The Road To Roadburn 2014 (1)

Het moest er dus toch maar een keer van komen. Al een paar jaar kijk ik jaloers achterom naar het Roadburn-festival, dat plaatsvindt in en rondom 013 in Tilburg. Steeds vaker zag ik achteraf dat daar bands hadden gestaan die ik eigenlijk ook wel had willen zien. Steeds vaker wilde ik ook graag dat dat soort bands wat vaker werden geboekt op festivals als – pak ‘m beet – Rock Werchter, Lowlands, of het Valkhof Festival. Festivals waar ik zo’n beetje jaarlijks heen ga of ging. Zo af en toe kwamen er dan wel van dat soort bands langs in het clubcircuit, maar als de programmering van een festival er altijd zo interessant uitziet… Als het gras bij de buren er altijd zo groen uitziet… Tja, dan moet je  eigenlijk niet zeuren en er gewoon maar eens een keertje heen gaan, of niet dan?

Inmiddels heb ik dus een kaartje op zak om me straks als compleet groentje in de wereld van Roadburn te storten. Roadburn is het internationaal vermaarde festival voor stonerrock, doom, psychedelica en avant-garde metal, aldus de site van 013. De facebookpagina van Roadburn heeft het over stonerrock, doom, psychedelica, heavy 70´s, post-rock, avant-garde, stonermetal en sludge. ‘Or any other variation of leftfield sonic pleasures that push the boundaries of music‘, voegen ze er aan toe. Mooi man. Laaggestemde, brullende en ratelende gitaren en/of met veel effect(en). Moddervette riffs. You name it. Me like. Gitaarmuziek voor stoere en wild behaarde mannen. Niet dat ik zo stoer ben, integendeel, maar ik hou wel steeds meer van dat soort genres. Minder flauwekul. Meer gitaar.

Naast de genoemde genres is er dit jaar ook progressieve deathmetal (en seventies prog), want mijn geliefde Opeth komt. Nóg een extra reden om het festival te bezoeken. Frontman (en held) Mikael Åkerfeldt (ik heb nog nét niet zijn poster boven m’n bed hangen) zal op vrijdag het festival cureren en daarbij zelf een aantal bands kiezen die die dag mogen optreden (naast Opeth zelf uiteraard), zie ook de berichten hier en hier. Het is een traditie van het festival; tijdens voorgaande edities cureerden al eens David Tibet, Neurosis, Tom G Warrior, Sunn 0))), Voivod en Jus Oborn.

Het festival duurt officieel vier dagen van donderdag 10 april tot en met zondag 13 april 2014, maar de laatste dag is een soort afterparty met de Roadburn Afterburner. Zelf begin ik eerst maar eens met de drie ‘normale’ Roadburn-dagen. Maar welke bands spelen er in hemelsnaam allemaal? Veel. Heel veel. En de meeste namen zeggen me totaal geen drol. Dat noodzaakt me tot het uitzoeken van de waslijst met interessante bands en om er een aantal met dikke viltstift te omcirkelen. Of met de natte vinger, dat kan ook. En om het niet allemaal weer te zijn vergeten voordat het festival überhaupt nog moet begonnen, pletter ik er maar wat bevindingen hier op mijn blog. Noem het tips. Noem het de keuze van een groentje op het eerste gezicht.

Update: het blokkenschema voor het festival (ref)

Spotify: thursday / friday – curated / friday – other / saturday / thu+fri+sat

Opeth

Ja, lekker makkelijk dus die eerste tip, die staat bovenaan elk verlanglijstje dat ik kan verzinnen. Een stuk of elf albums hebben de Zweden uitgebracht, van Orchid in 1995 tot Heritage  in 2011, dat juist opviel met met meer seventies prog en minder dodelijke metalgitaren, grunts of blastbeats. Het gaat Åkerfeldt duidelijk niet alleen om progressieve deathmetal getuige ook de gekozen bands op ‘zijn’ vrijdag. Je komt bij Opeth dan ook gerust een soft deuntje tegen, een folkriedeltje, of bijvoorbeeld een eerbetoon aan Dio (ik doel op “Slither”). Het kenmerkt de verscheidenheid van de band (en met name de frontman dus die zo’n beetje alles schrijft), maar dat maakt het ook zo interessant. Verschillende stijlen in kortere of juist hele lange nummers, van mooie cleane zang tot roggelende grunts in een nummer, van folkachtig gitaargepingel tot staccato riffs in moeilijke maatsoorten. Subtiele percussie tot blastbeats. Ja, daar lust ik wel pap van. Een nieuwe plaat is in de maak en zou volgens dit bericht in juni uit moeten komen.
* Vrijdag 11 april, main stage, 23:45-01:15 *

