Gezien: Villagers, Doornroosje, Nijmegen

Zaterdagavond was de Ierse band Villagers op bezoek in Nijmegen. De band heeft een goed jaar achter de rug met een prachtig debuutalbum Becoming A Jackal, en goed ontvangen optredens op Eurosonic, London Calling en Lowlands. Afgelopen vrijdag was de band ook op de tweede editie te vinden van London Calling, en volgens de berichten waren ze daar één van de smaakmakers. En terecht. De eer is aan Doornroosje om ze een dag later te mogen ontvangen.

Het optreden begint vroeg. Zo rond acht uur. Misschien om op tijd klaar te zijn om de tent klaar te stomen voor de gebruikelijke zaterdag dance-avond. De zaal staat behoorlijk vol en er wordt voluit gekletst. Een klein A4-tje bij de ingang vraagt om stilte tijdens het concert, en ik denk nog: “oei, zal dat lukken”. Jawel hoor. Net zoals op Lowlands weet de kleine Conor J. O’Brien met zijn grootse uitstraling indrukwekkend te openen. Twenty-Seven Strangers imponeert direct, met alleen gitaar. Het publiek valt respectvol stil en luistert vol bewondering naar het mooie gitaarspel, de heldere stem, en het mooie verhaal. The Meaning Of A Ritual klinkt vervolgens mooier dan op de plaat, het geluid staat goed, de zang is goed verstaanbaar. De instrumenten vullen geleidelijk en aangenaam de ruimte. Na Home zijn er technische problemen en dat kost een minuutje of drie om dat te fixen. Dan maar iets anders. Wat willen jullie horen? De band vervolgt met een prima cover van Neil Young (Old Man) en dit lijkt inderdaad een spontane actie. De zanger weet ergens de tekst niet meer, en krijgt hulp uit de zaal. Voor zo’n spontane actie is het knap gedaan, en volgens de zanger tevens een primeur. Daarna direct wat prijsnummers van de band zoals Becoming a Jackal, Pieces en I Saw The Dead. Na Set The Tigers Free een mooi nieuw nummer Memoir. Daarna wat nummers die ik op de plaat wat minder vind, maar ook hier klinkt het prima live. In de toegift weer zo’n prachtig verhaal waarbij het publiek hoorbaar meeluistert en geniet (Cecilia & Her Selfhood, lees het verhaal hier), waarna de band rigoureus omschakelt van het verstilde verhalende liedje naar een meer bombastische afsluiter: Ship of Promises. Heerlijk. En na een uur en een kwartier is het alweer afgelopen. Setlist hier.

Conor O’Brien ontpopt zicht vanavond tot een moderne troubadour, met prachtige liedjes die nergens té zoet worden. Daarnaast voegt zijn band veel toe. Het maakt de nummers tot een rijk gevuld geheel, zodat er uiteindelijk een mooie mix te horen is tussen lichtvoetig en orkestraal genot. Één van de mooiste ontdekkingen van het jaar.

Zie ook:

Villagers is nog te zien op Crossing Border, vrijdag 19 november, Den Haag.

YouTube door freekjo77:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=LPywGcOI7D0]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=dFqDvwCzDnE]

Becoming a Jackal

Scroll naar boven