Massive Attack was in het land! Na een fijn optreden van genregenoot Portishead op Lowlands konden we vorige week woensdag genieten van deze Britse triphop-pioniers in het nieuwe TivoliVredenburg-complex. En in oktober heb je dan ook nog eens Lamb in Doornroosje trouwens, die een beetje in dezelfde hoek zit voor mijn gevoel. Kwam Tricky ook niet een keer in de buurt binnenkort? Anyway. Toch nog wel een aardige zaal die Ronda, waardoor mijn negatieve gevoel over het complex in Utrecht (zie het verslag hier) iets is afgenomen. Natuurlijk is het nog steeds een wat te modern kantoorpand in plaats van echt iets gezelligs, maar in deze Ronda (capaciteit 2000 man) voelde ik me nog best wel thuis. Nu was ik er voor het eerst en stond ik lekker vooraan (dus ik weet niet hoe het op de trappen en de balkons is), maar door de omhoog lopende constructie kun je het podium volgens mij vanuit alle kanten goed zien. Wel een probleem trouwens dat het complex last heeft van geluidslekken, zo lazen we in de krant deze week , waardoor er 15 concerten moe(s)ten worden verplaatst naar een andere zaal. Maar goed, dat is vooral een probleem voor klassieke concerten en daar komen we toch niet voor. Hier de officiële verklaring van TivoliVredenburg trouwens. Maar ik dwaal af….
Massive Attack dus. Inmiddels vond het concert meer dan een week geleden plaats, maar gelukkig kan ik helemaal zelf bepalen wanneer ik iets op mijn blog pletter (druk druk druk). En hoeveel woorden er ik dan aan mag besteden. En hoeveel spelfouten ik er in laat zitten. Eigenlijk heb ik niet eens altijd zin in het maken van zo’n verslag, maar het is wel leuk om het later nog eens terug te kunnen lezen. Een serieuze review van een concert moet je dan ook nooit verwachten van me, maar wel een persoonlijke kijk op dingen, met het idee van een dagboek. Er verdwijnen trouwens steeds vaker muziekblogs, en her en der zie ik ook mensen stoppen met dit soort reviews. Ik snap het wel, het moet ook leuk blijven, en het moet niet als werk gaan aanvoelen. Tenzij je er voor betaald wordt misschien. Toch leuk om te noemen dat Fileunder-schrijver Prikkie gewoon een nieuwe blog is begonnen: metgitarenenzo.nl. Nee, ik krijg geen geld van ‘m, maar het is een leuk initiatief. Maar ik dwaal af….
Massive Attack dus. De band maakte indruk in 2003 als afsluiter op Pinkpop, waar ik zomaar ineens het voorvak inliep (gewoon omdat het kon) en even later werd overvallen door een indrukwekkende show. Ik zal het nooit vergeten. Prachtig, die teksten op de achtergrond met allerlei statistieken en Nederlandse berichtjes. Wat dat betreft is er weinig veranderd, want in Utrecht gooiden ze vergelijkbare dingen op de achtergrond, net zoals het optreden van de band in 2010 op Lowlands. Lang twijfelde ik over een kaartje. Natuurlijk is het prachtig om de band nog een keer te zien in een kleinere zaal, maar hebben ze nog iets opzienbarends gedaan of uitgebracht de afgelopen jaren? Mwoah. En jemig wat is het prijzig, zo’n 50 euro exclusief reiskosten. Toch kocht ik een last-minute kaartje via Ticketswap omdat het inmiddels helemaal was uitverkocht. Een kleine gok is dat wel (100% garantie dat je barcode werkt is er niet), maar Ticketswap is wel veel veiliger dan Marktplaats of andere louche ticketverkopers op Internet (check weetwaarjekoopt!). Ticketswap controleert zoveel mogelijk gegevens, is gelinkt aan je facebook-profiel, en je mag maximaal 120% vragen voor je ticket. Het is de tweede keer dat ik dankbaar gebruik maakte van deze site, en dat zonder problemen. De site is in korte tijd behoorlijk populair geworden. Waarom hebben de grote jongens (Ticketmaster, Mojo en zo) eigenlijk niet zelf een legale ruilhandel? Rock Werchter heeft dat bijvoorbeeld wel geloof ik. Als de organisator zelf zo’n platform heeft, kunnen ze zo’n kaartje daadwerkelijk innemen (en de barcode ongeldig maken) en dan een nieuwe kaartje (met nieuwe barcode) op zo’n ruilsite aanbieden tegen maximaal 120% van de officiële prijs. Het voorkomt zwarthandel en je bent verzekerd van een kaartje tegen een redelijke prijs. Nee, belachelijke servicekosten in rekening brengen. Dát kunnen ze goed. Maar ik dwaal af….
