Gezien: A Place To Bury Strangers, Doornroosje, Nijmegen

Doornroosje was vrijdagavond weer eens een fijne plek om het begin van het weekend te vieren. A Place To Bury Strangers uit New York was op bezoek. Noise rock, post-punk. Dark wave. Cold wave. Shoegaze.  Of gewoon een hele harde indierock band. Verzin het maar. Pop/rock met een stevige muur aan gitaargeweld. Denk aan The Jesus and Mary Chain en My Bloody Valentine. Met een vleugje Sonic Youth. Geen eenvoudige kost, maar imponerend. Zeker voor je trommelvliezen.

Opener vanavond is het Gelderse Geiser. Een soort doorstart van Dead Man Running. Die zag ik nog in 2009 een heel aardig optreden geven op de-Affaire, maar dat zou ook zo’n beetje de laatste zijn van de band. Vier leden van die band zitten nu in Geiser, en die band stond dit jaar op de-Affaire, waar ik ze heb moeten missen. Herkansing dus. De band speelt grotendeels wat lome, donkere zware rock met hier en daar wat scherp geplaatste gitaarslagen. Hier en daar wat psychedelica of postrock. Vooral de tempoversnellingen bevallen me. Mooi geplaatst. Het gitaarwerk lijkt me niet bijster moeilijk, maar de composities zitten dus wel goed in elkaar. Vooral door de fijne afwisselingen in tempo en kleur blijft het toch interessant. De zanger leeft zich helemaal in. De zanger leeft zich helemaal uit. Geiser is een aardige band die bij vlagen kon imponeren door knappe composities, maar voor mijn gevoel hier en daar in de uitvoering wat verslapte.

A Place To Bury Strangers speelt vanavond behoorlijk in het donker en in de mist. De gewone lampen zijn vervangen door witte achterlichten en stroboscopen. En af en toe worden er wat lichtschijnsels van voor geprojecteerd.  Het geheel doet me denken aan het optreden dik een week eerder van Black Rebel Motorcycle Club. Je ziet geen klap, maar je oren ontploffen bijna door al dat gitaargeweld. Je ziet de gitaristen wel aardig tekeer gaan. Niks stilstaan en pielen, gewoon energiek over het podium vliegen. Het geluid staat stevig hard. De zang is bijna niet te horen in het begin maar lijkt ook ondergeschikt aan de gitaren. Deze produceren een indringende muur aan geluid. Een goederentrein is er niks bij. De effectpedalen doen hun indrukwekkende werk. Het is wel lastig om door door die brei nog wat te horen van het liedje zelf. Als de stroboscopen aan worden gezet word je vanzelf meegezogen in die orkaan aan geluiden. Oog- en oorcoördinatie worden op de proef gesteld. A Place To Bury Strangers speelt eigenlijk geen muziek meer. Het is een ervaring. Hoe cliché dat ook klinkt. En zo live is dat nog veel indrukwekkender dan op de plaat. Al breken ze ook een negatief record. Volgens mij heb ik een band nog nooit zo’n kort concert zien spelen (in een zaal dan). Ze hebben het uur volgens mij niet eens helemaal volgemaakt. Maar misschien was het ook wel goed zo, intensief sporten moet je ook niet te lang doen.

Youtube door NudaVeritas:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=2mcZJb72ZpE]

Opname ander optreden:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=v5VXqHARqFA]