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=kvxkaWt-RJ4&w=400]

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=w5LmbsVn9vA&w=400]

Anciients

De band die misschien nog wel het meeste op Opeth lijkt deze editie van Roadburn, al staat die niet op de vrijdag die door Åkerfeldt wordt gecureerd, maar op de donderdag. Anciients komt uit Canada en is opgericht in 2011 en drie van de vier leden komen eigenlijk voort uit Spread Eagle. In 2013 stond de band in het voorprogramma van  Lamb of God en bracht hun debuutalbum Heart of Oak uit. En alleen een Opeth-kloon is dit zeker niet hoor, met naast progressieve metal ook andere invloeden (sludge, stoner, psychedelische rock of zelfs een lick blackmetal of doom) en als referentie een band als High on Fire. Hier nog een review van Zware Metalen.
* Donderdag 10 april, main stage, 23:45-01:15 *

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=2hE3jWIaPAw&w=400]

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=bZtfts0dQEI&w=400]

Papir

Tot nu toe de grootste ontdekking – vooraf dan hè – van Roadburn 2014. Na de ontdekking van een fantastische instrumentale (en Nederlandse) band als Monomyth, mag nu ook Papir niet ontbreken in mijn lijstje favorieten van dit soort muziek. Psychedelische spacerock. Een trip naar de eeuwige jachtvelden (tja, ‘hemels’ klinkt wat flauw). Lange nummers, lange jams, hypnotisch. Een beetje zoals Monomyth dus (zonder de elektronische bij-effecten), maar wel met post-rock-achtige passages en funky jams die ineens aan een Motorpsycho concert doen denken. Wow. ‘Instrumental psykedelisk kraut powertrio post rock’, noemen de Denen het zelf. Zijn ze echt maar met z’n drietjes? Onwaarschijnlijk. En verdomd, Papir speelt gewoon drie keer. Niet alleen op zaterdag, maar de band is ook aangekondigd als onderdeel van de door Mikael Åkerfeldt gecureerde vrijdag. Op zondag, tijdens de Afterburner, spelen ze dan ook nog de Papermoon Sessions (Papir meets Electric Moon). Luister naar twee willekeurige (lange) meesterwerkjes hieronder.
* Vrijdag 11 april, stage01, 23:00-00:15 *
* Zaterdag 12 april, stage01, 17:30-18:30 *

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=rPtwJf29Uzw&w=400]

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=TxNZWl0peG0&w=400]

Elephant9 & Rein Fiske

Hoorde ik Motorpsycho? Dan kun je nauwelijks om de (eveneens) Noorse band Elephant9 heen, met in de gelederen Ståle Storløkken, die actief meewerkte aan The Death Defying Unicorn van Motorpsycho en daarna ook met de groep mee op tournee ging. Sterker nog, op de laatste twee platen (en tijdens optredens) kregen en krijgen de Noren hulp van de Zweedse gitarist Reine Fiske (Dungen). En laat die nou ook meespelen op Atlantis van Elephant9 uit 2012 (inclusief een reeks optredens). Of hij ook meespeelt in Tilburg? Volgens de poster wel! En dat past ook wel in de periode tussen de andere optredens met Motorpsycho. Elephant9 wordt omschreven als een ‘progressive/neo-psychedelic/jazz-rock trio’ door wikipedia. Interessante combi.  Een moderne kijk op 70’s fusion en hardrock, beïnvloedt door Miles Davis aan de ene kant en bands als Emerson, Lake & Palmer aan de ene kant en Deep Purple aan de andere (volgens Last.fm). Niet vies van lange jams ook. Fijne moeilijkdoenerij in een gestructureerde laag chocolade wat mij betreft.
* Vrijdag 11 april, green room, 00:00-01:15 *

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=p0shpdKVHM0&w=400]

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=aC1elAXrvnY&w=400]