Gezien: Spinvis, Doornroosje, Nijmegen

‘Het wordt een hele mooie dag vandaag.’ Tekst van Erik de Jong, oftewel Spinvis. Natuurlijk wordt het een mooie dag. Spinvis staat in Doornroosje, twee avonden op een rij, strak uitverkocht. Vanavond zal hij die tekst zingen in het laatste nummer van een optreden dat bijna twee uur duurt en aan alle verwachtingen voldoet. Meer zelfs. Een prachtige setlist met – uiteraard – een nadruk op het laatste album Tot Ziens, Justine Keller maar ook oude favorieten komen langs, zodat we nog hard kunnen meezingen met nummers als “Ik Wil Alleen Maar Zwemmen” en “Dat Is Het Voordeel Van Video”. Nederlands mooiste tekst-kunstenaar heeft ook vanavond weer een heerlijke band meegenomen waarmee een vol Doornroosje inderdaad getrakteerd wordt op een hele mooie avond.

Opener van vanavond Lola Kite (verbastering van Cola Light) heeft bijna een nieuwe album uit: ‘I Start to Believe You’ ligt op 5 maart in de winkels, al weet ik niet wat dat tegenwoordig nog echt zegt. De tijd dat we alleen maar nieuw materiaal konden beluisteren vanaf een fysieke geluidsdrager ligt inmiddels toch echt wel achter ons. De band snapt dit ook en brengt via hun website regelmatig een nieuwe nummer naar buiten. Vanavond speelt de band een aantal nummers van dat album. Ik ken het materiaal van de band niet heel erg goed, maar een van die nieuwe nummers klinkt me wat melancholischer dan die andere vrij brave nummers – ik mis dan ook wat ontwikkeling en spanning in de muziek. Goed, de nogal elektronische pop laat je soms lichtjes heupwiegen en muzikaal zit het prima in elkaar, maar het geheel klinkt wat veilig. Goede bassist trouwens, Jasper Verhulst, tevens lid van de band Moss. De band begint lekker opzwepend aan het laatste nummer dat wél wat meer van die spanning en opbouw in zich heeft waar ik graag naar luister.  De band verdient daardoor toch nog een aardig applausje van het publiek dat gedurende het optreden vooral bezig was om nog even uitgebreid bij te kletsen.

Prachtig begin van het optreden van Spinvis wanneer Saartje van Camp een luid kletsende zaal binnen een paar seconden muisstil krijgt met haar prachtige zang, waarna Erik de Jong met zijn akoestische gitaar bijna verstild “De Grote Zon” inzet van het laatste album. Direct kippenvel zoals hij zijn teksten subtiel en als pure poëzie voorgedraagt. Bovendien staat het geluid direct loepzuiver, waardoor alle instrumenten (de hele avond ) perfect te horen zijn in een heerlijke harmonie. Slim om daarna gelijk met het vrolijke “Heel Goed Nieuws” in te zetten waarna de zaal ook direct lekker los wordt gemaakt. Het refrein zal nog lang in mijn hoofd blijven hangen. Vanavond wordt er sowieso erg goed afgewisseld tussen vrolijk, melancholisch, verlangen en eenzaamheid. Spinvis rockt op zijn tijd lekker door, maar schakelt net zo makkelijk terug naar subtiel spel. De oudere nummers worden ook regelmatig in een iets ander jasje gegoten wat de set ook wel fris houdt, al is het maar voor de bandleden zelf.

Vanavond speelt de band de ‘dubbele Ronnie’. “Ronnie Gaat Naar Huis” is al elf jaar geleden geschreven en het gaat goed met Ronnie, vertelt Erik later in de set, voor zover het goed kan gaan met Ronnie. Bijna droogkomisch vertelt hij hoe Ronnie er toe komt om zijn haren te knippen, waarna “Ronnie Knipt Zijn Haar” volgt. “Club Insomnia” klinkt live bijna hypnotiserend door het aanhoudende ritme en het op de plaat wat aparte maar bloedmooie “Mare Frigoris” wordt in een sublieme klassieke versie vertolkt door Saartje op de cello. Saartje is sowieso een aanwinst voor de band, ze speelt prachtig op de verschillende instrumenten en zingt gruwelijk mooi, echt een aanwinst voor het live geluid. En ook de drummer stuwt de band gedreven voort terwijl hij regelmatig zijn guitige grimas toont.

Als laatste nummer van de reguliere set speelt de band “Kom Terug” van het laatste album, dat volgens mij nog behoorlijk wordt uitgerekt. En natuurlijk komen ze snel terug. Inkoppertje. In de toegift nog een paar klassiekers, zoals “Bagagedrager” (‘Die is van Gers’, zegt hij eerder nog op de avond als iemand die titel roept), “Ik Wil Alleen Maar Zwemmen” (een van mijn favorieten) en het heerlijk vrolijke “Wespen Op De Appeltaart” waarmee de band ons achter laat met een goed gevoel. Spinvis is zoveel meer dan die man met die gek gezongen flarden van teksten en wat vreemde liedjes. Dit is een muzikaal hoogstandje van misschien wel de beste band van Nederland. En ja, dat is heel goed nieuws.

(Het vorige verslag van Spinvis was een stuk beter trouwens ;-).

__________