Gezien: Devin Townsend Project, 013, Tilburg

Vorig jaar was metalheld Devin Townsend uit Canada ook al eens in Nederland met zijn Devin Townsend Project. Dat optreden heb ik moeten missen, maar gelukkig kwam er voor mij afgelopen dinsdag een herkansing in 013 in Tilburg. Devin was de frontman van de – voor mij nog steeds legendarische – metalband Strapping Young Lad. Maar die is (helaas) ter ziele gegaan. Maar goed, het wonderkind produceert in moordtempo eigen releases (zie zijn wiki en discografie). En eerlijk gezegd ken ik die oudere albums van hem niet allemaal even goed, maar (de laatste) Addicted, Ki en het Ziltoid album zijn fijne meesterwerkjes van deze geniale, sympathieke, mafketel. Het optreden in 013 was extra bijzonder omdat Anneke van Giersbergen (voorheen The Gathering, nu Agua de Annique) meezong met een hoop nummers (ze zingt ook mee op het Addicted album). En dat doet ze maar tijdens een deel van de optredens. Samen met het voorprogramma werd het een spetterende en verrassend vermakelijke avond.

En in dat voorprogramma stonden de jonge honden van het Engelse Aeon Zen, de band rondom alleskunner Rich Hinks, leeftijd zo ergens 21-22 jaar. Zelf bespeelde hij volgens mij een 6-snarige bas, verder had hij een gitarist meegenomen, een keyboard speler, en een drummer met elektronisch drumstel. In het begin leek het me nog niet bijster indrukwekkend, deze symfonische of melodieuze powermetal. Zeker de hoge stem van zanger Andi Kravljacais is niet helemaal aan mij besteed, hoewel netjes gezongen. Naarmate de set echter vorderde, kreeg ik er toch wel pret in. Het ging wat meer richting progmetal met de wat langer uitwaaierende nummers, wat aangename breaks, en de fijn in elkaar draaiende ritmes, hier en daar aangevuld met wat diepere riffs, en de grunts van Rich Hinks zelf. Het enthousiasme van de band was geen acteerwerk, de zanger liep zich een ongeluk van links naar rechts op het podium, zweepte het publiek op, en de bandleden deden hun goed getimede sprongetjes. Het werd helemaal vermakelijk toen er tijdens het laatste nummer een (verkleed) koe en een beer (of ‘Alf’ ) op het podium verscheen die actief mee gingen headbangen en springen. Dat laatste nummer was gelijk ook een fijne ‘proggy’ uitsmijter die me opperbest beviel. Een talent die Rich Hinks. En een vermakelijk optreden.

Voordat ‘Hevy Devy‘ begon hoorden we nog nummers van Abba en de Bee Gees door de luidsprekers. Briljant zo vlak voor een metal concert. ‘We gaan die kant dus op’ dacht ik, zeker nadat er een videofilmpje werd ingestart met de uitermate grappige Ziltoid the Omniscient (een grappige handpop) op muziek van het Vengaboys nummer “We Like To Party”. Goed, de stemming zat er gelijk opperbest in. De set werd energiek geopend met “Addicted” met Anneke van Giersbergen op zang. Mooi. De gitaar van Devin stond echter wat zacht in het begin, maar verderop werd het wel de verwachte lawaaimuur zoals we dat kennen van de albums. Er stond live een laptop mee te draaien om die kakofonie van geluid voort te kunnen brengen. Zelf vind ik die dikke plamuur soms wat overdone, maar het ondersteunt het ‘industrial’ karakter van de muziek effectief. Stoempende industrial space metal, of zoiets. Maar we hoorden vanavond ook melodie, sfeervolle stukken (en videobeelden), progrock anthems, en een dansbaar nummer zoals “Bad Devil”. Het publiek danste vrolijk mee, en bij de hardere stukken ging men massaal headbangen. Zo hoort dat. De band die Devin had meegebracht was prima. De twee gitaristen waren flink behaarde holbewonders, en de drummer leek me erg strak te spelen. De zang van Anneke was natuurlijk een genot, en – wat mij betreft – extra mooi in combinatie met stevige metal. Mag ze vaker doen *knipoog*. Ze zong op negen nummers mee, en dat maakte de avond extra bijzonder. Logischerwijs werd er dan ook veel gespeeld van het Addicted album waarop Anneke te horen is, maar ook de oudere (solo) albums van Devin Townsend kwamen aan bod. En Devin zelf? Ja die is gewoon briljant, sympathiek, gestoord, vriendelijk. Een ruwe bolster. Veel praten, bewegen, gekke bekken trekken. Erg vermakelijk.

“Bend It Like A Bender” werd – als afsluiter – gespeeld tijdens de tweede toegift, met een podium propvol publiek. Een feestelijke, lollige, vermakelijke afsluiter. Na dat nummer gaf Devin nog een uitgebreide ‘meet-and-greet’; hij gaf iedereen (ja echt iedereen) een handje toen ze het podium afgingen. En hij klom daarna ook nog de zaal in voor een uitgebreid samenzijn met zijn fans. Hoe goed is dat. Wat een held!

Van de hand van Devin Townsend verschijnen op 20 juni dit jaar twee nieuwe albums: Deconstruction and Ghost. Hiermee maakt hij zijn vierdelige reeks (concept) albums af (samen met de albums uit 2009: Ki en Addicted). Ghost is waarschijnlijk wat rustiger, wat sfeervoller. Het brutere Deconstruction zal naar alle waarschijnlijkheid een hoop gastbijdrages bevatten. Zoals bijvoorbeeld van Mikael Åkerfeldt (Opeth), Paul Masvidal (Cynic), Greg Puciato (Dillinger Escape Plan), Joe Duplantier (Gojira), Tommy Rogers (Between The Buried and Me), en Oderus Urungus (Gwar) aldus dit en dit bericht (of a.d.h.v. sterke geruchten). Een track van Ghost kun je hier luisteren.

_____

Setlist (via setlist.fm)