Het was een mooi muzikaal jaar. Dat zei ik vorig jaar ook en dat zeg ik nu weer. Er is veel nieuw werk te beluisteren geweest en daar zat wat mij betreft een hoop mooi spul tussen. Spotify blijft een zegen voor het beluisteren van veel nieuwe muziek, maar aan de andere kant komt er tegenwoordig ook wel heel veel op ons af. Had je vroeger genoeg aan een tijdschrift voor al je muzieknieuws en een paar nieuwe albums per maand (afhankelijk van je inkomen bijvoorbeeld), tegenwoordig word je overspoeld met een grote hoeveelheid beschikbare informatie en nieuwe muziek. Daar moet je dan de juiste balans in vinden bedoel ik, soms lijkt een nieuw album wel een wegwerpartikel te zijn geworden. Vandaar misschien de hang naar vroeger om het product weer eens fysiek in handen te hebben in de vorm van het ouderwetse vinyl. Maar goed, met Spotify heb je altijd je eigen favoriete lijstjes bij de hand en is het een stuk makkelijker geworden om de boel te rangschikken. Vorig jaar overdreef ik wat met een lijst van 50 beste albums (voor sommige albums had ik nog niet eens fatsoenlijk de tijd genomen). Een top 25 dan maar? Maar ja, toen vond ik het toch wel weer jammer dat er dan een aantal fijne albums weg zouden vallen. Het is dus uiteindelijk een top 40 geworden in de categorie: welke 40 albums uit 2012 zou je mee willen nemen op je iPod als je op vakantie gaat?
Als ik de lijst bekijk vind ik dus dat er een hoop mooi spul is gemaakt dit jaar. Opvallend vind ik dat ik dit jaar vaak kies voor woeste gitaren. Of het nu gaat om psychedelische rock/metal, prog- of postrock: muziek mag dus best een flinke dosis testosteron bevatten. Soms simpel en recht in je gezicht, maar vooral de lang uitgesponnen ‘moeilijke’ albums hebben dit jaar blijkbaar mijn voorkeur. Zo ook op nummer een. Bijna traditiegetrouw staat daar een album van Motorpsycho of Opeth, maar zolang dit soort bands elke keer weer goed werk afleveren kan ik als kritische fan alleen maar tevreden zijn. De samenwerking van Motorpsycho en Ståle Storløkken leverde wat mij betreft dus het album van het jaar op. Geen makkelijk album voor de gemiddelde liefhebber van de Top 2000, maar wel eentje waar zo’n beetje alles in zit wat ik echt goed vind.
Naast deze oude toppers heb ik toch ook weer allerlei nieuws ontdekt (goh), ook al bestaan de bands soms al langer. Voor het eerst leerde ik echt Swans luisteren of Ufomammut. Of White Hills, die in Doornroosje stonden en ik daarom leerde kennen. Cloud Nothings was ook al langer bezig, maar dit album had gewoon iets aanstekelijks. Verder in de lijst (voor mij) nieuwe namen als Django Django, Goat, Pond (zijproject van Tame Impala), Rachel Sermanni, Les Discrets, METZ, Klone, Barren Earth en Pulled Apart By Horses (vooral vanwege het heerlijke optreden op Lowlands trouwens). Maar ook fijne Nederlandse acts als The Horse Company, Dead Neanderthals, Avant La Lettre en Bombay Show Pig wisten mij te overtuigen. En hoewel ik steeds vaker van die opgehemelde indieplaten links laat liggen (saai, kabbel kabbel, gaap, spoel door, achtergrondmuzak, hou toch op) kunnen sommige albums mij nog wel raken. Get Well Soon had weer een plaat met een paar van dat soort nummers, of de prachtige subtiliteit van Rachel Sermanni. Maar ook die nieuwe dEUS vond ik heel aardig of een aantal songs op de nieuwe Patrick Watson. Het door iedereen genoemde en geroemde Alt-J geraakte uiteindelijk buiten mijn lijst. Nee, geef mij dan maar het vrolijke Django Django.
En dan nog vielen er een aantal albums buiten de boot (Testament, Fear Factory, Balthazar, Dry The River, Katatonia, Rival Sons, Bat For Lashes, Muse, Dakota Suite, SX, Alabama Shakes, Of Monsters And Men (guilty pleasure), ga zo maar door) maar het maken van keuzes is in tijden van overvloed juist wel weer een fijne bezigheid. Ik bedacht me dat de bands hieronder een bezoekje van me kunnen verwachten mochten ze in de buurt zijn of op een festival staan waar ik ook ben. En dan gun ik het de nieuwere acts ook wel dat we ze tegenwoordig zo makkelijk kunnen ontdekken via al die online bronnen. Wat goed is komt dus vanzelf boven drijven. Mooi toch?
Luister alles in een grote Spotify lijst hier:
1. Motorpsycho and Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
“Zo begint het dubbelalbum met ritmische blazers en strijkers als in een spannende thriller, om na het majestueuze “The Hollow Lands” compleet omver te worden geblazen in “Through The Veil” door een funky paringsdans van de blazers en strijkers met de gitaren en drums. De bloedstollende passages in dit lange nummer worden behendig afgewisseld met spanning, dreiging of lome ritmes. Psychedelische progrock op zijn best.”
