Gezien: Motorpsycho, Burgerweeshuis, Deventer

Motorpsycho uit Noorwegen. Het is vaste prik elk jaar: een nieuw album, en concerten in Nederland. Kan niet missen. En wat moet ik er dit keer weer over schrijven eigenlijk, zonder in herhaling te vallen? Dat ze zoiets maken als alt-pop, rock, blues, psychedelische rock, progrock, stoner of spacerock? Dat ze live echt altijd ongenaakbaar (mooi woord trouwens) zijn? Dat ze elke keer maar weer een totaal andere setlist hebben? Dat ze geen voorprogramma nodig hebben omdat ze toch wel 2.5 tot 3 uur zullen spelen? Dat ze sommige nummers lekker in de mangel gooien of uitrekken met lange jams tot indrukwekkende proporties? Dat die nieuwe drummer toch wel heel erg goed is? Dat het altijd maar weer afwachten is hoe lang hun baarden zijn? Maakt niet uit. Motorpsycho is als een broodje kroket met mayonaise. Altijd goed. Altijd lekker.

En dit keer weer in het Burgerweeshuis in Deventer, net zoals in 2009.  We zijn we er met vijf mannen, allemaal rond of in de veertig, en dat is ook gelijk wel zo’n beetje een afspiegeling van het publiek vanavond in het Burgerweeshuis. Natuurlijk is een concert van Motorpsycho niet elke keer precies hetzelfde, daarvoor zorgen de heren zelf wel door elke avond andere nummers en/of een andere volgorde te spelen. Je weet nooit wat je te wachten staat. Dit keer hebben ze ook weer iemand extra meegenomen. Na de vorige tour met Ståle Storløkken is het dit keer de beurt aan de Zweedse gitarist Reine Fiske om mee te spelen met de band tijdens deze nieuwe tour en op het album. Die kun je misschien ook kennen van Dungen, ook geen verkeerde band trouwens, maar vanavond zal hij Motorpsycho mooi aanvullen met gitaar en mellotron (die gebruikt hij wat vaker in de tweede helft), zonder nu echt een dominerende of echt opvallende rol op zich te nemen. Lijkt me goed. Zijn sound mixt goed met de band en volgens mij wordt het er allemaal niet slechter van, al stoor ik me nog wel op een bepaald moment aan wat gejank van zijn gitaar, al kan ik me niet meer herinneren in elk nummer dat was. En naast de twee gitaristen van Motorpsycho is Fiske maar een heel iel manneke. Eet je wel goed kerel? Nee echt?

Terwijl we nog de jas in de garderobe proberen te krijgen begint de band gewoon op tijd met “Ratcatcher”, een heel aardig nieuw nummer van Still Life With Eggplant. Bassist Bent (ja ik noem hem bij zijn voornaam, dat bekt lekkerder dan Sæther) vraagt ook nog even vanavond aan het publiek of een aubergine nu een fruit of een groente is. Een groente, wordt er geroepen, en ik moet willekeurig even aan het album Heavy Metal Fruit denken, ook geen verkeerd album, maar vanavond spelen ze daar niets van, ook niet trouwens van het vorige rock-epos The Death Defying Unicorn. Geeft niks. Motorpsycho heeft een repertoire van honderden nummers en je weet dat er toch altijd wel wat goeds voorbij zal komen.

