Ozark Henry a.k.a. Piet Goddaer. Een sympathieke Vlaming die prachtige muziek heeft gemaakt en nog altijd veel wordt gedraaid thuis. Wat dat betreft wel fijne rustige muziek. Pop en rock. Zo’n jaar geleden keek ik erg uit naar het nieuwe album. En omdat ik die oude albums ook steeds meer draaide, had ik enorm veel zin om de beste man weer eens live te zien. Het nieuwe album was echter een tegenvaller, waarom kun je hier lezen. Echter…, oude liefde roest niet en daarom stonden we dinsdag gewoon in Doornroosje. Om vlinders te vangen. Maar dat bleek wat lastig.
We kunnen lezen op een affiche aan de muur dat het concert om 21.00 zal beginnen. Mooi is dat. Volgens de site was het 20:30 waardoor we dus ineens 40 minuten te vroeg op locatie zijn. Geen voorprogramma ook. Tja, dan maar wachten. Dat had Doornroosje toch makkelijk op de site kunnen zetten, of desnoods via twitter kunnen melden. Goed. Een fles bier verder en dik tien minuten voor aanvang maar richting de uitverkochte zaal. Oei, die staat al vol. Da’s niet handig. Beetje naar voren wurmen, maar dan toch nog redelijk achterin moeten staan. Hmm. Luid gepraat daar achterin en ik voorspel al “oei daar gaan we vast last van krijgen”. Ozark Henry begint het concert achter zijn piano/synthesizer, rechts voor het publiek. Daarachter een bassende vrouw, linksachter de drums, linksvoor een gitarist. Laat ik gelijk maar gelijk zeggen dat die niet heel best waren. Ze voegden wat mij betreft weinig extra’s toe aan het hele concert.
Ozark Henry speelde uiteraard veel van de nieuwe plaat, maar ik miste toch die finesse van eerdere albums. Dat subtiele spel, die mooie composities. Nee, nummers als “Eventide”, “This One’s For You”, “Godspeed”, “Air on Fire”.. gut ik vind het eigenlijk niet veel hebben. Wat flauwe tekstjes, simpele refreintjes en slechts een enkel mooi momentje. Nee, de band hoeft daar ook niet zo hun best op te doen. Makkelijke, vergelijkbare, hap-slik-weg rock. Dan valt wel op hoe mooi die oudere nummers nog zijn, hoewel die vooral worden gedragen door de prachtige stem van Piet Goddaer en zijn mooie spel (een deel subtiliteit, zoals op de plaat, is niet te horen). “Intersexual”, “Jocelyn” en “Sweet Instigator” zijn heerlijke nummers. “At Sea” wordt lekker meegezongen door het publiek en Piet geniet daar zichtbaar van. “Indian Summer” is ook één van onze grote favoriete nummers. Yes! Zie je wel. Hij kan het wel. Maar het redt de avond niet helemaal.
Piet Goddaer zegt volgens mij de hele avond niets en dat is toch jammer. Mede door het (te) grote geluid wat de band vanavond brengt, moet je concluderen dat het allemaal wat intimiteit en romantiek mist. Maar dat maakt Ozark Henry juist zo bijzonder. Het is geen fast-food. Het behoort haute cuisine te zijn.
En dan helpt het al helemaal niet als een groot deel van het publiek achterin luidkeels loopt te kletsen waardoor wij niet echt konden genieten van grote delen van het concert. Ronduit irritant. Doornroosje mag dat bordje “stilte in zaal, praten in bar” wel altijd ophangen (zoals bij Villagers). Onbegrijpelijk dat zoveel mensen de muziek maar als een bijzaak zien. De bands verdienen zoveel meer respect. En de echte muziekliefhebbers in de zaal ook. Ik zal er wel nooit aan wennen. Volgende keer maar gewoon veel eerder vooraan gaan staan. Veel dichter bij de boxen. En dan nog even bedenken hoe ik het geluid van achteren tegen kan houden. Hebben ze daar ook oordopjes voor?
Ozark Henry moet maar eens gaan optreden in het theater. Met een goed orkest. Met goed geluid. Met goede nummers. Het is niet onmogelijk, sympathieke Vlaming. En we blijven toch wel van je houden.
___
Youtube door 01corine:
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=W38Hg7JOegA]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=nCGT2ngtOYQ]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=rkHN9GrfDZk]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=uLTe0CFX3tw]