Lowlands 2012 – tips en tricks (vrijdag)

Het zit er weer aan te komen! Het feestje van de lage landen onder de zeespiegel in de polder, met veel muziek, vertier en volle campings. Lowlands dus. Net zoals vorig jaar worstel ik wat met het programma, maar waarom? De namen lijken wat beter dan vorig jaar, maar voor mij zijn er misschien wat minder uitschieters. Van die bands die je nog móet zien omdat ze óf heel nieuw, leuk én hip zijn, óf omdat je ze nog nooit hebt gezien en graag eens wilt zien. En het helpt dan ook niet als er soms drie bands tegelijk staan geprogrammeerd in het programma die je dan wilt zien, zoals op vrijdag Patrick Watson, Django Danjo en Graveyard; of op de zondagavond Foo Fighters, The xx en Wilco. Op andere momenten is het zoeken naar de onbekende pareltjes. Enig uitzoekwerk is dan ook wel nodig met zoveel podia op Lowlands. Het gevoel niet iets te willen missen noopt tot het vantevoren plannen van een route, inclusief wat alternatieven voor het geval ik in een – eh – bepaalde bui ben. Gelukkig is er tegenwoordig Spotify waardoor je vantevoren de meeste bands gemakkelijk kunt beluisteren (via deze officiële Lowlands 2012 lijst bijvoorbeeld) en zo kom ik langzamerhand wel tot een interessant programma, ook al zitten er voor mijn gevoel minder ‘must-see’ acts tussen dan pak ‘m beet een paar jaar terug. Maar goed, dan ben ik ook wel verwend en heb ik de nodige bands al eerder gezien. Zo zou ik acts als Bloc Party, Triggerfinger, The Maccabees, Heideroosjes, Black Keys, Foo Fighters, Kasabian, Blaudzun en Patrick Watson over kunnen slaan als ik dat zou willen. Dan heb je namelijk ook de luxe om de grote podia (en drukte) te kunnen vermijden en op zoek te gaan naar die kleinere acts. Leuk joh! Hieronder de bands die ik vooralsnog voor dit jaar heb aangestreept voor de vrijdag (zaterdag hier, zondag hier). Kom ik toch nog tijd te kort…

____________________________________________________________________________

Cloud Nothings

Lowlands kun je maar beter energiek beginnen. Met Cloud Nothings bijvoorbeeld. Deze Amerikanen gaan al wat langer mee, maar met hun derde album Attack on Memory lijkt een kleine doorbraak nu toch wel een feit. Van melodieuze poppunk tot grunge-achtige rock-kleppers; of noem het noisy lo-fi indierock. Niet overal even origineel maar toch hier en daar beklad met dikke klodders vet. Soms wat flauw misschien, soms heel catchy, soms heel bruut. Verwacht hoogtepunt in de set het lange “Wasted Days” met zo’n fijn lang en dik instrumentaal tussenstuk. De vergelijking met Nirvana gaat wat mij betreft grotendeels mank, maar dat het bij vlagen misschien net zo opwindend kan zijn… Wie weet.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=JIitQNXVgb8&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=T_zRt_EmqoU&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

Skip & Die

Nou, mocht Cloud Nothings dan heel erg tegenvallen dan is Skip & Die misschien nog wel een aardig alternatief in dat lelijke zweethol van een X-Ray (gelukkig is dat ding wat groter dit jaar). Producer Jori Collignon kun je kennen van C-Mon & Kypski maar ook van Nobody Beats the Drum (ook op Lowlands dit jaar). Skip & Die is een samenwerking met de Zuid-Afrikaanse vocalist Catarina Aimee Dahms en brengt dikke afrobeat en andere invloeden bij elkaar tot een opzwepend feestje. Gok ik zo.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=fJCKZqqTZdQ&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=sA1rjsv_N9A&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

Trash Talk

Voor de nodige decibellen kun je dan nog tussendoor rennen naar de Charlie, maar even heen en weer vanaf de India lijkt me nauwelijks te doen. Anyway. Amerikaanse hardcore (trash) punk. Zal vast een energiek optredentje worden, maar is het echt goed of gewoon een hoop eentonige herrie aan het water?

