Gezien: Oceansize, Doornroosje, Nijmegen

Effe tellen. Ja het zal iets van de vijfde keer zijn geweest. Oceansize blijft toch een lekkere live-band om te zien. Te ruiken. Te proeven. Te ondergaan. Het nieuwe album Self Preserved While The Bodies Float Up van de vijf heren is vrij aangenaam, ondanks de wat kabbelende momentjes. Er staan toch echt weer een handvol prima nummers op die goed in elkaar zitten en zo heerlijk – eh – Oceansize zijn. Misschien is het niet zo´n klassieker als Effloresce of Everyone Into Position, maar het biedt wel weer extra lekker voer voor een prettig concertje. Ditmaal weer eens dicht bij huis in Doornroosje in Nijmegen, waar ze in 2007 ook al eens stonden. En dat was toen niet hun beste concert aldus frontman / zanger / gitarist Mike Vennart (horen we deze avond). Ze hadden destijds Indiaas gegeten dat viel niet zo lekker. Of zoiets…

De avond begon met een goed gevulde zaal en post-rock uit Leeds: Vessels. ¨we´re from Leeds.. bla¨, ¨bla bla .. we´re from Leeds¨. Ja nou weten we het wel hoor haha. De keyboardspeler/gitarist die deze wijze woorden spreekt heeft een markante kop, en is bovendien erg aardig achteraf bij de merchandise. De vijf mannen spelen duidelijk post-rock (zie wiki) wat me dan ook ergens deed denken aan God is an Astronaut, of Russian Circles, of Explosions in the Sky, of Oceansize. Nou ja, ergens in die hoek. En hoewel niet alle nummers briljant waren zie je dan wel potentie bij zo’n band. Zo in de loop van de set wat meer uptempo werk, wat rauwer, lekker drumwerk (zeker toen ze met 2 drumstellen aan de gang gingen) en dus een prima opener eigenlijk. Al had het wat mij betreft instrumentaal mogen blijven. Ja, als je niet echt kan zingen dan moet je dat misschien ook maar niet doen.

De setlist van Oceansize was niet echt verrassend voor mij. Ik had de neiging niet kunnen onderdrukken om te kijken wat ze eerder in deze tour al hadden gespeeld (via setlist.fm), en daar werd me al vrij duidelijk dat ze elke avond zo ongeveer hetzelfde spelen. Eigenlijk jammer. De set opende met het eerste nummer van het nieuwe album: Part Cardiac. Prima. Had wat vetter mogen klinken. Logischerwijs speelt de band een hoop nummers van de laatste CD en die nummers zijn – wat mij betreft – grotendeels een goede keuze. Het uptempo Build Us A Rocket Then.. komt echter niet helemaal uit de verf , maar dat lijkt me eerder aan de mix te liggen aan het begin van het optreden. Volgens sommigen stond het geluid veel te hard, maar ik moet zeggen dat ik het met mijn goede -15 dB oordoppen eigenlijk wel prima vond klinken. Zeker het tweede deel. Te hard is toch ook wel funest om details te horen. En die details hoorde ik dan wel goed, maar het blijft ergens raar dat oordoppen eigenlijk nodig zijn.

Een fijne verrassing was Music for a Nurse, wat ik echt een prachtig nummer vind. Kippenvel. Nostalgie ook uit de eerste jaren van de band. Het nummer dat destijds ook werd gebruikt voor de Orange reclame (zie hier). Voor de rest een prima concert, al hoopte ik natuurlijk ook op wat van mijn eigen (oude) favorieten zoals Massive Bereavement, Homage To A Shame, Amputee en Catalyst. Maar blij dat ze niks speelden van de vorig jaar uitgekomen EP Home & Minor. De set was lekker afwisselend tussen rustig, rauw, snel, langzaam, heftig en bedaard. En natuurlijk het beestachtig goede drumwerk en die prettige samenzang. En Mike Vennart heeft weer wat grijze haartjes er bij gekregen. En het viel ons nu weer eens op wat voor kop hij soms trekt als hij flink uithaalt tijdens het zingen. Lijkt een beetje op de kop van een kip vlak voordat hij geslacht wordt. En dan dat die kip dat dus door heeft…. (haha zoiets). Ahum. Ik hoop niet dat hij deze blog leest….

Meer foto’s hier.

 

Vessels

 

 

Vessels

 

 

Oceansize

 

 

Oceansize

 

 

Oceansize

 

 

Setlist Oceansize

 

 

 

7 gedachten over “Gezien: Oceansize, Doornroosje, Nijmegen”

  1. jij hebt goed geluisterd!
    leuke oprechte review om te lezen.
    Wat betreft die kip voordat die geslacht word…
    Damn hahaha, er is sowieso iets merkwaardigs aan die manier hoe hij kijkt als die schreeuwt
    hij weet het zelf ook donders goed.
    Wel fijn dat ze eindigde met Woman Who Love Man Who Love Drugs!

  2. Pingback: De 40 beste albums van 2010 « Tbeest's Blog

  3. Pingback: De 40 beste concerten van 2010 « Tbeest's Blog

  4. Pingback: Oceansize is niet meer « Tbeest's Blog

  5. Pingback: Play: album van de week (17, 2015): Vessels – Dilate | t-beest's blog

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven