Gezien: 65daysofstatic, Perron 55, Venlo

Zo, da’s nog eens luxe. Gratis parkeren, twintig meter van de ingang van Perron 55 in Venlo en een entreekaartje voor een tientje. Vergelijk dat met een staanplaats voor Madonna van 99 Euro of Eddie Vedder in Carré tussen de 85 en 100 Euro. Nee, dan ga ik liever naar 65daysofstatic. Met die benzineprijzen van tegenwoordig ben ik dan wel meer geld kwijt aan de reis naar Venlo dan het entreekaartje, maar dat heb ik er dan wel voor over. Het is de eerste keer dat ik Perron 55 van binnen zie, een leuke knusse zaal die wat doet denken aan de kleine zaal van 013 of – qua grootte en sfeer – Ekko in Utrecht. Nu is 65daysofstatic in mijn gedachte wel een grote band in post-rock land, maar Venlo krijgt de zaal lang niet vol. Er had waarschijnlijk nog wel drie keer zoveel publiek in gekund, maar dat maakt het er niet eens minder gezellig om. Een gemoedelijk en vriendelijk publiek daar in Venlo, met ook wat fans uit Duitsland in de zaal.

Mooi bruggetje naar het voorprogramma, want als opwarmertje van de avond staat het Duitse Kokomo geprogrammeerd (niet te verwarren met de Britse soul groep Kokomo, vooral actief in de jaren zeventig, of een blues/Dylan-achtige band uit Nieuw-Zeeland met dezelfde naam). Een typische post-rock band eigenlijk en net zoals de hoofd-act zonder zang, maar meestal mis ik dat ook totaal niet in dit genre. Met een dik volume spugen ze direct hun dreigende, donkere, ietwat lome gitaar-erupties in het eerste nummer over ons heen, zonder eigenlijk veel van tempo of volume te wisselen zoals andere post-rock bands wel doen. De band speelt behoorlijk in het donker en bij een nummer moet de drummer toch bijna niks hebben gezien. Het zal wel bij de sfeer horen die de band wil oproepen. Gedurende de set wisselt de band gelukkig ook wat meer af en schuiven de composities wat meer over elkaar heen, ook al blijven ze soms wat hangen rondom dezelfde akkoordenreeksen. Maar dan toch. Harder / zachter, pingelen / raggen, beheerst spelen / los. Ja, het bevalt me wel, ondanks dat ze de mosterd duidelijk halen bij andere bands in het genre zoals God is an Astronaut, Mogwai of Explosions in the Sky. De hoofd-act vind ik wat dat betreft wat interessanter, maar als voorgerecht smaakt het goed.

65daysofstatic uit Engeland had ik al wel eens eerder gezien in Doornroosje. Toen in 2010 speelde de band al nummers van We Were Exploding Anyway dat even later uit zou komen,  en ook vanavond krijgen we veel te horen van dat album. Een beetje neurotisch blijft het toch wel, die combinatie van post-rock met die opzwepende ritmes, maar dan op een goede manier. Gitaren worden makkelijk afgewisseld met elektronica zonder dat het gek aanvoelt. Dansen en headbangen komt bij deze band dichter bijeen dan ooit voor mijn gevoel. Dat vind ook een kerel die af en toe met zijn hoofd tegen de linker geluidsbox gaat staan en zo af en toe stevig meedanst. Diezelfde vent zit ook af en toe met zijn camera zit te flitsen, maar goed, dat stoort niet en past wel in deze energieke show van de heren die volgens mij alle vier flink last hebben van ADHD en bij veel nummers daadwerkelijk geen seconde stil staan. Gitaar om de nek of niet, de heren sporten zich fit op het podium. Zodra de opzwepende ritmes een beetje te veel van het goede worden neemt de band ook indrukwekkend gas terug. Zo speelt de band vanavond “Burial Scene” van de Silent Running soundtrack – de band maakte de muziek vorig jaar bij de filmklassieker uit 1972 – waarbij prachtig pianospel wordt gespeeld, al lult er wat publiek doorheen. Dat album moet ik overigens nog steeds eens beluisteren (ik weet het, dom dom). Vanavond word ik echter vooral geraakt door “Debutante”, dat tegen het einde van de set aan zit. Zo mooi en zo vol spanning opgebouwd met die synthesizer en die heerlijke beats die er op een gegeven moment inknallen. Heerlijk. Het mooi uitgevoerde “Radio Protector” als laatste nummer zet ook een dikke streep onder de goede performance van de band en daarom hadden ze in Venlo ook wel meer publiek verdiend. Maar een leuk feest was het toch wel. En dat op mijn verjaardag…