Vanavond beginnen ze opvallend met drie nummers van het nieuwe album. Ik sta ongeveer een meter van (meester)drummer Kenneth Kapstadt, die de band al weer sinds 2007 vergezelt. En misschien is het toeval, maar volgens mij ben ik pas echt idolaat fan sinds hij er bij zit. Wat een belachelijk goede drummer is dat toch (sorry, dat heb ik al vaker genoemd dus). “Ratcatcher” klinkt zo live nog een stukkie dwingender dan op de plaat en is met een minuutje of 18 toch een leuke opener van de avond. Kapstadt jaagt de boel akelig precies aan als een Zwitsers uurwerk, met een funky en jazzy inslag. Zo dicht bij de drums is alles toch goed te horen en voel je de band nog beter in lijf en leden. Met m’n oordoppen in en net onder wat boxen hoor ik alles perfect, al staat mijn broer wat meer naar het midden en laat later op de avond weten dat het daar niet echt goed te horen is allemaal. Met “Hell” als tweede nummer (ook een nummer van 10 minuten) trekt de band het niveau makkelijk naar de categorie briljant. De eerste indrukwekkende lange jams afgewisseld met prettige riffs, toegankelijke melodieën en samenzang hebben we dan al weer gehad. “August” (da’s een cover van Love) klinkt live ook prima, met name het gitaarwerk bevalt me op dit nummer. Daarna “Forget It”, een nieuw nummer dat behoorlijk melodisch is ook, maar ook zo’n fijne groove bevat (hier op SoundCloud te horen ook trouwens, of check mijn video onderaan).

Daarna komen er wat oudere nummers langs, waaronder ook het e.e.a. van hun poppy periode. Mijn broer vindt dat soort nummers wat minder, en ik kan het daar wel mee eens zijn (zal wel in de genen zitten), hoewel er ook genoeg psychonauten zijn die dat soort nummers juist de beste vinden van de band. Met “Barleycorn (Let It Come, Let It Be”) keren ze vervolgens weer terug naar het het aubergine-album. Best een aardig nummer met een aanstekelijk refrein. Maar echt legendarisch lijkt het dan nog niet echt te willen worden, totdat ze een epische versie van “Un Chien D’espace” er achteraan gooien die gewoon ongehoord lang en fantastisch is (een half uurtje of zoiets). Met name de minutenlange (en mooi opgebouwde) chaos/noise met die raggende gitaren maakt indruk. Hier bereikt Motorpsycho weer eens mooi het moment dat tijd geen rol meer speelt en ze wat mij betreft ook wel uren door hadden kunnen gaan. Een opwindende trip.

In de toegift o.a. nog een paar Blissard nummers, waaronder het fijne uptempo “Sinful, Wind-Borne”, waarna “Drug Thing” en “Manmower” de eerste toegift afsluiten (tijdens deze toer zullen ze af en toe het hele album spelen overigens). Als tweede afsluiter het geweldige “Vortex Surfer” (zowel mooi en gevoelig als prachtig woest) waarmee ze overigens ook al in 2009 afsloten, en ook in 2011 in Eindhoven (Effenaar) was dat het laatste nummer.

Goed. 2 uur en circa 55 minuten later is het concert afgelopen en kun je weer spreken van een geweldige en avondvullende voorstelling van vier heren in absolute topvorm (had ik al gezegd dat de zang vanavond ook goed te pruimen was vanavond?). Wat een fantastische band is het toch. Zouden ze niet weer eens op Lowlands kunnen komen? In 2002 of zo stonden ze daar nog met de blazers van Jagga Jazzist (toen werd ik fan van de band). Zou mooi zijn. Maar goed, de heren zijn al wel bevestigd voor het Nirwana Tuinfeest (tja, ik weet ook niet hoe ze daar nu terecht zijn gekomen) in Lierop. Daar staan ze op 3 augustus van 18:15-19:15. Een uurtje maar! Pff. Nou, dan mogen ze van mij “Hell”, “August”, “Un Chien D’espace” en “Vortex Surfer” van vanavond herhalen, dan zal het uur al wel aardig vol zitten.

Motorpsycho dus. Bestaan ze volgend jaar geen 25 jaar? Dan verwacht ik minimaal weer een geweldig album, een nieuw live (Roadworks) album en een uitgebreide tour. Met het optreden in Deventer is de honger naar deze band weer een beetje gestild, maar ik ben bang dat mijn maag weer snel gaat rommelen…