De Heideroosjes in Doornroosje. Die zin is op zich al best grappig, maar de betere teksten zitten toch in de nummers zelf van Neerlands beste Nederpunkband (alhoewel de band ook wel eens in het Engels of Duits zingt). De band is bezig met een uitgebreide afscheidstournee, want ze houden er in september 2012 mee op. Net zoals de Maya kalender, zoals zanger Marco Roelofs vanavond uitlegt. De band bestaat 22 jaar en werd destijds opgericht door Marco Roelofs (zang, gitaar, teksten), Frank Kleuskens (gitaar), Fred Houben (basgitaar) en Igor Hobus (drums). In 2010 hield de band nog een sabbatical en dit jaar verscheen het laatste album Cease-Fire (het tiende reguliere album als ik het goed tel), maar nu is de koek blijkbaar echt op na 1500+ optredens. De intensieve levensstijl maakt niet ieder bandlid meer gelukkig. ‘Als we onze vriendschap willen behouden, dan moeten we deze samenwerking loslaten’, aldus de zanger (ref).
Ik vond het – en vind het nog steeds – een fijne band, en nostalgie overheerst daarom ook wel een beetje. Ik volgde de band al lang niet meer zo intensief als vroeger, maar een enkel optreden pakte ik nog wel eens mee. Dan heb je het over vroeger. Ja. De band zit nog goed in mijn geheugen. Sommige nummers uit die beginperiode zijn regelrechte klassiekers. Ik kocht zelfs mijn allereerste bandshirt bij een optreden van de heren op de Waalkade in Nijmegen – soms trek ik ‘m nog wel eens aan, maar hij is aardig verwassen. Ik kan me vooral nog herinneren hoeveel er toen nog werd gestagedived en dat Marco waarschuwde dat je vooral niet met je kistjes lomp naar voren in het publiek moest springen. Sympathiek toch die Marco, ik mis hem en Dolf Jansen ook nog steeds tijdens de uitzendingen van Pinkpop waarin ze jaren geleden regelmatig verslag deden vanaf het terrein. Maar goed, terug naar donderdagavond in Doornroosje. Warm. Druk. Benauwd. Strak uitverkocht. Ik kom later binnen vanwege andere verplichtingen en moet daarom het voorprogramma missen van This City Shines, een punkrockband uit Amsterdam. Ik vind het eigenlijk drukker dan ooit in Doornroosje en kan met moeite nog een redelijk plekje achterin vinden.
Het optreden begint met een intro van Urbanus (de bandnaam komt daadwerkelijk voort uit deze conference van hem) om te vervolgen met Oh Heideroosje waarna het concert begint. Marco Roelofs laat weten dat hij het geweldig vindt dat de zaal na zoveel jaren uitverkocht is en ik twijfel geen moment aan zijn oprechtheid. Hij praat lekker veel met het publiek vanavond en brengt de nummers net zo enthousiast als de andere bandleden. Na zoveel jaar mis ik misschien een klein sprankje spontaniteit, maar dat lijkt me niet meer dan logisch, sommige nummers staan vast al 20 jaar op de setlist. De jongens doen hun uiterste best en springen nog rond op het podium alsof ze de eeuwige jeugd hebben. Natuurlijk blijft het punkrock – de akkoordenreeksen zijn doorgaans niet heel ingewikkeld – maar dan wel een van de lekkerste recht toe / recht aan soort – zonder dat het al te flauw wordt. Oprecht ook. Maar ook de humor en goede politieke / sociaal betrokken teksten maken deze band toch wel uniek. En die teksten worden door iedereen nog behoorlijk meegezongen – in een soms kolkende / dampende zaal. Bij Sjonnie en Anita wordt uiteraard luid het ‘vroem, vroem’ geschreeuwd door het publiek, tot genoegen van de band. Ja ja, die kennen we nog. Net zoals andere oude klassiekers zoals Break The Public Peace, Ik Wil Niks, Val Maar Dood (met voorafgaand een hint naar Geert W volgens mij), Fistfull Of Ideas, Time Is Ticking Away, Iedereen Is Gek, I’m Not Deaf, I’m Just Ignoring You! en in een medley nummers als Klapvee!, Goede Tijden, Slechte Tijden, Punica en Tering Tyfus Takketrut.
Maar natuurlijk wordt er ook het e.e.a. van het laatste album gespeeld en een ode aan The Ramones. Een rustig nummer wordt ingeluid met ‘een mooie pauze voor een peuk, als je er niet van houdt’. A Bag Full Of Stories wordt met accordeon en akoestisch gitaar gespeeld. Tegen het einde gaat de gitarist al crowdsurfend whisky en bier halen achterin de zaal bij de bar (‘Crowdsurfen is zo jaren negentig joh’, melde Marco nog eerder) en dat levert altijd een leuk plaatje op. Voor O.P.A. zegt Marco nog maar eens even dat de tekst nog steeds relevant is – hoe de zorg anno nu nog steeds beter kan. Als afsluiter – zoals altijd – United Scum. Omdat dat is waar ze voor staan, meldt Marco, dat gevoel dat we samen hebben in de zaal. Dit plezante samenzijn van de band en het publiek, het zal niet eeuwig meer duren. Aan alles komt een einde, helaas. Aan de band en aan dit stukje. Zo te zien maken ze er in elk geval nog een mooi laatste jaar van en dat is ze meer dan gegund.
__________
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=N_3yfk2cobU]
Geüpload door jwiellersen.
__________
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=0Y9XCX-sAEs]
Geüpload door maartenties.