Festival de-Affaire: tips en tricks (dinsdag t/m vrijdag)

Deel twee van de tips en de tricks om je een beetje door het programma van de-Affaire heen te helpen. Want – mijn hemel – wat staan er weer veel leuke en interessante bands in en rondom het Valkhof in Nijmegen tijdens de vierdaagsefeesten. Dat vergt wat voorbereiding, althans voor mij dan. Zonder een beetje een idee naar welk podium ik moet gaan lopen, nee, dan zou ik volstrekt in paniek schieten. En dat wil ik niet voor mezelf houden, dus deel ik mijn route voor de avondzevendaagse met de buitenwereld, al kun je over smaak niet echt twisten natuurlijk. Voor de tips en de tricks voor de zaterdag, zondag en maandag moet je hier zijn. De rest van de week staat hieronder. Lezen is op eigen risico, en je kan me niet aansprakelijk stellen voor gemiste kansen.

Dinsdag 19 juli

We beginnen met Aucan op het hoofdpodium op het Valkhof, de “Saddlespan”. Deze Italiaanse band experimenteert met een bijzondere, soms onnavolgbare maar interessante mix van stijlen, met vooral veel elektronica, dikke beats en vette synths. Althans, vooral op de laatste plaat (Black Rainbow) zo te horen. Daarvoor maakte de band meer een soort math/post-rock met venijnige gitaren. Benieuwd of dat live nog terugkomt, want dat debuutalbum uit 2008 klonk toch best wel een beetje anders.

Langs de trappen naar beneden dan maar voor Charlie Jones’ Big Band op het “Lift!” podium. De band van songwriter en kunstenaar Jan Verstraeten bestond in het begin nog uit twee bandleden (drums en gitaar), sinds 2010 speelt er een toetsenist mee en sinds dit jaar ook een bassist. De muziek lijkt voornamelijk op doorleefde blues met een doorleefde stem, maar je hoort stiekem ook allerlei andere genres. Soms rustig en dan weer uiterst opwindend.

Uit eigen land komt Pop Up Animal Kids. Deze vier jonge gasten spelen een aardig potje stevig swingende rock in de lijn van The Black Keys en The White Stripes.
In de ruïne speelt het Britse Spokes dat een aangename afwisselende stijl speelt, ergens in het gebied van folk, pop en post-rock. Soms rustig, dan weer uptempo, soms melancholisch, dan weer vrolijk. De band heeft zo te horen een talent voor het schilderen met mooie melodieën. Het album “Everyone I Ever Met” bevat een aantal juweeltjes. Nog nauwelijks opgemerkt door de pers, dus daar mag wel eens verandering in komen.
Zo rond deze tijd kun je trouwens ook wat vette knallende surroundeffecten verwachten vanwege het traditionele vuurwerk dat ergens in de buurt van de Waal wordt afgestoken.

Afsluiten met een klein feestje is altijd leuk, neem de rock, ska en latin combi van Keko Yoma bijvoorbeeld.
En als je dan nog van een lekker potje experimentele maar geniale grindcore herrie van drums met een saxofoon houdt, ga dan nog even naar Dead Neanderthals. Vast ook erg leuk als je een beetje dronken bent. Briljante videoclip trouwens.

Woensdag 20 juli

Vandaag zijn er voor mij misschien geen hele grote uitschieters. Op voorhand dan, want de-Affaire kan altijd verrassend uit de hoek komen.
De muziek van Houses uit Amsterdam zou wat lijken op Feist en Broken Social Scene. Mooie indiepop, maar gelukkig zijn ze er ook niet vies van om er af en toe een flinke gitaar tegenaan te gooien. Daarnaast is zangeres lla van der Woude zo te horen gezegend met een mooie zangstem. De debuut-EP End Of Story werd al goed ontvangen en er komt een heel album aan in september.
Pioneers of Love gaat gewoon voor “groots”, oftewel Britse bombastische stadionrock, maar dan uit eigen land. Je ziet ze zo op een groot podium staan. Recht toe, recht aan.
Audio Outrage is een jonge band die vrij ongecompliceerde (en zo te horen nog niet al te strakke) stoner speelt met een Danko Jones sausje (geen Youtube van te vinden, check MySpace).

Waarschijnlijk zwerf ik vandaag dus wat rond op het terrein. Misschien ga ik wel even kijken bij Stealing Sheep (sowieso een goede bandnaam). Pysch-folk met een beetje beetje rauwe zang van de drie(stemmige) dames.
Met Easy Trigger speel je op zeker. Gewoon fijne rock uit Nijmegen maar met grootse uitstraling. Uptempo, licht swingend, en toch stevig. Ze overtuigen door lekker los te spelen en de interactie met het publiek te zoeken.

De Schotse indierockers van Dananananaykroyd hebben wel de lastigste maar meest opvallende naam om te onthouden. Stekelige, eigenwijze, onrustige, rock. Smerig én vrolijk. Het klinkt als een soort losgeslagen Los Campesinos!. Nice.
Knalpot stond al wel eens op Lowlands. Met alleen een drummer en gitarist/toetsenist komt er een aardige bak experimentele electronica en rockjazz voorbij. Net iets te onnavolgbaar voor mij overigens.

Voor de nodige retro sound zorgt Radio Moscow uit Iowa, met pyschedelische rock met een flinke lik blues. Oei. Lekker.
En anders kun je nog de gabbertechnotakketereherriepunk van Aux Raux proberen, de band houdt er dit jaar na zeven jaar mee op. Misschien je laatste kans dus.

