Gezien: dEUS, De Vereeniging, Nijmegen

Mooie zaal is dat toch, De Vereeniging in Nijmegen. Echt zo’n klassiek concertgebouw. Zo af en toe kom ik er wel eens, maar dan is het vaak een optreden dat georganiseerd is door Keizer Karel Podia, waaronder ook de schouwburg in Nijmegen valt. Maar goed, dan moet je denken aan de meer – ehm – gangbare acts. Sinds vorig seizoen werkt het Nijmeegse poppodium Doornroosje samen met Keizer Karel Podia zodat we ook af en toe wat meer rockconcerten in die prachtige zaal kunnen zien, zoals begin dit jaar De Staat, hoewel ik me ook kan herinneren dat ik Primus ooit in dezelfde zaal heb gezien in de jaren negentig. Vanavond is het de beurt aan misschien wel de grootste rockband van België: dEUS. De band gaat al weer een flinke tijd mee en elk concert blijft toch wel de moeite waard, de band heeft uiteindelijk al een hoop mooie albums uitgebracht waarop een aantal fijne klassiekers staan. “Keep You Close” is het recente nieuwe album van dEUS en dat is gewoon weer een prima plaat waarmee ze de houdbaarheid van de band weer in optima forma verlengen.

We arriveren mooi op tijd voor het voorprogramma en hebben een mooi uitzicht vanaf de eerste rij op het balkon op het podium. Het is wat lastiger dansen als je zit, maar verdomd wat zit dat lekker luxe en wat kun je de bands zo goed zien van boven. De Belgische band Intergalactic Lovers mag de avond openen. De band is opgericht in 2008 en dit jaar kwam het eerste volledige album Greetings & Salutations uit. Bij de ingang kregen we nog een promo CD in handen – slimme marketing – met daarop de nummers “Delay”, “Fade Away” en “Shewolf”. Intergalactic Lovers wordt wel vergeleken met bands als Feist, Joan As Police Woman, Cat Power, PJ Harvey en Yeah Yeah Yeahs. In mijn oren klinkt het als een soort van “niets aan de hand” indiepop/rock, maar zo te horen wel een van de betere soort. Lara Chedraoui is gezegend met een prachtig en karakteristiek stemgeluid en de liedjes zijn doorgaans sterk in eenvoud en omkleed met mooie warme melodieën. Prima opwarmer voor de hoofdact.

Rond de klok van negenen is het dan aan de beurt aan dEUS, ooit begonnen als coverband in 1989 zoals we dat kunnen lezen op wikipedia. Kijk dat wist ik nog niet. Van de originele bezetting zijn frontman Tom Barman (zang, gitaar, piano) over en Klaas Janzoons (viool, keyboard, zang). Sinds 2004 speelt Mauro Pawlowski op gitaar, Alan Gevaert op bas en Stephane Misseghers op drums. De band trapt vanavond af met “The Final Blast” van het nieuwe album en De Vereeniging wordt flink in het donker gezet. Er is een mooie lichtshow vanavond door middel van o.a. de projecties van achter uit de zaal die op de hele band schijnen en op het doek daarachter. Daar is mooi aandacht aan besteedt. Het geluid staat wat wollig vanavond en dat is ook wel het risico in deze zaal vind ik. Er is toch wel kans op galm en het lijkt me lastig om dat onder controle te krijgen. Zodoende is het soms lastig om de instrumenten apart te horen. Het is wel fijn dat er wat kleinere boxen zijn geplaatst aan het plafond – anders hadden we helemaal geen rechtstreeks geluid gehad op de balkons denk ik. Zodoende was het eigenlijk nog best goed te doen, al zag ik later dat er ook klachten waren vanuit de zaal beneden. Het valt me nu weer op hoe het nummer “The Architect” op De Staat lijkt. Het daaropvolgende “Constant Now” klinkt me echter een heel stuk fijner in de oren. Toch ook een van de betere nummers van het nieuwe album. En zo komen er genoeg fijne nummers van diverse albums voorbij, maar het publiek lijkt pas echt goed los te gaan bij het tweede deel van – een van mijn favorieten – “Instant Street” dat zo lekker vrolijk en ongedwongen begint, maar uitmondt in een geweldige uitsmijter van stevige gitaren. Oei. Lekker. “If You Don’t Get What You Want” kan die heerlijke opwinding mooi vasthouden, waarna “Dark Sets In” ook nog aardig meedeint op de euforie. “Magdalena” is dan eigenlijk net wat te rustig en klinkt wat slapjes, maar is wel weer een mooie opmaat naar de volgende nummers. Bij “Sister Dew” wordt het duidelijk dat Tom Barman niet echt bij stem is vanavond, maar echt storend kan ik dat niet noemen. “Bad Timing” is ook al zo’n favoriet van me, waar je het publiek mooi op los ziet gaan (vanaf het balkon is dat prachtig te zien). Dat is toch wel een kracht van dEUS. Naast de kunst om mooie pakkende melodieën te schrijven weten ze sommige nummers vaak bloedmooi op te bouwen naar een geweldige lekkere climax. In de toegift wordt “Slow” blijkbaar ter plekke vervangen door “Roses”, een betere keus ook wat mij betreft. Het nummer komt vanavond erg goed en gedreven over. De band eindigt vanavond met “Easy”, ook al zo’n handige keus. Vooraf vond ik het ook al een van de mooiere nummers van het nieuwe album, met name vanwege het prachtige bombastische einde met dikke synthesizers of violen uit een kastje. Goed, dan mis je nog nummers als “Suds & Soda” en een van mijn favoriete nummers “Fell Off the Floor, Man”, maar ze spelen vanavond dan ook geen “best of” show zoals ze dat op Lowlands deden. Hebben ze ook niet nodig. Het was in elk geval weer een stukje beter dan de show in 2009 in Atak toen ze met een wat flauw achtergrondkoortje speelden. Vanavond was het gewoon een uitstekend concert zoals ik dat graag mag horen. En zien. We blijven voorlopig dus nog wel geloven in dEUS.

(alle foto’s hier)

Andere reviews: Bart