Ik lees nog steeds de recensies van albums in de OOR, hoewel er tegenwoordig prima online alternatieven zijn te vinden voor verstandig muzieknieuws (b.v. File Under). Tegenwoordig is het met Spotify vaak wat makkelijker om de muziek dan ook gelijk te beluisteren. Als het album er al op staat natuurlijk – anders moet je de reviews gewoon een paar weken later lezen. En dat doe ik ook – noodgedwongen door chronische leesachterstand. Ja, luisteren na het lezen. Dat is anders wel een gemis. Lees je een review – stel je er iets van voor – en dan klinkt het toch heel anders. Vooral positieve reviews wil ik dan ook graag horen. En vaak vind ik het album dan toch niet echt briljant. Frans Steensma schrijft fijne reviews over progrock bands in de OOR, en zodoende hecht ik veel waarde aan zijn mening. Ondanks dat ik niet alle progrock goed vind. Geef mij maar niet al te veel symfonisch geneuzel of te veel solo’s. North Atlantic Oscillation vind ik echt een leuke ontdekking n.a.v. de review in de OOR van het album Grappling Hooks.
En dat voor een debuutalbum. Waarom dit nu ook onder progrock wordt gezet is mij niet 100% helder. Het wordt ook wel post-progressive rock genoemd, alt prog, of prog-pop genoemd. Met wat electro hier en daar. Het is muziek die misschien net te ingewikkeld is voor mainstream. Of het heeft experimentele trekjes, dan kom je er ook wel. Maar zeker als je het album wat vaker hebt gedraaid, ontwaakt het monster van de aanstekelijke popdeuntjes die in je brein prikken en daar blijven bungelen. Grappling Hooks indeed. Kekke combi. Het album heeft iets ongrijpbaars als je het de eerste keer hoort, maar dat zou ook het “eigen geluid” syndroom kunnen zijn. Je hoort lekker los drumwerk, die de nummers soms een lekkere funky en uptempo zwieper geven. De sfeervolle synthesizers geven een lekkere invulling. Een echootje hier en daar, spacy geluidjes. En daarom voelt het soms wat psychedelisch aan. Luister maar eens naar Hollywood Has Ended en Cell Count waar je dit soort elementen goed terug hoort. Heerlijke nummers. Niet alle reviews geven deze plaat een hele vette score, maar ik vind het een heel fijn album van deze Schotten. Dat noemen ze een persoonlijke mening. Of favoriet? Ik ben benieuwd naar de live recensies…
Op 12 november speelt de band in Paradiso, Amsterdam tijdens het London Calling festival.
- MySpace | Wikipedia | Last.fm
- Beluister Grappling Hooks op Spotify
- Recensies van Grappling Hooks: OOR | Lust For Life | Progwereld | BBC | NME
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=hzcph86mZPY]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=aFYImUCbiGA]
Pingback: De 40 beste albums van 2010 « Tbeest's Blog