem gezien.

Yeasayer is ook zo’n bekende indie folk band waarmee we tegenwoordig worden overspoeld. Was het een paar jaar geleden vooral veel britrock, de laatste twee jaar hebben we een strippenkaart voor indie/folk pop/rock. Op Rock Werchter was het een wisselende ervaring, en ook op Lowlands weet het soms te overtuigen. Wat opvalt is dat het geluid hier wat beter staat. Het klinkt lekker vol en strak. De invloeden van wereldmuziek zijn hier ook weer te horen, denk aan Vampire Weekend – maar het is diverser dan die band. Het is bij vlagen licht dansbaar en pakkend, en een aantal nummer overtuigen prima. Maar over het geheel kan het mij nog steeds niet tot extase beroeren.

 

 

De prijs voor het meest enthousiaste optreden gaat zonder twijfel naar Wallis Bird. Wat een vrolijkheid! De bijzonder innemende jongedame weet de harten van het publiek binnen no-time te stelen. Ze beweegt zich als een energieke ADHD-er over het podium met een onwijs dikke glimlach. Met zoveel energie is het ook niet gek dat de ene snaar na de andere afbreekt op de gitaar. Maakt niet uit joh, gewoon lekker doorspelen. Wat een plezier! Het doet ons – gek genoeg – wat denken aan Anouk. Misschien vanwege de stem (eh.. zeker niet qua podiumuitstraling). Wat een heerlijk fris en fruitig optreden. Hoewel de muziek zelf verder geen hogere wiskunde is, is het wel één van de meest spontane optredens die ik me kan heugen.

 

 

Met The National heb ik een haat-liefde verhouding. Op de plaat vond ik het maar wat donker en depri. Een beetje saai zelfs. Met een aantal aardige nummers. Maar echt werkelijk iedereen heeft het over de plaat van het jaar… Tsja. Dan moet je er toch echt wat aandacht aan geven. In de Grolsch tent is het gezellig druk, en ik word toch verrast. Het geluid is veel voller en sfeervoller dan ik me kan herinneren van de plaat. Blijkbaar helpt het toch om zo’n band live te horen, met voldoende muzikanten om de boel sfeervol te omlijsten. Een verschil in volume doet ook veel. Zachtjes op de achtergrond is toch anders dan vol in je gezicht. Dat is dus een dik pluspunt, dat had ik echt niet verwacht. En ik sta er dan ook puur uit nieuwsgierigheid. Waar ik me dan wel over verbaas is de zang. Die is echt niet goed. Wat iedereen ook beweert. Hoe dramatisch, melancholisch, donker, of weet-ik-veel-wat het ook is. Het is gewoon slecht. Zanger Matt Beringer zingt niet, hij praat half, en doet dat ook soms nog uit de toon. Als hij af en toe gekweld schreeuwt doen mijn oren gewoon zeer.  En verder lijken de nummers ook wel wat op elkaar. En zo hou ik een beetje een wisselend gevoel over aan het optreden. Maar dat zal wel aan mij liggen. Zo snap ik Interpol ook niet helemaal. Ach wellicht komt dat ooit nog.

 

 

The xx moet je leren eten en drinken. De band is op het eerste gehoor dodelijk saai. Maar dat is de kunst van The xx: popliedjes uitkleden tot het minimale, met simpele gitaar, bas en elektronische drums. De band heeft zeker een aantal kenmerkende sfeervolle songs die op zijn minst intrigerend of vernieuwend genoemd kunnen worden. Op Rock Werchter verraste de band me toch wel, het klonk niet zo saai als gedacht. In de tent wisten ze daar toch een intiem en sfeervol optreden te verzorgen. Daar moesten ze het vooral hebben van de herkenbaarheid van de inmiddels ingeslepen popliedjes bij het publiek, met die eenvoudige maar efficiënte en effectieve slagen op gitaar en basgitaar. Hoe anders kan een band dan op Lowlands klinken? We staan achterin de wat grote Grolsch tent te kijken naar diezelfde band met datzelfde geluid – en we kunnen niet anders concluderen dat het daar klinkt alsof het ontdaan is van de ziel van alle nummers. De nummers klinken gortdroog, saai, voorspelbaar, inwisselbaar en veel van hetzelfde. Ligt het tempo wat te laag of zo? De Grolsch tent zal wel een paar maatjes te groot zijn voor de band. De geluidsmix is misschien te wollig, en het wordt wel erg duidelijk dat de nummers te veel op elkaar lijken. Het kunstzinnige project van The xx is meer geschikt voor een rokerig kroegje bij een arty filmhuis. En het zal op de plaat vooral goed doen bij sfeervolle documentaires. Live is het vandaag een teleurstelling. The xx valt alsnog door de mand.

