Het was een mooi muzikaal jaar. Sinds de komst van Spotify is er meer dan ooit te beluisteren (zonder al te veel moeite te moeten doen) en het maakt ook het terugvinden, indelen en beoordelen wat makkelijker. Misschien is een top 50 van beste albums volstrekt overdreven, maar gelukkig ben ik alleenheerser hier, dus bepaal ik dat lekker zelf. Het zijn allemaal albums die ik graag opzet, of albums die ik bijvoorbeeld op een iPod zou zetten (ware het niet dat die van mij niet zoveel geheugen heeft, maar dat terzijde). Enfin. Dan heb ik ook nog veel gemist of niet intensief kunnen beluisteren, want – mijn hemel – wat wordt er veel muziek gemaakt op deze planeet.
Overigens moet ik erbij vertellen dat in de lijst alleen reguliere album releases staan – dus geen live albums, verzamelwerk, EP’s, heruitgaves of andere obscure formaten. Had ik die regel niet zelf verzonnen dan had ik er met gemak nog werkjes in kunnen zetten van bijvoorbeeld:
- Motorpsycho (Roadwork Vol. 4 – Intrepid Skronk)
- Riverside (Memories in My Head)
- Olafur Arnalds (Living Room Songs)
- Shining (Live Blackjazz)
- Dead Neanderthals (diversen)
Tegenvallers waren er natuurlijk ook wel weer…
- Misschien omstreden, maar ik vond Radiohead met King of Limbs nogal tegenvallen (echt een aantal keren geprobeerd, maar ik word er een beetje ongemakkelijk en zenuwachtig van).
- Incubus met If Not Now, When? (geen funk, vet DJ-werk of harde gitaren, dus verrekte saai geworden).
- And So I Watch You From Afar met Gangs (technisch vergelijkbaar met de eerste, maar mist creativiteit en een ziel).
- Dredg met Chuckles and Mr. Squeezy (mijn hemel wat een softe pop).
- Korn met The Path of Totality (het album III – Remember Who You Are van vorig jaar was weer heel aardig, maar op dit album proberen ze dubstep te verwerken en dat werkt niet).
- En natuurlijk Metallica (Lulu (met Lou Reed) is het eerste album van de band dat ik dus echt niet ga kopen, het geeft me spontaan uitslag).
Verder heb ik ook nog niet goed genoeg kunnen luisteren naar de albums van bands als Animals As Leaders, Red Fang, Houses, tUnE-yArDs, The War On Drugs, The Black Box Revelation, Textures, Mandrake Project, Katzenjammer, Erland & The Carnival, Paatos en Wooden Shjips. Wie weet kunnen die achteraf nog in de lijst komen. Maar goed, het is nu te laat…
Mijn top 50 dus en die staat overigens ook (grotendeels) in Spotify. Of klik op dat groene icoontje achter elk album.
Voor een aantal albums heb ik ook een review gemaakt, klik dan op de artiest/titel.
Tot volgend jaar!
Van progressive death metal gaat Opeth op dit album terug naar jaren 70 prog. Perfecte uitvoering en productie. Geslaagde koerswijziging.
Jonge honden uit België maken een belachelijk straffe plaat in de categorie post-hardcore-metal / sludge.
3. Other Lives – Tamer Animals
Fijne ontdekking op Lowlands, melancholische prairiefolk.
4. Primus – Green Naugahyde
Uitstekende rentree van de band van basfluisteraar Les Claypool. Klinkt weer fris, funky en eigenwijs. Gerijpt met nostalgische klanken.
5. Nils Frahm – Felt
Neo-klassiek en überhip pianowerk anno nu. De kunst ook van het weglaten en tot de essentie komen.
6. Steven Wilson – Grace For Drowning
Voorman van Porcupine Tree maakt puike seventies-achtige prog. Hij remasterde trouwens ook King Crimson platen en produceerde de nummer 1 van deze lijst.
7. The :Egocentrics – Center Of The Cyclone
Van een zacht briesje tot windkracht 12 blaast deze psychedelische instrumentale stoner in een moddervette productie uit je speakers. Simpel. Doeltreffend. Uit Roemenië.
8. Long Distance Calling – Long Distance Calling
Post-rock klasse, bleef maar stijgen op de lijst na elke luisterbeurt.
9. Spinvis – Tot Ziens, Justine Keller
Nederlands beste poëet en gevoelsmens brengt weer een intiem meesterwerkje uit.