Massive Attack dus. De band begint vanavond met wat nieuwere nummers, en afgezien wat interessante ritmes kunnen me die niet enorm bekoren. Het laatste studio-album Heligoland uit 2010 vind ik dan ook niet echt geweldig. Massive Attack moet het vanavond echt hebben van de wat oudere nummers denk ik, die – terecht ook vind ik – wat beter aanslaan bij het publiek. Pas bij het als derde gespeelde “Risingson” voel ik wat van die Massive Attack-magie en volgens mij heeft de rest van de zaal dat ook. Echt kippenvel krijg ik pas echt bij het prachtig dreigende en dreinende “Future Proof” (dat ook alweer stamt uit 2003) dat zo geweldig is opgebouwd en enorm goed werkt in combinatie met de visuals. Heerlijke uitspattingen in dit nummer ook. Ook dat andere oudje “Angel” wordt bloedmooi gebracht vanavond, prachtig gezongen door de charismatische Horace Andy (op de plaat zingt Tricky ook nog mee) die er vanavond veel plezier in heeft. “Inertia Creeps” is de perfecte afsluiter van de reguliere set en weet me ook aardig in euforische stemming te brengen. “Teardrop” viel me (als good old bekend oudje) dan wel weer tegen (net zoals op Lowlands las ik achteraf), niet gezongen door Elizabeth Fraser (Cocteau Twins) zoals op het origineel, maar vanavond gebracht door Martina Topley (net zoals toen op Lowlands geloof ik). Hoewel ze in een aantal andere nummers prima zingt, is ze tijdens “Teardop” niet heel overtuigend, en bovendien brengt de band het nummer enorm vlakjes. De synths staan bovendien wat zacht de hele avond (drums en bassen overheersen nog wel eens), misschien de reden dat dit nummer niet de magie heeft die het kan hebben. Verder was het geluid wel goed en helder overigens. Een wat nieuwer nummer als “Splitting The Atom” (tweede in de toegift) wordt vooral gedragen door de zang van Horace Andy (die een keer te vroeg inzet en daar hartelijk om moet lachen), maar het publiek gaat (uiteraard) pas echt los bij het allerlaatste nummer, het onvermijdelijke “Unfinished Sympathy” – waanzinnig goed gezongen door Deborah Miller (het origineel wordt gezongen door Shara Nelson overigens – al moest ik dat feitje achteraf opzoeken).
Fijn om de band eens van dichtbij in een wat intiemere setting te kunnen zien en ook de presentatie was verder netjes verzorgd. Die videowall op de achtergrond is dus wel leuk, al waren niet altijd alle teksten goed te lezen of verdwenen wat snel. En je zou inderdaad – zoals ik ergens anders ook las – kunnen beargumenteren dat ze ook wel weer eens wat anders zouden kunnen verzinnen, maar het is beter dan niets. Wat is zanger/DJ/toetsenist Grant “Daddy G” Marshall trouwens een lange vent zeg. Valt echt op als je er vlak voor staat (en al helemaal als hij naast Horace Andy gaat staan natuurlijk). Muzikaal gezien was het een wat wisselende avond dus, maar slecht was het nergens. Toch waren het dus met name de oude(re) nummers die indruk maakten, blijkbaar moeten die nog steeds een concert van Massive Attack dragen. Het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat de groep ondertussen creatief gezien een andere kant op wil gaan (ik neem aan vooral Robert del Naja alias 3D dan, toch letterlijk het creatieve middelpunt van de band, zo (b)lijkt ook in Utrecht), alleen is de vraag of dat een richting is die de oudere fans ook kunnen waarderen. Het doet er niet toe. Bands ontwikkelen zich en je kunt daar in meegaan of niet, maar in Utrecht genoot ik vooral van die oude glorie. En dat werd uitstekend uitgevoerd in een (onverwachts) aangename nieuwe zaal in TivoliVredenburg.
Compact camera crap: hier.
Andere getuigenverklaringen: writteninmusic
Lijstje fan video’s
Pingback: Gezien: Massive Attack, Amsterdam | t-beest's blog