Gezien: Bevrijdingsfestival, Wageningen

Het is al jaren een goede traditie om op 5 mei de vrijheid te vieren in Wageningen. Veel podia met muziek, maar ook veel theater en ander vermaak. Een poppenkast bijvoorbeeld. Dit is eigenlijk het festival waar ik weinig voorbereiding voor pleeg. Het gaat daadwerkelijk om de sfeer. Een beetje relaxen, rondlopen, beleven. Toch staan er wel een aantal leuke bands, en deze blog is ook een soort dagboek om bij te houden wat ik heb gezien. Dus een klein verslagje met wat foto’s dan maar.

Het is heerlijk weer, en we arriveren traditiegetrouw met de bus (kom op, er moet bier gedronken worden). Altijd even langs het 50+ plein om even naar binnen te loeren. Er staat een Urker visserkoor. Nou ja zoiets. Straks Wieteke van Dort. Wij lopen door, want we voldoen niet aan het leeftijdscriterium. Nee, Beermace op het Kabaal an Gemaal podium is betere koek. De jonge band uit Apeldoorn speelt prima metal, al krijgen we er niet al te veel van mee.

Bij Ilse de Lange op de Markt is het vervolgens veels te druk (niet dat ik dat nu wil zien), maar het plein daarnaast is ook leuk, het Salverdaplein waar altijd wereldmuziek staat. Vaak goed dansbaar. Vandaag zien we daar La Cherga uit Bosnië/Kroatië/Macedonië. Bij vlagen is het spectaculair opzwepende Balkan met een modern tintje, zeker als zangeres Adisa Svezic opeens met een diepe stem gaat rappen en ze daadwerkelijk klinkt als Zack de la Rocha van Rage Against The Machine. De aandacht houden ze echter niet vast, de band speelt daarvoor te veel luchtigere nummers tussendoor. In potentie een geweldige band, die het volgens mij meer moet houden bij de snellere dansbare en/of stevige balkan met een twist.

Op het Kabaal am Gemaal podium speelt Vanderbuyst een heerlijk pot ouderwetse hardrock/metal zoals je dat in de jaren 60,70,80 kon horen. Een energiek en strak gespeeld optreden. Gewoon uit Brabant. Lekker hoor.

Eins, Zwei Orchestra speelt fijne pop met een schoegaze sausje en schone zang. Een ietwat vreemde maar lekkere combinatie. De cover van “1979” van de Smashing Pumpkins is prima. Het is een goed voorproefje voor de-Affaire, waar de band ook staat. En ook een reden om het album 100 Colors eens wat vaker op te zetten.

Ponoka is in potentie ook aardig. De band rond zanger/gitarist Rick de Gier maakt redelijk veilige indiepop, de nummers zitten goed in elkaar, soms een beetje melancholisch, en soms mooi aangevuld door de klankenkast van een van de bandleden (zie foto). Volgens mij zei de zanger dat dit het laatste optreden voor hem was. De cover van Kylie Minogue’s “Can’t Get You Out Of My Head” is hier ook heel aardig. De muziek klinkt me gedurende de set wat braaf, en het begint wat op elkaar te lijken. Dat is wat jammer want er zit wel wat in, maar het komt er niet genoeg uit. Ze houden (of krijgen) de tent daardoor ook niet helemaal gevuld, denk ik.

Vorig jaar zagen we Russkaja nog op een kleiner podium op het Salverdaplein. Toen vond ik het al een ideale feestband, en dit jaar staan ze op het hoofdpodium. Hebben ze verdiend. De uiterst aanstekelijke Russische polka/Balkan/ska zet het plein direct in een flinke feeststemming. En als de zanger vraagt om een circle pit doet gewoon het hele plein mee. Toffe band. Tip: zet ze op Lowlands. Dank u.