Donderdag 21 juli

Krach stond er vorig jaar ook al. Ik vond het toen al wel een fijn bandje. Langzaam wisten de heren zich in de picture te spelen het afgelopen jaar. Dit jaar mag de band terugkomen op het hoofdpodium met hun aanstekelijke, stuiterende en schurende mix van rock en electro/dance.
Avant La Lettre uit Amsterdam maakt mooie krachtige en gloedvolle poprock in de lijn van dEUS, Radiohead en Headphone.

Daarna weet ik het niet zo goed. De droompop van Puro Instinct is mooi, maar volgens mij nog mooier als ze een echte goede zangeres zouden hebben.
Tijdens het drinken van een biertje en het bijkletsen met  je vrienden is de cumbia, ska, roots, folk, gypsy en punk van The Severed Limb volgens mij wel gezellige achtergrondmuziek.

Als afsluiter kun je weer kiezen. Ik weet het ook nog niet helemaal, maar Blues Brother Castro speelt in elk geval een heerlijk potje vuige bluesrock.
The Phantom Four & The Arguido maakt muziek dat zich ergens tussen surfpunk, new wave en rock bevindt. Met zanger/rapper The Arguido trouwens, oftewel Rudeboy (Patrick Tilon) die we vooral kennen van Urban Dance Squad.

Vrijdag 22 juli

De-Affaire begint vandaag al wat vroeger. Om 17.15 staat De Kift op het hoofdpodium. Het vrolijke gezelschap bestaat al een flink tijdje (geboortejaar 1988) en brengen een aangename mix van punk, fanfare, rock en popmuziek. Ze zijn met een mannetje of acht en hebben een draaiorgel, opgetrokken uit schroot en oud ijzer. Zou dat passen in de Saddlespan?
Blackie & The Oohoos is een band uit het Belgische Antwerpen. Je zou dan ook kunnen zeggen dat ze ‘schone’ muziek maken. Mooie samenzang van de zusjes Maieu in een bijzondere mengelmoes van stijlen, met een divers gebruik van instrumenten. Lief, maar mysterieus.

Het optreden van het Friese Eklin vond ik zeker een van de betere optredens van het recente Oddstream festival, en ik kijk er naar uit om de band nog eens terug te zien. De site van de-Affaire gooit het onder de categorie folk, maar het heeft iets meer weg van triphop bands als Massive Attack en Portishead. Mooie sfeervolle en vervreemdend synths, lome en opstuwende, repeterende ritmes en zware baslijnen, galmende engelenzang, prachtig jankende gitaren en nauwkeurig opgebouwde songs met uitgestelde climax. Ja, ik ben dus toch wel weer benieuwd.

Het afgelopen jaar is ook het jaar dat we een aantal hippe pianokunstenaars een beetje hebben leren kennen én waarderen. Het zal wel aan de leeftijd liggen. Pianokunstenaar Volker Bertelmann uit Duitsland, beter bekend als Hauschka is een van die fijne ontdekkingen. Hij staat vanavond op de drukste avond van de week op het hoofdpodium en zal zijn nieuwe album presenteren. Prachtig, maar ik begrijp het niet helemaal, want dit lijkt me nu juist muziek om er in een stille zaal naar te luisteren. Hij wordt vanavond wel vergezeld door twee andere muzikanten, dus als die snoeihard op een electrische gitaar en drums spelen hebben we misschien niet zo’n last van die pratende mensen bij de bar. Het maakt me niet uit, ik heb inmiddels ook een kaartje voor een optreden later dit jaar in een mooie zaal. Maar laten we vooral lekker samen onder de luifel van het Saddlespan podium kruipen, want deze pianist maakt bijzonder mooie muziek.

Op Habana speelt rond dezelfde tijd ook Klassiek Raggen. Oftewel Bob Fosko vertolkt samen met het Kollektief Roest en Wrakhout die legendarische nummers van de Raggende Manne plus andere nieuwere songs. Is dat niet fijn? Poep in je hoofd!

Voor de rest van de avond heb ik nog niet echt een voorkeur. Kies zelf ook eens! En zet vooral je eigen tips in de comments .
Birth of Joy stond vorig jaar ook al op hetzelfde podium. De band maakt degelijke 60’s / 70-’s blues- en psychedelische rock. Inclusief lekker orgeltje een een beetje schreeuwerige zang.
Mount Kimbie is een Brits electronica duo met een relaxte en sfeervolle mix van dubstep, samples, en ambient soundscapes.
Kayser Karel won recent de de Roos van Nijmegen, een wedstrijd voor bands uit Nijmegen. De driemansformatie speelt eigenzinnige stonerrock met indie invloeden en een kenmerkende zang.
Gesaffelstein mag de boel afsluiten op het Valkhof. Deze Fransman (Mike Levi) is ontdekt door The Hacker, verwacht dus dampende electro met minimal invloeden.

Punt.

Waar kijk ik het meeste naar uit? Nou wat ik dan niet echt wil missen zijn: Amatorski, Steak Number Eight, The Ocean, Dagoba, Kap Bambino, Ólafur Arnalds, Nausica, Washed Out, Graveyard, Aucan, Spokes, Dananananaykroyd, Radio Moscow, Avant La Lettre, Eklin en Hauschka. Geen slechte score.

p.s. Nog meer tips: pletterpet, Tjeerd van Erve part 1 en part 2, IKRS Zine

Nu nog hopen dat het een niet al te natte Affaire wordt. Al drink ik graag een biertje met je.

Veel plezier!