Je kunt het jaar slechter beginnen. Of – met een slechte woordgrap – slachter. Met een ritueel bijvoorbeeld, zoals de optredens van deze band ook wel worden aangeduid. Een bloederig ritueel. De bandleden komen overgoten met bloed het podium op. Een act? Jawel. Maar dan wel een die serieus en goed wordt uitgevoerd. The Devil’s Blood treedt nu ook weer niet zo heel vaak op in eigen land, maar wist vrijdagavond in Doornroosje in Nijmegen het publiek genadeloos te fileren met een heerlijk portie occulte, satanistische, duivelse hardrock.
Voor de echte slachting krijgen we nog een portie Herder voorgeschoteld als voorprogramma. Wat me wel tof voor de band lijkt is dat de zaal al behoorlijk vol is gelopen. De diepe donkere doom-achtige stoner/sludge metal wordt eigenlijk als een dikke brei pindakaas over het publiek uitgekotst. Het geluid staat nogal wollig en dat maakt het nogal lastig om de drie (lead)gistaristen onderling te onderscheiden en de zanger is eigenlijk helemaal niet te verstaan. Maar goed, het verbetert wel iets tijdens het optreden. De zanger is fascinerend neurotisch druk met zijn blikje bier en zijn microfoonstandaard en komt wat verwarrend op me over. Technisch klinkt het allemaal nog niet helemaal op olympisch niveau maar de heren weten wel hoe je een lekkere donkere en moddervette sound moet neerzetten. Iets meer afwisseling in tempo en akkoorden zou me nog beter wat bevallen denk ik, maar vermakelijk was het zeker.
En dan is het wachten op de hoofdact die eigenlijk een kwartier te laat begint. Ze zullen moeite hebben gehad om het varken te slachten, bedenken we tijdens het wachten. Tegen een uur of tien komen de bebloede hoofden dan het podium op en zal de band ons niet teleurstellen. Hard-rock op zijn best, met hier en daar een psychedelische finishing touch. Het doet denken aan de betere bands uit (voornamelijk) de jaren zeventig maar ik vind het wel iets eigentijds hebben. Het klinkt nergens achterhaald. The Devil’s Blood bracht op 11-11-11 The Thousandfold Epicentre uit, een album dat goed is ontvangen door pers en publiek en niet meer dan terecht ook. De band is opgericht door gitarist Selim Lemouchi die ook de grote drijfveer is voor het schrijven van de muziek van de band.
Als onderdeel van het ritueel staat een altaar opgesteld voor de drums met kaarsen, schedels (van geiten gokken we) en een Magere Hein. Zangeres Farida Lemouchi (of “F.” aka The Mouth Of Satan), zus van de oprichter/gitarist, zingt eigenlijk beter dan ooit en houdt haar rol uitstekend vast gedurende het hele optreden. Bezwerend zingt ze haar teksten met een imposante houding waarbij haar handen vaak rustig de lucht in gaan om alle duivelse rituelen kracht bij te zetten. Regelmatig gaat ze geknield voor het altaar zitten om de rest van de kerels de vrije ruimte en de focus te geven voor hun sublieme gitaarspel. Wat een kanjers zijn dat ook. Mijn hemel. Ik bedoel: mijn hel. De drie leadgitaristen nemen omstebeurt hun verfijnde solomomenten die perfect worden uitgevoerd. Veel gesoleer, maar nergens wordt het een overdreven technische freakshow. Nee, hier zit een ziel in die wordt verslonden door de duivel. De gitaarpartijen draaien subliem in, over, en door elkaar, en af en toe spelen de drie heren tegelijk dezelfde gitaarnoten in een absurd strak tempo waarbij je alleen maar verwonderd kan toekijken. De nummers worden vanavond zonder tussenpozen gespeeld waardoor het tempo er prima in blijft zitten. Perfecte hard-rock wordt dus zo gespeeld. Dat u het weet. Meer dan een uur en drie kwartier genieten. Godvergeten en dus verduiveld goed.
Zie ook: KindaMuzik / LiveXS
Gebruikte referenties: Metalfan / Lords of Metal / Guitarworld.com
____________
YouTube by arthanarius.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=rUBow3GuOxA]
Ja, dit was gelijk een fantastisch begin van 2012. Wat mij betreft mag deze band heel groot worden!
Jammer was eigenlijk de beroerde geluidsmix. er stond iemand achter de knoppen die het nog moet leren. De bas was veel te hard; hierdoor ging de subtiliteit van het gitaarspel deels verloren. Door de harde bas ontstond er inderdaad een ‘deken’ over het geluid. Zonde. Betekent wel dat het eerstvolgende concert in de buurt van Rotterdam voor mij is en dan hopelijk met een goede geluidstechnicus.
Trouwens gelijk de laatste CD gekocht in een prachtige verpakking. Hulde voor deze band!!!
Bedankt voor je reactie! Ik had oordoppen in en vond het geluid juist wel goed (ik kon de drie gitaristen individueel goed volgen), maar wel wat hard – zonder doppen gaat een deel subtiliteit misschien verloren? Maar goed, heerlijke band inderdaan 🙂
Pingback: De 40 beste concerten van 2012 « Tbeest's Blog