Het wordt een hele mooie avond vandaag. Moet ik een jas aan? De weerman zal het weten. Er is behoorlijk wat bezoek vandaag. Ik vind het best, ik zou wel weten wie er jarig is hoera. Er is een mooi uitzicht vanuit rij elf. De schermen die sneeuwen. De schermen die prikkelen. Balkons zijn verlaten. De dame naast me, zegt me hoe knus het is. De mensen die praten, de mensen die wachten. Goeie reis en houd je haaks. Die prachtige klanken. De vogels vliegen. Het is weer lente. De vergeten liefdes. Het nieuwe hoofdstuk, dat prikkelt mijn hoofd. Herkenbare vreugde.
Dus dát is Ronnie. Wij mogen straks pas naar huis. Het duurt toch twee uurtjes. Van Mike Clarke is nooit meer wat vernomen. Saartje moet lachen. Ze speelt met van alles. De zaag heeft passie. Lucas kijkt tevreden in het rond. Marcel is de koning. De koning van tijd. Cor ondersteunt, met diepe klanken. En Erik praat. Nog langer dan een liedje. Het is een mooi schouwspel. Vergeten bandjes. Het kost maar een euro. Het bandje van oorlog, die je niet moet draaien. En de regen is zo warm dat het goed voelt. Collages van teksten. Collages van klanken. De goochelaar kan het. Het innige dansen van instrumenten. De stem die vervormt. De stem die kan raken. De afwisseling van thema’s. Het zal altijd anders zijn. Het zal nooit meer hetzelfde zijn. De muziek gaat maar harder. De speakers vervormen. De gitaar is wat scherp vandaag. Net als koning alcohol. Limonadeglazen wodka. Mijn hoofd tolt. Het is van geluk. Ik wil alleen maar zwemmen.