Normaal is de zondagavond niet mijn meest favoriete avond om een concert te bezoeken, maar bij Pinksteren heb je de maandag toch lekker vrij. Dat de Duitse band Kadavar vanavond in Merleyn ons nog complimenteert dat we op de zondag zijn komen opdraven had dus niet echt gehoeven. Gezien de belangstelling voor de band (het leek uitverkocht, maar was dat de dag ervoor nog niet dacht ik toch), kan ik me voorstellen dat er meer mensen wel zin hadden in een avondje ouderwetse rock. Beter dan de balletjes van de IKEA in elk geval. Kadavar stond eerder dit jaar nog op Roadburn en bovendien werd de vorige plaat van de heren goed beoordeeld door File Under. Het leek me daarom toch ook wel een buitenkansje om de band in de eigen stad te zien. Je moet toch wat op je vrije dag.
Vanavond trapt het Noorse Spirits of the Dead af in de klassieke opstelling drum, bas, gitaar en een zanger die verder – ehm – alleen zingt. Ik krijg ‘m nauwelijks op de foto, want hij beweegt nogal energiek en dat geeft de boel wel een lekkere schwung, zeker omdat de gitarist op links redelijk stoïcijns staat te spelen (of geconcentreerd, dat kan ook) en bij elke solo netjes naar de rand van het podium loopt. Hij heeft zo’n baseballpet, da’s met deze muziek wat gek vind ik (psychedelische rock, stoner, prog of folk), maar ik ben er niet om de mode van de bandleden te beoordelen. Wel start hij wat moeizaam vind ik, net als de zanger die in het begin een paar keer een verkeerde toonhoogte lijkt te pakken, maar gedurende het optreden wordt het allemaal een stuk strakker, gaat het tempo omhoog, en krijgen ze de dynamiek er goed in. Bij het nummer “Spirits if the Dead” laat de zanger horen ook de hogere toonladders te kunnen halen, zonder dat het lachwekkend wordt. Knap. Verder zingt hij uiteindelijk toch behoorlijk goed en ‘clean’. Een aarzelend begin wordt uiteindelijk een overtuigende show als ze eindigen met een paar lange prog-achtige nummers en daarmee trekken ze ook de zaal mee naar een hoger plan. Een dik applaus is altijd een teken van een goed voorprogramma. Bovendien stond het nog voller dan aan het eind van de hoofdact.
Kadavar heeft sinds kort een nieuw album uit: Abra Kadavar (heerlijk flauwe titel), met nog meer zompige rock uit de jaren zeventig dat doet denken aan bands als Black Sabbath, Pentagram of Hawkwind. Terug in de tijd dus, en zo zien de heren uit Berlijn er ook uit. Lange haren, lange baarden, en dito kleding. Het vorige album vond ik overigens nog iets lekkerder met een sterker psychedelisch randje, maar vanavond worden nummers gespeeld van beide albums en dat mixt toch prima in een live-uitvoering. De setlist zal zo ongeveer hetzelfde zijn geweest als deze, waarbij de heren de nummers een octaafje hoger lijken te spelen en soms iets sneller. Voor aanvang bestellen ze nog drie bier, maar schnapps is ook goed. Als ze nog niks hebben voor het tweede nummer roepen ze nog dat ze bier hadden besteld, en dat ze anders niet doorspelen. Grapje natuurlijk, al komt de drank uiteindelijk wel op tafel. Dik een uur spelen de drie heren als ik het goed heb. Dat doen ze goed, maar het uur voelt ook wat lang aan. Dat betekent toch ook dat ze wat moeite hebben om de aandacht er bij te houden. Het is goed en hard, lekker strak ook, maar ergens ook wel wat meer van hetzelfde. Tussen de nummers laten ze toch regelmatig wat gaten vallen en dat haalt de vaart er soms ook uit. Dat het allemaal niet bijster origineel zal zijn boeit me eigenlijk niet zoveel, Kadavar weet deze retrorock goed en energiek uit te voeren. ‘Lindemann’ schudt zijn haren wild en kan volgens mij zijn gitaar toch echt niet zien door zijn haarbos, maar tovert daar wel de lekkerste zompige riffs en solo’s uit. ‘Mammut’ op de bas is behoorlijk degelijk en dwingt de band in een aangename groove, en de 2 meter lange (denk ik) ‘Tiger’ met zijn flowerpower jasje en hangertje drumt als een wildebeest op zijn doorzichtige drums. Die drums stonden overigens tijdens het voorprogramma op een verhoginkje aan de rechterkant (voor de kijkers). Even leek het er op dat hij daar zou spelen (het licht scheen daar ook mooi op voor aanvang), maar niet dus. Misschien wel een mooi plekje om eens een keer een woeste gitaarsolo op te spelen trouwens. Gratis tip.
Twee hele aardige bands vanavond dus op eerste pinksterdag, waarbij vooral de tweede helft van voorprogramma Spirits of the Dead naar meer smaakte.
