Gezien: Monomyth / Conan, Merleyn, Nijmegen

“Today is the day of massive DOOM!”, aldus FortaRock, vrijdag op facebook. Juist ja. Tijd voor een flink potje harde en langdradige muziek. Ik hou er van. Laaggestemde gitaren in uitgestrekte landschappen. Pompende riffs en drums als groovende mokerslagen. Een prettige aanslag op je oren op de vrijdagavond in Merleyn, dependance van Doornroosje en vanavond dus bezet door de voorvechters van de hardere metalen in Nijmegen: FortaRock. En eigenlijk zijn er niet één maar twee interessante bands op het podium te vinden vanavond…

Het Britse Conan maakte volgens de beschrijving indruk op het Roadburn festival vorig jaar  en het drietal komt vanavond hun nieuwe live album Mount Wrath: Live At Roadburn 2012 lanceren (ook hier te horen via bandcamp trouwens). Een portie doom gaat er zo af en toe wel in bij ondergetekende, maar het was eigenlijk het Nederlandse Monomyth dat me helemaal over de streep trok. In eerste instantie zou Necro Deathmort samen met Conan optreden, maar door familieomstandigheden kon dat niet doorgaan. Geen idee wat we daar nu aan missen eerlijk gezegd, maar vervanger Monomyth stond al langer bij mij op de radar, al heb ik geen flauw idee meer precies waarom. Misschien vanwege drummer Sander Evers die in die – tikkeltje legendarische – band 35007 zit/zat (niet te verwarren met drummer Jacco van Rooij die daar ook in zat en een korte tijd bij Motorpsycho speelde). Misschien vanwege het lekkere genre van lang uitgerekte instrumentele psychedelische / space- / kraut- / stonerrock. Whatever. Voor 9 euro is de vrijdagavond met twee van dit soort bands een goed begin van het weekend.

Vlak na tienen lopen de vijf bandleden van Monomyth door de zaal van Merleyn naar het podium, waar een indrukwekkende batterij aan apparatuur staat opgesteld. De band verwoordt hun muziek eigenlijk het beste zelf op hun website: “Monomyth will drag you inside their cosmic playground. Enter a realm where there is no more time or space; it’s the vacuum in which communication is operated on a higher level. You can enter this magical circle simply by closing your eyes and letting the instrumental music transport you.” En zo is het. In een kwartiertje of drie word je meegetrokken in de wereld van Monomyth. Lange en sfeervolle instrumentale nummers worden op ons afgevuurd in een genre dat me opperbest bevalt en dat me geen moment verveelt. De psychedelische spacerock en/of krautrock is prettig gelaagd in lange maar spannende uitspattingen. Het brengt me daadwerkelijk in hogere sferen en ik betrap me erop dat ik regelmatig mee zit te bewegen, een ervaring zoals ik ook wel heb met een band als Motorpsycho (al is die band wat rauwer, en zingen die heren er ook nog bij). Gitarist Thomas van den Reydt lijkt met zijn dubbelloops gitaar zo wel een beetje op Hans Magnus “Snah” Ryan (die speelde er de laatste keer ook op kan ik me herinneren) en Selwyn Slop beweegt vergelijkbaar als Bent Sæther en drukt met zijn dwingende en groovende bas eveneens een prettige stempel op het geluid. Sander Evers op drums plakt spannende drumpatronen op het geluid waardoor er een heerlijke drive onder de nummers zit. Voor het prettige en sfeervolle ruimtelijke effect zorgen de toetsen en de geluiden uit de computer. Klassemuzikanten dus, maar daar staat dan ook een nodige bak aan ervaring bij elkaar. Een debuutalbum van de band moet nog uitkomen (hier alvast het nummer Vanderwaalskrachten via bandcamp) en daar kijk ik in elk geval enorm naar uit. Fantastische band derhalve, waar we hopelijk nog veel meer van gaan horen. Dit live-optreden mag linea recta de jaarlijst in als een van de betere optredens van dit jaar, zoveel is wel duidelijk. En eerlijk gezegd overklast de band daarmee wel de hoofdact, maar misschien heb ik dan ook iets minder met een uur lang doom-lawaai.

Conan heeft dan weinig tijd om de boel nog op te bouwen, en een deel van de spullen van Monomyth blijft gewoon staan. Conan is een trio en zal vanavond dus hun live-album lanceren, opgenomen tijdens het Roadburn festival in Tilburg vorig jaar (Monomyth staat daar dit jaar trouwens). Echt veel vaart maken ze niet om snel te beginnen, getuige bijvoorbeeld het lange zoeken van de drummer naar de juiste drumstokjes en het klooien met duct tape voor om zijn vingers. Ook tussen de nummers is het regelmatige stemmen van de leadgitaar wat storend, maar wat moet dat moet blijkbaar. De band start met een langzaam en typisch doomnummer dat eindeloos doordreint en je op een gegeven moment wel snakt naar een tempoversnelling, die er gelukkig komt in het tweede nummer. Natuurlijk zijn de gitaren ultralaag gestemd (het lijken wel twee basgitaren zo) en zit er genoeg distortion op om je broekspijpen indrukwekkend te laten wapperen of om je spijsvertering op gang te helpen. Lekker, maar overdaad schaadt een beetje hier, de brei wordt wel heel erg als een tsunami de zaal in geholpen en lijkt onstopbaar. Op de momenten dat het tempo omhoog gaat en het geheel meer een sludge/stonermetal-achtig tintje krijgt zie je de zaal harder meebewegen en dat zijn naar mijn smaak ook meer de krenten uit de pap. Een dik uur van dit soort brei blijft niet boeien, wat toch ligt aan het feit dat alles wat op elkaar lijkt en afwisseling lijkt te missen. Een half uurtje was voor mij wel voldoende geweest. Enfin. Heel veel spreekt de zanger ook niet, maar we krijgen nog wel even mee dat dit het laatste van 14 optredens is. En dat ie ook al 14 dagen dezelfde spijkerbroek aanheeft. Vandaar dat hij af en toe moeilijk kijkt denk ik, al is dat vooral als hij een poging tot zingen doet waarbij zijn gezicht wat scheef wegtrekt. Dat de zang soms overbodig is bewijst Monomyth wel en bij Conan is dit ook wel het ondergeschikte kindje. Zang als speenvarkens, dat is misschien een wat te onaardig bewoording, maar echt overtuigen wil het niet, maar in dit genre zijn we ook weinig anders gewend natuurlijk. Als er tegen het einde nog tijd is voor een extra nummer hoeft dat dus voor mij niet echt, maar er volgt nog wel een aardige uitspatting. Inmiddels is door al het gedreun het schuim in de bierglazen een beetje dood geslagen. Beetje veel van het goede allemaal (voor mijn smaak dus) en daarmee concludeer ik dat het verfijnde spel van Monomyth toch een stuk interessanter was dan de hoofdact van vanavond.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=sN9OOts4USk&w=450]