Gezien: Balthazar, Doornroosje, Nijmegen

Vorige week donderdagavond was er echte Vlaamse avond georganiseerd in Doornroosje in Nijmegen. Voorprogramma Tommigun en hoofdact Balthazar werden tussendoor mooi aangevuld met Belgische muziek van de DJ. Uit zijn setlist blijkt  ook maar weer eens wat een hoeveelheid fijne bands onze zuiderburen afleveren. Balthazar won in 2006 de publieksprijs in de befaamde Humo’s Rock Rally. Deze tweejaarlijkse wedstrijd voor rockbands leverde al eerder fijne bands op als Das Pop, Mintzkov Luna, Goose, The Van Jets, Absynthe Minded, The Hickey Underworld, The Black Box Revelation, Madensuyu, Steak Number Eight, Jasper Erkens, School Is Cool en The Sore Losers. Om er maar eens een paar te noemen…

Balthazar deed een aantal jaren over het debuutalbum Applaus, dat dit jaar uitkwam, en goede kritieken kreeg. De muziek wordt geplaatst onder (alternatieve) indiepop/rock, maar dat is überhaupt een ruim begrip. Ik vind het wel een eigenzinnig bandje met aanstekelijke songs, dat het prima deed op festivals als Rock Werchter en Lowlands dit jaar. Tijd om ze eens in een zaal te zien, want op de festivals stond het geluid niet altijd lekker in de mix.

Tommigun is een lekkere bonus als opener van de avond. Geheel onbekend voor me, en dan is het een extra leuke verrassing als zo’n band me aanspreekt. De piano opent gevoelig, en secuur worden de gitaren en drums ingebracht. Het is mooie – bijna aandoenlijke – pop/rock met af en toe een voorzichtige uitbarsting. Radiovriendelijk, maar mooi gedoseerd.  Mooi geplaatste akkoorden en pakkende songs.  Zanger/gitarist Thomas Devos en zangeres Kaat Arnaert zingen afwisselend – en samen – mooi en overtuigend. Waar heb ik zo’n zang eerder gehoord, vraag ik me af. Na even nadenken kom ik op de (oude) zangeres van Hooverphonic. Of misschien An Pierlé. Achteraf lees ik in deze review van het album Come Watch Me Disappear dezelfde referenties, en nog grappiger is eigenlijk het feit dat Kaat Arnaert de zus blijkt te zijn van Geike Arnaert – oud zangeres van Hooverphonic. De rustige muziek van Tommigun heeft genoeg moois in zich om boven de middelmaat uit te stijgen. Ze verdienen een eigen show in de toekomst, en dan hopelijk met meer aandacht van het publiek. Het vele geklets was weer erg lastig om te negeren. Deze band verdient meer respect.

Balthazar dan. De zaal is ondertussen behoorlijk gevuld, en het geluid staat goed. De band speelt energiek en lijkt goed op elkaar ingespeeld. Het is voorlopig even de laatste uit een reeks optredens, dus halen ze nog maar even van alles uit de kast. Gelukkig staat het volume van de bas op oorlogssterkte. Dat is één van de sterkste wapens van Balthazar. Eenvoudig, doeltreffend, en met een dodelijke precisie worden de bastonen op je afgevuurd. Het lijkt simpel, maar het geeft het vlees een lekker vet randje. Daarnaast is de samenzang natuurlijk sterk. Soms gewoon met z’n vieren. Waarom niet. De pop/rock van de band voelt soms wat minimaal aan, maar heeft een degelijk alternatief karakter. Bij Fifteen Floors lijkt het publiek zo langzamerhand ook los te gaan op de wat bombastischere stukken van het nummer. Balthazar maakt met vlagen dan ook gewoon lekkere dansbare muziek. Als het tempo iets meer omhoog gegooid wordt, werkt de muziek voor mij het beste. Denk aan Wire, More Ways, Morning, Throwing A Ball, Hunger At The Door en Blood Like Wine. Hier en daar lijken de nummers wat op elkaar, maar dat stoort niet. Sommige nummers hebben een wat lomer tempo, wat dan hier en daar wat saai dreigt te worden, maar soms ook gewoon goed werkt. Ik moet ergens even denken aan een originele variant op R&B en hiphop, maar misschien zeg ik dan wel iets heel raars. De zang op op dat lagere tempo heeft er wel wat van weg, maar dan anders natuurlijk. De twee nieuwe nummers die ik vanavond hoorde, passen aardig in de set, maar ik kon er op dat moment niet direct warm voor draaien. Neemt niet weg dat Balthazar met zo’n debuutalbum natuurlijk al genoeg goede nummers in bezit heeft. De band sluit de set uitstekend af met Blood Like Wine in de toegift, dat mooi eindigt met alleen de samenzang. Prima avond, en een leuke band. Niks mis mee met die Belgen. Laten ze ons land maar veroveren.

Setlist:

1. The Boatman
2. Wire
3. More Ways
4. Fifteen Floors
5. Morning
6. There Goes My Girl
7. I’ll Stay Here
8. Blues For Rosann
9. Throwing a Ball
10. Hunger at The Door

Encore:
11. Any Suggestion
12. Intro
13. Blood Like Wine

Zie ook: RockBlog | 3VOOR12