We komen wat mensen tegen in Eindhoven: “Weet je waar het klokgebouw is?”. Wij zo van “Eh…., zie je dat gebouw daar met die grote klok?” “Ah ja, bedankt”. Grappig. Ik ben er één keer eerder geweest en ook dit keer vind ik het een beetje zielloos gebouw toch. De entreehal is al groot en doet je eerder denken aan oncomfortabel veevervoer naar de grote zaal (de eerste keer zocht ik me kapot trouwens, waar zit die zaal nu eigenlijk). Knus is het niet, deze omgebouwde oude fabriekspand op het voormalige Philips terrein. Gelukkig is het minder druk deze keer en zijn de mensen wat kalmer – zo lijkt het – dan vorig jaar bij Megadeth/Slayer. Het is ‘Primus time’ vandaag. Dus toch? Ja, ik moest toch wel een beetje twijfelen. Vorig jaar zag ik de band al in Paradiso en de Effenaar, en die zalen zijn een stuk prettiger en intiemer natuurlijk. En bovendien was de prijs pittig (40 Euro). Maar goed, ik heb wel wat met die maffe muziek en het soms onnavolgbare funky basspel van Les Claypool met z’n gekke hoge stemmetje, dus daar staan we dan toch mooi weer. Want je weet het maar nooit, straks verdwijnen ze wellicht weer voor een jaartje of twaalf naar Amerika.
We staan op tijd aardig vooraan, al is er zo’n gast van zeker 2 meter 30 (ik overdrijf niet eens) die samen met een andere lange vent het zicht behoorlijk wegneemt voor een hoop mensen daarachter. Maar goed, het is niet verboden. We wachten af op wat er gaat komen. Als de band dan een kwartiertje later begint dan verwacht, zit de stemming er toch wel gelijk in. “John The Fisherman” is dan ook wel gelijk zo’n lekker klassiek Primus nummer om de toon te zetten. Les Claypool plukt weer behendig aan zijn bas, al zal hij bijna niks zeggen vanavond. Het echte vuur ontbreekt een beetje en de band lijkt toch wel op routine te draaien. Toch zijn nummers als “American Life” erg fijn (de zang is – zeker in het begin – wat slecht te verstaan), plus “Frizzle Fry” en het eigenwijze “Mr. Krinkle”. Pas bij “Jerry Was A Race Car Driver” lijkt het publiek pas echt los te gaan en wordt er – althans zo vooraan in elk geval – lekker meegesprongen. En dat is toch ook wel de lekkerste kant van Primus, de uptempo funk-rock/metal mag dan wat simpeler zijn maar het concert kan het wel gebruiken. Natuurlijk zijn de wat langere jams op de gitaar fijn, maar het eerste deel van het concert mist wat tempo. Als het publiek dan eindelijk echt warm is, is het helaas al weer tijd voor de pauze. Gedurende deze ‘intermission’ krijgen we Popeye filmpjes te zien op het grote videoscherm dat staat opgesteld achter de band. Leuk, maar bij het derde filmpje begint het publiek toch wat te morren.
Maar dan komt Les Claypool toch weer de bühne op voor de integrale uitvoering van hun vorig jaar verschenen album Green Naugahyde. Weinig verrassing daar dus, de band speelt het album verder redelijk netjes, degelijk, maar verder niet uitbundig. De silly loopjes van Claypool blijven vanavond ook wat beperkt tot een enkel rondje hier en daar bij de wat meer uptempo stukjes. Ook vanavond valt me weer op hoe vaak hij met zijn rug naar het publiek (maar met het gezicht naar de versterkers) gaat staan. Op die manier krijgt gitarist Larry “Ler” LaLonde meer focus en dat verdient hij ook wel, zijn gitaarspel is een genot, al vind ik persoonlijk dat hij er wel wat vaker van die smerige en hardere riffs in mag gooien. Drummer Jay Lane krijgt vanavond iets meer ruimte voor mijn gevoel en speelt ook gewoon degelijk. Fijne nummers van ‘The Green Album’ komen langs als “Hennepin Crawler”, “Tragedy’s A’ Comin'”, maar “Last Salmon Man” duurt me een tikkie te lang en “Eyes of the Squirrel” haalt er toch wat energie uit, net zoals later “Green Ranger”. Maar “Lee Van Cleef” lijkt me zo live toch een lekkere funky opsteker en zo vind ik “Moron TV” vanavond beter klinken dan op de plaat. “Extinction Burst” is dan de broodnodige opzweper aan het eind van de set waarna er nog wel een hele lekkere toegift komt met “Groundhog’s Day” en – vooral – “Wynona’s Big Brown Beaver”, waarbij een bruine bever te zien is op het videoscherm. Toch een lekker einde van het concert, dat toch een stuk eerder is afgelopen dan verwacht. Goed, misschien was het dan een wat minder memorabele avond, maar na 3 concerten in een jaar is een beetje Primus moeheid krijgen misschien ook niet zo heel gek. Neemt niet weg dat de band van de man met de vlugge vingers toch een genot is om naar te luisteren. Dus. Toch nog een keertje dan maar: Primus sucks!
_____________
__________
Video’s door Tooligan86 en pitdeotter.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=STrdtbZOKP0&w=450]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=hBUAxgadqIU&w=450]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=wyJEwlNCpT8&w=450]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=TQCyaq2rvM0&w=450]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=F0ifg5vWf_M&w=450]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=yrBFTyd2pyU&w=450]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=WwygxkuXLuk&w=450]
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Rt8Kirveaoc&w=450]
Pingback: De 40 beste concerten van 2012 « Tbeest's Blog
Pingback: Gezien: Primus, 013, Tilburg | t-beest's blog