“…een perfecte soundtrack voor een nog niet bestaande verfilming van een waanzinnig avontuurlijk epos. Geniaal album.” (lees verder)
2. Tame Impala – Lonerism
Hoezo moeilijk tweede album? Tame Impala lijkt het uit de mouw te schudden en levert weer een heerlijk psychedelisch pop/rock plaatje af met aanstekelijke deuntjes en bakken vol met heerlijke effecten. Übertof.
http://open.spotify.com/track/7lNktBi9ILjNGxnzInbVSY
3. Diablo Swing Orchestra – Pandora’s Piñata
“…die bijkans onmogelijke en zelden vertoonde mix van stijlen die deze band tentoonspreidt vind ik ronduit geniaal. Denk aan een opzwepend swing-orkest gevoed door rake drums, een funky bas en ongehoord aanstekelijke metal-riffs. En alsof dat niet genoeg is wordt de boel aan elkaar gezongen door een… operazangeres. Zowel indrukwekkend als hilarisch.” (lees verder)
4. Swans – The Seer
Lange, spannende, donkere, tergende, onheilspellende plaat. Bezwerend en verhelderend.
5. Ufomammut – Oro: Opus Primum (+ ORO Opus Alter)
Psychedelische doom-achtige stoner/sludgemetal met zuigende riffs in trage, maar spannend opbouwende songs, met hier en daar indrukwekkende uitspattingen.
6. White Hills – Frying on This Rock
Psychedelische uitspattingen in lange bezwerende songs met flink gruizige gitaren knap afgewisseld met prettige melodielijnen.
7. Deftones – Koi No Yokan
“…het nieuwe Koi No Yokan (‘Liefde op het eerste gezicht’ in het Japans) is veel meer in balans en heeft ook wat vaker die energie en spannende punch van weleer. Gezonde agressie naast melodie, wanhoop en een likje melancholie in een gevarieerde verpakking. De gitaarriffs pakken me ook weer wat vaker bij de kladden…”
(lees verder)
8. …And You Will Know Us by the Trail of Dead – Lost Songs
“…heeft het heilige vuur in zichzelf opnieuw ontdekt én aangewakkerd op het achtste album van de band…”
“Opvallend is hoe de band fel van leer trekt in de eerste nummers op de plaat, scherper en furieuzer dan op het vorige album Tao Of The Dead. Minder bombast of opsmuk, maar recht op het doel af met die felle over elkaar heen buitelende gitaarpartijen en ongemeen puntige drums.”
“De band weigert om achterover te leunen en maakt een sociaal betrokken plaat die muzikaal gezien toch minimaal op het niveau van doorbraakplaat Source Tags & Codes ligt.” (lees verder)
9. Cloud Nothings – Attack on Memory
Een van de lekkerste rammelrock plaatjes van dit jaar. Aanstekelijk als de pest. Luister maar eens naar het lange “Wasted Days” en het heerlijk puntige “Separation”. Opwindend.
10. Get Well Soon – The Scarlet Beast O’ Seven Heads
“…maar met een nummer als “Roland, I Feel You” wist de band me daar ter plekke toch weer onverwachts diep te roeren, terwijl ik toch een nuchtere kerel ben. Wat een prachtig nummer is dat. Hoe briljant kun je melancholie mengen met opgewektheid.”
“Met deze diepgang verdienen ze meer aandacht. Zie de muziek als romantiek uit vervlogen tijden en laat je meevoeren in bezinning of sprankelende hoop. Misschien kom je dan tot dezelfde conclusie als ik: Get Well Soon is een band om lief te hebben.” (lees verder)
11. Godspeed You! Black Emperor – Allelujah! Don’t Bend! Ascend!
12. Django Django – Django Django
13. El Doom & The Born Electric – El Doom & The Born Electric
14. Goat – World Music
15. dEUS – Following Sea
16. Storm Corrosion – Storm Corrosion (lees hier)
17. The Pineapple Thief – All The Wars (lees hier)
18. Pond – Bear Wives Denim
19. The Horse Company – Calypso
20. Dead Neanderthals – Jazzhammer / Stormannsgalskap (lees hier)
21. Rachel Sermanni – Under Mountains
22. Patrick Watson – Adventures In Your Own Backyard
23. Les Discrets – Ariettes Oubliées…
24. METZ – METZ
25. The Samuel Jackson Five – The Samuel Jackson Five
26. Avant La Lettre – Belief
27. Maserati – Maserati VII
28. Gojira – L’Enfant Sauvage
29. Devin Townsend Project – Epicloud
30. Bombay Show Pig – Vulture / Provider
31. Klone – The Dreamer’s Hideaway
32. Barren Earth – The Devil’s Resolve
33. Pulled Apart By Horses – Tough Love
34. Graveyard – Lights Out
35. North Atlantic Oscillation – Fog Electric (lees hier)
36. A Place To Bury Strangers – Worship
37. Japandroids – Celebration Rock
38. Mark Lanegan Band – Blues Funeral
39. Caspian – Waking Season
40. Dinosaur Jr. – I Bet On Sky
Mooie lijst, gelukkig eens wat persoonlijker dan al die geijkte ‘massa’ lijstjes. Ik vond zelf het debuutalbum van Metz erg sterk en die had ik zelf hoger gezet. De #1 ken ik nog niet, die ik op de terugweg gauw beluisteren! Bedankt!
Dank voor je leuke reactie! Metz gaat hier nog wat vaker aan en kan nog stijgen 🙂
Dan hou ik het in de gaten! 😉