____________________________________________________________________________

White Rabbits

Daar gaan we weer. In de categorie ‘het zoveelste aardige indierockbandje’? Misschien. White Rabbits dus. Dit soort bands glijden doorgaans wat langs me heen, maar als ik de albums van deze witte konijnen zo eens opzet kan de Amerikaanse band me bij momenten wel grijpen: knappe melodieën, doordachte samenzang en een lichte swing. Dat sommige nummers dan al lekker in mijn geheugen nestelen is een goed teken, al zitten er ook zeker wat saaie nummers tussen. Hopelijk is de rest van de set dus goed door te komen in de India, en anders kun je altijd nog richting de X-Ray….

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=OQ7Bc-nrplw&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=o-4ZlO3XxYQ&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

The Bots

Twee jonge tieners uit Californië die bluespunk maken met drums en gitaar. Natuurlijk klinkt het dan als veel andere bands maar zo op de plaat is het lekker rammelend. In zowel de goede als slechte zin des woords overigens. Maar dan toch, als je als tieners dit talent hebt… Verwacht: nog wat onvolgroeid, maar sympathiek.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=wb5P4cqsLj0&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=xh1h4MrmL0Q&w=300]

____________________________________________________________________________

Refused

Zweedse hardcore punk, en heel hot in de jaren negentig. De band werd in 1991 geboren maar stopte – op hun hoogtepunt – in 1998. Ik kende de band niet heel goed, maar spreekt me een stuk meer aan dan veel andere punkbands. Rauwe beats, goed raggende riffs en (uiteraard in dit genre) wat lelijke schreeuwzang. Nog nooit gezien deze band, dus een mooie kans om 14 jaar na dato alsnog de schade in te halen.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=K8MkVIe9xGc&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

Howler

Ligt niet handig op de route, dus het zou goed kunnen dat we dit overslaan. Maar dan toch. Aardig rammelende Amerikaanse rock, zeg The Strokes / Wavves meets The Ramones met surf-achtige melodieën. Het album America Give Up werd heel aardig ontvangen in de pers, maar live wil het nog niet 100% overtuigen als ik de verslagen zo lees.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=swg9X1LcXm8&w=300]

____________________________________________________________________________

tUnE-yArDs

Hele hippe band dit. Al is het alleen al om de manier waarop we de bandnaam moeten schrijven. De band draait natuurlijk om Merrill Garbus uit New England die klinkt als een Afrikaanse zangeres die een vreemdsoortig ritueel opvoert met haar stem en potjes en pannetjes. Ik bedoel een sampler. En een ukulele. En twee saxofonisten. Hoewel ik me serieus afvraag of ik het echt wat vind, wil ik het toch wel eens in het wild zien, dan kunnen we altijd nog ter plekke een conclusie trekken.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=3nPfl6ByOH0&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

Sun Araw

Sun Araw is misschien nog wel gekker, maar dat houdt het wel enerverend. Cameron Stallones is een Amerikaan die in een Usain Bolt-achtig tempo zijn platen aflevert met van die lange, experimentele soundscapes. Psychedelisch en loom. Ideaal als je zelf ook in een vage bui bent.

[vimeo 31387028 w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=-u70hXTJqgM&w=300]

____________________________________________________________________________

Django Django

Het vrolijkste jongetje van de klas? Deze Schotse band heeft het in zich om je op te zadelen met zo’n aanstekelijk deuntje dat dan zo vervelend – maar lekker – in je hoofd blijft hangen. Prettige feelgood koortjes dus op een bedje van aanstekelijk huppelende elektronische sambapop.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=XdSfi40RzeY&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=T2dOW3ztvfs&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

Patrick Watson

Al vaker gezien deze sympathieke Canadees, twee keer eerder op Lowlands zelfs. Maandagavond zie ik hem notabene op 5 minuten fietsen van mijn huis in De Vereeniging in Nijmegen, dus kies ik op deze dag voor het vrolijke Django Django. Maar Patrick Watson is dus altijd een goede keus. Van intieme liedjes tot lichtelijk klassiek of wat uitbundiger. Het is altijd prachtig en subtiel.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=zSW1EY6RQuo&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=MJsL3PG40a8&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

