Geluisterd: …And You Will Know Us By The Trail Of Dead – Tao Of The Dead

Referentiekader. 2001. Mijn eerste Lowlands. En de eerste band was gelijk energiek en loeihard in een snikhete Charlie tent. Piep in de oren en onder de indruk van deze mannen uit Austin, Texas. Het was in de periode van het album Madonna, en het heerlijke Source Tags & Codes. Volgens velen ook het beste album van …And You Will Know Us By The Trail Of Dead. In 2007 zag ik ze nog keer in Doornroosje, maar ik miste daar wat van die rauwe energie. Dat was zo rond So Divided in hun wat lomere periode. The Century Of Self heb ik zelfs gemist. Achteraf onterecht, want het was een prima plaat. Bij vlagen heerlijk bombastisch.

Het zevende album, Tao Of The Dead, is voor mij een herontdekking van de Trail of Dead. Alternatieve rock en prima popsongs besprenkeld met een kloddertje shoegaze en een drupje post-rock, met een psychedelisch sausje van prog-rock, hier en daar dik besmeerd met vettige gitaren, besprenkeld met wat blues noten, en geserveerd met een toefje frisse elektronica. Goed geschreven rocksongs worden mooi afgewisseld met de prettig opgetrokken lawaaimuren. Als ik dan toch bier zou moeten halen zou het tijdens “The Wasteland” zijn. Het venijn zit in de staart van het album, met het strak uit de bocht vliegende “The Fairlight Pendant”, het einde van “Tao of the Dead Part I” (de eerste 11 nummers). Puur effectbejag, maar heerlijk uitgevoerd. “Tao of the Dead Part II” is het mooie slotstuk van dit evenwichtige album, dat nog eens dik 16 minuten doordendert. …And You Will Know Us By The Trail Of Dead bewijst op dit album nog steeds bovenaan het linkerrijtje te kunnen meespelen. Sterker nog, eeuwig referentiepunt Source Tags & Codes heeft een geduchte concurrent gekregen.