10. Long Arm – The Branches
Hiphop dat meer weg heeft van triphop met fascinerende samples en geluidsfratsen.
11. Devin Townsend Project – Deconstruction
Een van mijn metalhelden maakt vele albums in korte tijd, deze is weer achterlijk bruut en over-the-top dichtgesmeerd. Misschien wel het beste werk van de man sinds Strapping Young Lad’s SYL.
12. … And You Will Know Us By The Trail Of Dead – Tao Of The Dead
Maakte zomaar weer eens een fantastische rockplaat. Alternatieve rock en prima popsongs besprenkeld met een kloddertje shoegaze en een drupje post-rock, met een psychedelisch sausje van prog-rock, hier en daar dik besmeerd met vettige gitaren, besprenkeld met wat blues noten, en geserveerd met een toefje frisse elektronica.
13. Mastodon – The Hunter
Maken keer op keer prima metal platen en de band mag ondertussen toch echt gerekend worden tot de voorlopers van een nieuwe generatie metal. Op deze plaat wat toegankelijker dan voorheen.
14. Ocoai – The Electric Hand
Een van de lekkerste ontdekkingen voor mij dit jaar. Instrumentale, gevarieerde rock. Stoner, post-rock, seventies, doom, gevoelig, hard, you name it.
15. Gösta Berlings Saga – Glue Works
Fijne band die vorig jaar op de-Affaire indruk maakte. Zweedse instrumentale prog met jazzy inslag. Wellicht ietsje minder dan voorganger Detta Har Hänt maar nog steeds zeer smakelijk.
16. Low Vertical – I Saw A Landscape Once
Mooie melodielijnen en zang doen soms aan Radiohead denken, nieuwe band met het lef om af te wisselen in stijl en ook buiten de lijntjes te kleuren. Fascinerend mooi hoesje ook.
17. Machine Head – Unto The Locust
Gaan al een tijdje mee en bewijzen met deze plaat nog steeds top te zijn in metal land (ook al ben ik geen enorme fan van die zang).
18. Eins Zwei Orchestra – 100 Colors
Kwam ik bijna toevallig tegen tijdens de 5 mei viering in Wageningen, fijne Hollandse shoegaze pop. Of noem het heerlijk ondeugend.
19. Hot Head Show – The Lemon LP
Neurotisch voorprogramma van Primus dit jaar, maakte indruk met strakke snelle jazzy rock.
Van lomp, donker, zwaar, verontrustend, opruiend, energiek en gestoord. Sludge, doom metal, stoner, psychedelisch sausje. Als een veel te vet broodje shoarma met flink stinkende knoflooksaus. Ranzig, maar o zo lekker.
21. Russian Circles – Empros
Logge maar heerlijk stuwende post-rock/metal.
22. Maybeshewill – I Was Here For A Moment, Then I Was Gone
Smaakt vooral naar een redelijk bekend recept uit de keuken van de post-rock, maar het wordt wel erg fraai geserveerd op een bedje van stemmige piano en vioolpartijen, overgoten door een stevige saus van gitaren en strakke drums.
Een fijne en lange psychedelische trip rondom een stevige basis van stonerrock/metal.
24. Explosions In The Sky – Take Care, Take Care, Take Care
Het bekende post-rock siervuurwerk: tamelijk rustig en sprankelend met mooie kleurcombinaties, soms aangevuld met gitaren als lichtjes gillende keukenmeiden, en hier en daar stevig knallend.
25. dEUS – Keep You Close
Belgisch grootste rockband maakt weer een aangenaam volle en warme plaat met prachtige structuur en pleisterwerk.
26. Kilimanjaro Darkjazz Ensemble – From The Stairwell
Fascinerende muziek, doet denken aan een een duistere film en heeft een jazzy inslag. Puntje van je stoel.
27. Arctic Monkeys – Suck It And See
Britse schoffies zijn niet voor niets snel groot geworden. Gewoon weer een goede plaat met slimme songs en live frisser dan ooit.
Post/progressive rock met invloeden van Oceansize en Porcupine Tree. Een aantal beresterke nummers, maar wel een beetje te lang.
29. Rival Sons – Pressure & Time
Klasse blues-rock, meesterlijke stem en een strak optreden op Rock Werchter dit jaar.
30. Foo Fighters – Wasting Light
Gaan al een tijd mee en ontwikkelde zich tot een van de beste rockbands ter wereld. Deze plaat onderstreept weer eens waarom. Niet zeuren, maar rocken!
