Gezien: Oranjepop, Nijmegen

Goed weer, goed bier, goed publiek en een reeks aardige bands. Dat is toch elk jaar weer een goede reden om de fiets te pakken richting de binnenstad van Nijmegen naar het gezellige Oranjepop en de hele dag in het Hunnerpark rond te blijven hangen. Het is al gezellig druk als we de laatste tonen horen van Automatic Sam. Het hoofdpodium heeft de grenzen opgezocht van de hoeveelheid toegestane decibels. Goed zo. “Dat was het, tot ziens” horen we nog (of iets in die geest) om vervolgens nog een lekkere lange outro te horen. De band heeft zo te horen weer lekker vuig weten te rocken op het hoofdpodium. En ik denk dat die band ook beter uit de verf komt met de volumeknop op 10.

Daarna is het voor Easy Trigger op het 3VOOR12/Gelderland podium zo te zien een koud kunstje om goed uit de hoek te komen met hun strakke uptempo en licht swingende doch stevige rock. Ze overtuigen door lekker los te spelen en de interactie met het publiek te zoeken. Rapper Discipline komt nog even een nummertje opdraven en dat levert een funky cross-over op van rock en hiphop. Ligt het aan mij of komen we dat tegenwoordig wat weinig tegen?

Easy Trigger & Discipline

Lea vervolgt op het hoofdpodium. De singer-songwriter uit Nijmegen (van oorsprong Friesland) komt wat hard uit de boxen knallen, de zang is wat scherp en schel. Eigenlijk is het wat hard voor zo’n rustige band. Beetje country, blues, pop, rock. Op de plaat vond ik het nog wel aardig, maar vandaag wil het me maar niet pakken. Maar dat kan goed aan mij liggen, ik hou wel van een scherp randje. De gewenste intimiteit mist nu eenmaal ook op zo’n groot podium.

Bertolf wordt aangekondigd als een groot kenner van de Beatles. En dat hij alle akkoorden goed heeft bestudeerd. En ja, ik geloof dat wel. De pop/rock van Bertolf zit op zich prima in elkaar, al zou ik het zelf onder het kopje “veilig” willen plakken. Af en toe hoor ik een band als Keane er doorheen schemeren, met van die mooie mineurakkoorden, maar het wordt niet zo zoetsappig. Prima popsongs, al mag het wat ondeugender.

Vervolgens speelt The Gospel op het kleinere podium een leuke set in een genre wat ze zelf “raunchy & sexy” noemen of noem het gloedvolle soulrock met een gospel attitude. Geen idee. Maar altijd lekker zo’n Hammond orgel en het swingt aardig de pan uit.

The Gospel

Krach is eigenlijk wel de band van de dag voor mij. Ik heb er eigenlijk al wel genoeg over geschreven, maar de mix van rock en electro/dance is aanstekelijk en pakt je regelmatig bij de lurven. De band weet het publiek van Oranjepop uiteindelijk ook wel aardig over het dooie punt heen te helpen. Want het is etenstijd, niet het meest geschikte tijdstip om een massa mensen aan het dansen te krijgen. Zanger Reinier van den Haak ziet er uit alsof hij een lange Koninginnenacht heeft meegemaakt en – zeker in het begin – futloos en katerig rondloopt. Gelukkig is de rest van de band wat energieker. Langzamerhand komt de energie er in en het publiek laat horen wel zin te hebben in wat pompende beats. “Almost Cut My Beard” klinkt live voor mijn gevoel steviger dan op de plaat, en de meeste nummers van het debuutalbum komen lekker over – al houden ze de rustigere spanningsmomenten soms nog wat te lang aan. Tijdens “pointing” gooit Reinier zich nog op en in het publiek, en daarmee lijkt zijn kater ook weg. Fijne show van een band die zich langzaam omhoog aan het werken is in het Nederlandse circuit.

Krach
Krach

Vervolgens is Roy Santiago op een afstandje een aardig bandje, maar ik kan er niet echt heel veel uithalen. Ik had er meer van verwacht op basis van wat recensies, vandaag lijkt er een redelijk standaard rockbandje te spelen. Ik zal het vast fout hebben… The Tunes spelen vandaag zonder drummer, die is in Amsterdam vandaag twee keer onderuit gegaan. Eh flauwgevallen. Dus die had misschien ook wel een zware Koninginnenacht achter de rug. The Tunes zijn vrolijk en ongevaarlijk en het nodigt vooral uit om eens lekker bij te kletsen onder het genot van een biertje. Jungle by Night weet het veld dan aardig op gang te krijgen. Een puike prestatie van deze band met hun swingende afrobeat (en andere swingende muziekstijlen), een prima blazerssectie, en een jong knulletje die daar even de beste mondharmonica partijen staat weg te blazen die ik ooit live heb gehoord. Complimenten! Routines op een afstandje is lekkere disco/electroclash met stevige/strakke drums, vette geluiden uit één of ander sample-apparaat, aangevuld met een flamboyante zangeres. Al sta ik niet heel dichtbij om het allemaal goed te zien. Het geheel deed me wat denken aan een kruising tussen Krause en opzwepende jaren tachtig disco. Het is druk bij de tent. Dus.

The Tunes
Jungle by Night

The Heavy sluit het live programma af op het hoofdpodium. Ik vind de band een stuk beter knallen dan vorig jaar op de-Affaire. Misschien komt het omdat de band gelijk wat meer swingende funky soul inzet, of misschien komt het omdat het geluid gewoon lekker hard staat. De zanger is lekker actief en heeft veel interactie met het publiek. De blazers komen van een bandje (dat heb ik eerder ergens gelezen), en daarom is het des te leuker als de blazers van Jungle by Night nog even kort mee komen blazen. Het wordt uiteindelijk toch best een leuke afsluiter, al vind ik de band verder niet bijster origineel of spannend. Het is vermakelijk.

Dus. Dat was Oranjepop. De DJ gaat nog wel even door. En als hij dat met zo hard volume mag doen, kan je misschien daar ook een live band neerzetten. Het is maar een idee. Beetje schuiven met het programma. Affijn. Het was weer erg gezellig en het doet weer verlangen naar festival de-Affaire even verderop in het Valkhof park in juli. Tot volgend jaar. Of tot de-Affaire dus.

Al mijn foto’s kun je hier vinden.
De echte goede funky profi foto’s van Oranjepop zelf kun je hier vinden.

__________

Automatic Sam
by

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=-hpM8-fYtOo]

__________

Krach
by

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=5zTd7IHFObE]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=o-5VCSj2ffY]

Scroll naar boven