Figli Di Mare Ignota bouwt een heel leuk feestje in de Lima met hun vrolijke balkan/klezmer/ska. De takken bamboe worden alvast weer tevoorschijn gehaald om vrolijk mee te gaan zwaaien, en het is een vrolijke drukte daar. Wat is dit soort muziek toch ideaal voor een festival. Soms wil je gewoon lekker ongecompliceerd feesten, en dat kan prima met zo’n band.

Massive Attack dan. Op de laatste plaat stonden toch een hoop nummers die mij niet konden bekoren. Toch wisten ze live weer een schitterende sfeer neer te zetten die mij aan eerdere optredens deed denken. Op de achtergrond weer die interessante lichtshow met statistieken en vreemde nieuws headliners in het Nederlands, en andere fratsen. Die combinatie van licht, geluid, en een donker podium zorgen weer voor een interessante trip. Het bekende Teardrop valt mij dan wel tegen, met Martina Topley-Bird op zang. Maar voor de rest is het een dikke meevaller.  Niet al te veel flauw werk maar veel hypnotiserende voortdenderende psychedelische triphop. Het geluid is overigens rechts in de tent een stuk minder goed dan midden-achter. Dat u het weet. Klein experimentje….

 

 

Als echte feestelijke afsluiter van de live muziek  bouwt Shantel & Bucovina Club Orkestar een indrukwekkend feestje in de Inda. De tent host, springt, danst, schreeuwt en zingt luidkeels mee met de opzwepende Balkan muziek. De hit Disko Disko Partizani! laat de tent werkelijk ontploffen. Ik sta met een big smile te kijken wat voor feestje hier wordt gebouwd. Topvermaak!

 

 

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=pEwu9CnBUBA]

En dan loopt Lowlands langzaam ten einde. We slaan nog de laatste alcoholische drankjes achterover. Maken de muntjes op. En ontwaken weer in de koude kille weilanden van Lowlands. In de regen. Bah.

Maar dan toch. Wat hebben we een prachtig weer gehad in het weekend tussen periodes met overvloedige regen. Wat een dikke mazzel. Het lijstje hoogtepunten is best lang, maar een gedegen voorbereiding voorkomt soms ook wel een beetje dat je naar de verkeerde bands gaat kijken. Sommige bands konden het voor mij zo inkoppen. Vooruit dan, de hoogtepunten van Lowlands 2010 waren voor mij:

• Diablo Swing Orchestra
• And So I Watched You From Afar
• Villagers
• Holy Fuck
• Tame Impala
• Jaga Jazzist
• Shantel & Bucovina Orchestra
• Massive Attack
• Balthazar
• Katzenjammer
• Wallis Bird
• Mark Lanegan

En dan heb ik nog best een hoop bands gemist waar ik wel benieuwd naar was. Ach. Volgend jaar beter. We zien jullie graag terug. Jullie waren een fijn publiek!

Foto’s

• Al mijn amateur compact camera rotzooi kun je hier vinden.

Alle verslagen van andere betweters:

• OOR
• 3voor12: vrijdag | zaterdag | zondag
• File Under: vrijdag | zaterdag | zondag | Napret: de lijstjes
• Alternative.blog.nl: vrijdag | zaterdag | zondag
• LiveXS
• Lowlove: vrijdag | zaterdag | zondag
• Lowlove: compleet overzicht van alle nabeschouwingen
• ROAR E-Zine: vrijdag | zaterdag | zondag
• Muziek.nl: vrijdag | zaterdag | zondag
• ASP Music: vrijdag | zaterdag | zondag