31. The Black Keys – El Camino
Zevende plaat alweer en breken nu pas door met iets minder typische bluesrock maar met extra gevatte nummers uit oude tijden die meer dan ooit blijven hangen.
32. Mogwai – Hardcore Will Never Die, But You Will
Heeft het heilige vuur van vroegere releases misschien niet, maar is als band nog steeds top in post-rock land. Op zijn minst toch weer een aantal pareltjes op dit album.
33. Three Trapped Tigers – Route One or Die
Post-rock math noise van een band die op de-Affaire al wel eens indruk maakte en dat hier ook op de plaat doet. Verdienen een groter publiek ook al is het wat lastigere muziek.
34. Roosbeef – Omdat Ik Dat Wil
Roosbeef is volwassen en zet een mooie nieuwe stap in haar carrière met een vol bandgeluid, wederom prachtige teksten en haar kenmerkende schuchtere, aandoenlijke zang.
Nog altijd een bijzondere afwisseling tussen indierock, folk en wereldmuziek; rijk en sfeervol geproduceerd, ongeveer net zo lekker als een warm bad na het schaatsen.
36. Amatorski – Tbc
Belgische prachtsongs met een eigenwijs en scherp randje. Om je heerlijk in te laten verdrinken.
37. Mindpark – We Will Adapt
Knappe plaat met wonderschone nummers zonder dat het al te zoet wordt. In de juiste verhouding dus. Uit eigen land nota bene.
38. White Denim – D
Over hun Lowlands optreden dit jaar: een oprecht sprankelende set van heerlijk in het gehoor liggende psychedelische pop/rock uit de jaren zestig/zeventig met een jazzy ondertoon. Het lijkt ongecompliceerd maar het zit erg goed in elkaar. Verduiveld verslavend ook
39. Tides From Nebula – Earthshine
Post-rock genre als ideale filmmuziek, vakbekwaam in elkaar gezet, zoals je dat van Poolse arbeiders mag verwachten.
40. Krach – Krach
Pakkende, schurende, stuiterende electro/dance rock uit Gelderland.
41. Spokes – Everyone I Ever Met
Van melodieuze indierock met een fikse klodder post-rock en shoegaze tot folk en melancholische strijkers. Een veelzijdig album.
42. Yesterday’s Men – The Awesome Grandeur of the Cosmic Cycle
Karaktervolle zang en muziek vol met emotie, groteske gebaren, melancholie en romantiek. Uit Nederland.
43. Death Letters – Post-Historic
Stevige rauwe bluesrock / punk en post-rock. Gewoon met z’n tweetjes, drum en gitaar. Lekker opgefokt Nederlands bandje.
44. Lunatic Soul – Impressions
Zanger van het Poolse Riverside gaat solo en zet een aantal instrumentale ‘left-overs’ en twee remixen op een fijne plaat. Ambient / filmmuziek / fijn.
45. The Devil’s Blood – The Thousandfold Epicentre
Occulte hardrock uit vervlogen tijden maar toch van nu. Meesterlijk gitaarwerk.
46. Mamiffer – Mare Decendrii
De muziek – met een hoofdrol voor de piano – neemt je mee op een donkere, dramatische, vervreemdende en toch soms ook een verlichtende reis langs diverse plekken en een fantasiewereld. Voor de doorzetter. Nieuw klassiek?
47. Vessels – Helioscope
Gewoon een fijne Britse post-rock plaat.
48. Does It Offend You, Yeah? – Don’t Say We Didn’t Warn You
Beetje eigenzinnige electro/indierock dat me ook al aansprak op de vorige plaat. Catchy denk ik.
49. LITE – For All The Innocence
Maakte dik indruk in het voorprogramma van Maybeshewill dit jaar. Japanse post-rock, licht math-achtig, vaak uptempo, opwindend en übercatchy.
50. Wolfendale – Foghorn
Mooie rustige plaat van eigen bodem met een paar mooie nummers. Licht psychedelisch met een likje folk, melancholie en – juist – mist. Beloftevol.
Belachelijke regel, MP moet gewoon op 1!
Heb je ze ook alle 50 in 1 spotify lijst staan?
Ja. Zie link in tekst 🙂 “Mijn top 50 dus en die staat overigens ook (grotendeels) in Spotify.”
Pingback: De beste albums van 2011, volgens andere betweters « Tbeest's Blog
Pingback: Gezien: Nijmeegse Kunstnacht « Tbeest's Blog