Graveyard

Ook al vaker gezien, en toen schreef ik: “De band ontstond ooit uit de Zweedse doom/stonerband Norrsken en bracht een tijd terug het tweede album Hisingen Blues uit. Blues ja. Dat is toch wel een kenmerk en een kracht van deze band. Niet alleen die uptempo ruige rock, maar de band weet ook behendig over te schakelen naar wat meer rustige bluesrock nummers. Als zo af en toe de vlam in de pan slaat is de drummer eigenlijk het leukste om naar te kijken. Op die momenten is hij een soort guitige versie van Animal van de Muppets. Zanger Joakim Nilsson speelt wat behouden en stoïcijns, maar heeft een indrukwekkende strot in zijn lijf waarmee de teksten in de juiste schuurgraad worden weggezet. Dik pluspunt. Hisingen Blues ontpopt zich als een logische afsluiter van de reguliere set, waarna in de toegift nog even wat heerlijk jamwerk langskomt. Deze band is prima op elkaar ingespeeld  en duidelijk wat behendiger en strakker op gitaar dan het voorprogramma. Als we dan toch weer retro muziek in de mode gooien, mag Graveyard zeker niet ontbreken. Lekker voer dus voor liefhebbers van heerlijke seventies rock/blues anno nu.”

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=21ZK46O8_SM&w=300]

____________________________________________________________________________

The Antlers

Indierock uit Brooklyn. Gemist op de-Affaire in 2010, dus nu in de herkansing. De dromerige, zweverige of donkere muziek laveert tussen hoop en wanhoop. Soms waaiert het mooi uit, soms schuurt het, soms is het klein en breekbaar. Benieuwd of me dit live weet te pakken.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=QZbLN3kvXmw&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=i9nYI0ezoOQ&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

Me First and the Gimme Gimmes

Coverbandje eigenlijk, gooit van alles door een punkrock blender. Met leden van NOFX, Lagwagon en Foo Fighters. Voor als je zin hebt in een lollig optreden dus.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=CX_EQHvxTG4&w=300]

____________________________________________________________________________

Jamie N Commons

Van de India naar de Charlie is het een eind lopen, maar misschien is Jamie N Commons het wel waard. Dik aangezette blues/gospel/folk/country – of zoiets – met een stem als Mark Lanegan of Nick Cave. Een oude ziel zou je zeggen, die de rokerige blues vol beleving zingt, maar hij is pas een jaartje of 22.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=orivEatc2fw&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=zcXpUP-IxCo&w=300]

____________________________________________________________________________

Otava Yo

Misschien is het wel eens even tijd voor iets heel anders. “Lolbroeken uit Sint Petersburg”, zo lezen we in de beschrijving, “met een repertoire vol Russische folkklassiekers, idiote danspasjes, overbekende filmthema’s en de meest hilarische bekkentrekkerij”. Kom maar op met dat feestje dan!

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=YbBU06irWT8&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Ui2oKFXPHxI&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

Bloc Party

Als eens eerder gezien op Rock Werchter en dan kies ik ook graag weer eens iets anders, maar het blijft wel een aardige rockband. Ze zijn er een paar jaar tussenuit geweest, dus misschien geeft dat de Londense band weer de nodige frisheid.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=vdkmhquF60o&w=300]

____________________________________________________________________________

Nicolas Jaar

Nicolas Jaar is een producer uit New York en maakt zoiets als minimal techno volgens de beschrijving. Geen idee, ik heb er geen verstand van. Maar het klinkt in elk geval bij vlagen intrigerend. Trage beats met b(r)oeiende effecten en/of samples. Lekker sloom dus, om even heerlijk bij weg te dromen. Maar op de plaat ook wel eens wat saai. Goed, als het té slaapverwekkend wordt kunnen we altijd nog naar een alternatief.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Zq7TYgxwMiI&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=0EEtPtsXNkE&w=300]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=1o90bETGJ4Y&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

Movits!

Zweedse swing/hiphop. Met Sax. Dus een vrolijke boel, en dat is altijd goed.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=sqwfDNzTYks&w=300]

____________________________________________________________________________

[alternatief]

The Black Keys

Tja, prima bluesrock natuurlijk, maar ook al eens eerder gezien. Altijd fijn om achter de hand te houden. Interessant toch dat deze Amerikanen pas na een bergje albums wisten door te breken. Was daar al eerst het aardig ontvangen album Brothers, met het wat toegankelijkere El Camino liepen de heren pas echt goed binnen.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=mpaPBCBjSVc&w=300]