Gezien: Memphis Maniacs, Doornroosje, Nijmegen

Wat doe je nu joh! Je gaat toch geen stukje schrijven over een coverband? Eh… jawel. Waarom? Ik schrijf wat ik wil. Doe niet zo flauw! Nou ja, het is de leukste coverband die op deze aardkloot rondloopt wat mij betreft. En de band heeft een aantrekkelijk concept: donder de lekkerste rock- en dansplaten van de afgelopen decennia dwars door elkaar in verschrikkelijk aanstekelijke mash-ups en doe dit gewoon met een live band. 2manydjs live zeg maar. Een beetje bevooroordeeld ben ik dan ook wel weer, want ik ken de gitarist (‘Biff Anderson‘) van de Memphis Maniacs vrij goed (en vanavond leer ik hem nog een beetje beter kennen als hij zijn blote torso toont in de toegift, maar goed, dat is een detail). Ik volg de band dan ook al vele jaren en heb ze nu ongeveer zes of zeven keer gezien. In die tijd zijn de heren gegroeid tot echte rasperformers en weet het grote publiek ze ook eindelijk wat beter te vinden. Zo stonden ze al vele keren op de Nijmeegse vierdaagsefeesten, kon je ze een paar keer vinden op het bevrijdingsfestival in Wageningen, en hadden ze een fijne plek op festivals als Paaspop, Zwarte Cross, Dauwpop, Concert At Sea, Eurosonic-Noorderslag, Oerol en Parkpop (volgens mij het hoogtepunt voor de band tot nu toe). Ook hebben ze  gespeeld in het voorprogramma van Fiction Plane van Joe Sumner (zoon van Sting) in Paradiso en in Londen (in Londen speelde Joe Sumner zelf eenmalig bas in de band overigens).

De heren zijn recent begonnen aan een flink tour in het clubcircuit en een aantal optredens zijn strak uitverkocht. Zo ook vanavond in Doornroosje, de geheime thuisbasis van de band. Nee, ze komen niet echt uit Memphis natuurlijk, de band is een jaartje of zes/zeven geleden begonnen als een Elvis Presley cover-act met een mooie theatrale performance. Toen begonnen ze gewoon nog met een paar Elvis songs, om daarna het feestje verder uit te breiden met ander materiaal. Zo langzamerhand slopen die mash-ups meer en meer in de setlist en die werden dusdanig enthousiast ontvangen dat de band dat concept verder heeft uitgewerkt. De hele set ging vervolgens uit mash-ups bestaan en er werden steeds meer populaire nummers toegevoegd. En dat leverde steeds meer succes op. De band bestaat nu nog steeds uit het charismatische showmannetje Smash Robinson op zang, Iwan Dubrowski op drums, Larry Simmons op bas, Biff Anderson op gitaar en Reverend Big op toetsen.

Vanavond beginnen de heren met Poing (Rotterdam Termination Source) in de combi met Whole Lotta Rosie (AC/DC) en Rainbow in the Sky (DJ Paul Elstak), Take On Me (A-Ha) en Hyper Hyper (Scooter). Al die nummers komen zo snel voorbij dat je het eigenlijk moeilijk kunt bijhouden. De kracht van de band zit natuurlijk ook in de herkenbaarheid van die nummers, en zo komen grote hits voorbij van bands als Metallica, Queens of the Stone Age, George Baker, Eurythmics, Bodyrockers, Nirvana, Reel 2 Real, Rage Against The Machine, Muse, Faithless, Prodigy, Chemical Brothers, Underworld, Blur, Daft Punk, A-ha – noem maar op. Mooi is hoe Smash Robinson op een gegeven moment opduikt midden in het publiek en de volgende mash-up inluidt met zang en een akoestische gitaar. Gelukkig hebben ze de klassiekers ook nog in de setlist gelaten (die elk jaar wel wat verandert) zoals het geweldige Thunderstruck (AC/DC) gezongen door de raspende stem van toetsenist Reverend Big die bezwerend naar voren komt lopen. Doornroosje ontploft in de toegift nog even mooi met Faithless (Insomnia), House of Pain (Jump Around) en Song 2 van Blur waarbij tot aan de bar wordt meegedanst, geklapt en gezongen. Dat heb ik nog niet vaak gezien in Doornroosje.

Kritisch als ik ben, zijn er dan geen verbeterpuntjes? Mja, je zou kunnen zeggen dat het theatrale showelement nog wat strakker had gemogen (niet iedereen had dezelfde Adidas pakjes aan vanavond bijvoorbeeld en er lijkt een tikje routine te sluipen in de band). Verder werd er heel af en toe twee nummers over elkaar heen gespeeld waarbij het niet helemaal lekker in elkaar paste. Dat komt de herkenbaarheid van de songs ook niet ten goede, maar echt storend was dat niet. Voor mijn gevoel zie ik de band ook liever op een festival dan in een drukke benauwende zaal waar het geluid ook een tikkie te hard stond. Maar dat ligt ook aan mij. Ik vond het verder toch wel weer een vermakelijke avond en de heren hebben toch weer een briljante mix van lekkere nummers uit de hoge hoed getoverd. Echt klasse.

Door onbekende redenen heeft de band nog steeds niet op een groot podium op Lowlands gestaan (een keer in de magneetbar, dat wel) en dat is me eigenlijk een raadsel. Gratis tip. Zet ze gewoon in de Grolsch tent aan het begin van de nacht. Succes verzekerd.