Gezien: Monomyth + Candybar Planet, Burgerweeshuis, Deventer

Vrijdagavond. Bijna een week terug. De beste concertavond. Je sluit een werkweek af en gaat met goede moed het weekend in. In het vooruitzicht een goede pot muziek met een goed potje bier. De dag erna kun je uitslapen, wat wil je nog meer? De plaats van handeling dit keer is het Burgerweeshuis in Deventer waar we met z’n allen wel vaker bands hebben gezien, met name Motorpsycho voor ondergetekende. Het is de eerste keer volgens mij dat ik voor een Nederlandse band een stukje ben gaan reizen, maar een uurtje met de trein valt dan ook wel weer mee voor de almachtige Haagse formatie van Monomyth, dat eerder dit jaar zo’n prettige indruk maakte als voorprogramma van Conan in Merleyn in Nijmegen, en daarna in april gewoon op het befaamde Roadburn festival mocht optreden, zonder album op zak.

Inmiddels is dat album er (titelloos, uitgebracht bij  Burning World Records), voorafgegaan door ‘single’ “Vanderwaalskrachten” dat al wat langer te beluisteren was. En ja, dit album was een genot voor het oor in verschillende opzichten. Analoog opgenomen naar ik heb begrepen, met veel gevoel voor detail, sfeer en subtiele opbouw. Bezwerende herhaling in gelaagde composities die toch boeiend blijven. Vind ik dan. Nummers van meer dan tien minuten. Ik hou er van. En ik gok dat deze plaat wel eens in mijn jaarlijst zou kunnen komen. Stiekem weet ik ook al wel op welke plek, maar dat hou je nog van mij tegoed. Of je leest het op een andere website. Ze hebben het ruimschoots verdiend.

Monomyth is ooit ontstaan toen Sander Evers (drummer van fameuze 35007 uit Eindhoven) en Selwyn Slop (Incense, The Polar Exploration Ship, Lucid) elkaar tegenkwamen, gegevens uitwisselden en wat jams met elkaar deden. Staat hier beschreven in een interview met Evers. Maar beide muzikanten hadden de focus op hun eigen bands en pas later ontstond Monomyth toen ze de definitieve gitarist vonden (Thomas van den Reydt (Alkaloid)). De band werd verder aangevuld met Tjerk Stoop op ‘Knobs & Computers’ en Peter van der Meer (The Incredible Stacks, The Polar Exploration Ship) op keyboards. Zie ook het verhaal op 3voor12 waar Slop zegt over hun invloeden: ‘Onze invloeden komen echt niet alleen uit de stoner- of krautrock. We luisteren ook naar Steve Reich, klassieke muziek, heel sober met veel herhaling. Dat heeft een link met wat wij doen. Maar ook Pink Floyd, en drone muziek. Mensen die daar van houden die dat begrijpen: ik zou het leuk vinden om voor die mensen te spelen.‘ Verder kun je het in een hokje willen stoppen, maar dan verwijs ik liever naar hoe ze het zelf omschrijven: ‘Monomyth will drag you inside their cosmic playground. Enter a realm where there is no more time or space; it’s the vacuum in which communication is operated on a higher level. You can enter this magical circle simply by closing your eyes and letting the instrumental music transport you.’ Of – vooruit – noem het kraut-/space-/stonerrock met ambient en proginvloeden. Of zoiets. Muziek om bij weg te zweven, al dan niet met flinke golven opwinding, zonder dat we het hier ineens over metal gaan hebben.

Met “Vanderwaalskrachten” en “Vile Vorteces” (video hieronder) begint de band nog redelijk subtiel om af en toe lichtjes uit de slof te schieten met rake klappen van de drummer, het deskundige baswerk van de – eh – bassist, en de fratsen van gitarist op zijn dubbelloopsgitaar. Langzaam raak je dan in een andere staat van bewustzijn, al dan niet geholpen door de beugels Grolsch die je tegenwoordig in het Burgerweeshuis kunt krijgen. Twee prima nummers, maar in zo’n live setting klinkt “The Groom Lake” wat woester en gemener met die paar knallende riffs en met dat dreigende basloopje in de rustigere gedeeltes. Het orgeltje tussendoor is de jus op de boerenkool. Monomyth speelt behendig, gedegen, geïnspireerd, geconcentreerd, maar niet geforceerd. Zoiets. Bezwerend. Het kolkt aan geluiden, soundscapes en ritmes. Alles klopt, en dan kun je alleen maar puur genieten. Het laatste gedeelte herken ik niet echt, dus dat zal wel nieuw materiaal zijn. Een opwindend nummer dat wat meer uptempo klinkt en – als ik het goed heb – nog een nummer dat wat rustiger begint en – inmiddels typerend voor Monomyth misschien – uitmondt in een extatische apotheose. De – overigens niet heel dik gevulde – zaal klapt en joelt tevreden na afloop, mezelf incluis. Topband. Misschien spelen ze in een genre dat als niche kan worden gezien, maar toch verdienen ze veel vollere zalen.  Ik lust er wel pap van in elk geval.

Twee van de bandleden moeten die avond dan nog optreden met Santa Cruz blijkt vanavond. Grappig, die band heb ik wel eens gezien als voorprogramma van White Hills, maar ik wist niet dat die band leden deelden met Monomyth. Bijzonder optreden was dat toen wel. Hier ook nog info. Maar daardoor speelde de band dus als eerste vanavond. Tweede band is Candybar Planet. Ik ben geen oude stoner-kenner, dus ik kende de band niet, maar ze komen uit Eindhoven en zijn dik tien jaar uit de picture geweest. ‘Samen met bands als Peter Pan Speedrock, 7Zuma7, 35007 (Loose), Lovesteaks, Beef, Suimasen en The Spades zetten zij Eindhoven als  rockstad definitief op de kaart.‘, aldus de beschrijving hier. Recent kwam het tweede album (14 jaar na de vorige) ‘Timelapse’ uit (what’s in a name – hier een recensie trouwens) en is de band dus weer aan het touren geslagen. Na Monomyth klinkt dit dan ineens wat gewoontjes met van die echte songs waarop ook nog gezongen wordt, maar slecht in het genre is het ook weer niet als ik dat zo snel inschat. Prima solo’s ook zo te horen. Wel even een omschakeling, en voor mij persoonlijk ook niet direct waard om er een uur voor in de trein te zitten. Maar goed. We moeten op tijd naar diezelfde trein en verlaten het concert eerder. Jammer misschien (er kwam ook net een wat spannender nummer voorbij), maar met Monomyth hadden we de buit toch ook al ruimschoots binnen.

Wat kan dat toch fijn zijn, voor een eurootje of elf plus wat biergeld een fijne band bekijken. Op de vrijdagavond. Was een fijne trip…

Andere getuigenverklaring: De Stentor

Brakke foto’s van de monomyths in de myst: van m’n broer / van mezelf

Bewegend bewijs:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=4xNTKwvII1o&450]