Gezien: dEUS, Doornroosje, Nijmegen

???????????????????????????????Een Belgisch accent. Ik vind dat wel wat hebben. Het geeft een prettige schwung aan de taal. Een sensuele verdieping. En zo vind ik Belgische bands ook vaak net wat extra’s hebben (net als Scandinavische bands of bands uit IJsland overigens). Ergens heeft het altijd wel een diepere laag, een mooi stukje gelaagde emotie en creativiteit. Vaandeldrager van de Belgische rock is ongetwijfeld dEUS, dat inmiddels hun twintigjarig bestaan viert o.a. afgelopen zondagavond in Doornroosje, maar ook een hoop andere Belgische bands draag ik een warm hart toe, pak ‘m beet alle bands die hoge ogen hebben gegooid in de Humo’s Rock Rally. Is er leven op Pluto? Kun je dansen op de maan? Nee, ik heb nooit getwijfeld over België.

Buiten staat er een flinke rij voor het nieuwe Doornroosje. De zaal is uitverkocht. De rij vormt zich een weg tot over de busbaan. Niet helemaal handig dus. Misschien zouden dranghekken wat helpen om dit in goede banen te leiden. Nu staan we ook vol in de koude snijdende wind. We willen naar binnen. Naar die warme klanken van dEUS. Die goddelijke muziek van onze zuiderburen.

Eenmaal binnen mogen we nog even langer wachten. De rij is nog niet weg buiten en in die zin is het goed dat het concert een kwartier later begint dan op de website stond, maar het blijft gek. Vorige week begon Steven Wilson ook al een half uur later dan op de website stond, en dat gebeurt me helaas wel vaker bij Doornroosje. Aandachtspuntje vind ik, ik hou er niet zo van om gedwongen en overwachts een half uur te moeten duimendraaien. Vast leuk voor de omzet, maar ik hou er niet van. Maar goed, er zijn vele ergere dingen in de wereld (helaas).

De nieuwe (hoe lang blijf ik er dat nog bij zeggen) grote rode zaal van Doornroosje is toch wel gezellig genoeg, dus wat geeft het. Het is druk maar niet overvol. We besluiten om maar eens wat achterin de zaal zelf te gaan staan als de mooiste plekjes op het balkon al bezet blijken te zijn. De benedenzaal loopt iets op, en zodoende heb je toch mooi zicht op het podium. In theorie, zo dicht bij de PA, heb je dan ook het beste geluid.

Toch klinkt het bij aanvang een tikkie blikkerig allemaal (de band start met “Via” van Worst Case Scenario uit 1994). Een beetje schel en koud. Toch maar de oordoppen in op een gegeven moment en na een aantal nummers lijkt het allemaal een stukje beter te staan, al heb ik nog steeds het vermoeden dat het geluid net een tikkeltje warmer zou kunnen in het nieuwe Doornroosje. Of ligt dat echt aan mij? Bijna té goed die nieuwe zaal en geluidsinstallatie misschien. Ja, dat klinkt gek. Ik weet het. De bandleden zoeken ook even naar de balans in het begin, het lijkt alsof ze weer even aan elkaar moeten wennen, maar dat kan goed in mijn eigen gedachte zo zijn. Naast dEUS is frontzanger/gitarist Tom Barman natuurlijk ook actief geweest met Magnus dit jaar, en gitarist/zanger Mauro Pawlowski maakte met zijn Gruppo di Pawlowski ook indruk op b.v. het Valkhof Festival dit jaar in Nijmegen. Toch deed dEUS die (andere nieuwe zalen) Hedon (Zwolle) en TivoliVredenburg (Utrecht) aan eerder dit jaar, dus van een rustpauze (in mijn gedachte) was nu ook weer niet echt sprake. Wel is er geen sprake van nieuw materiaal van de band, wel een nieuwe ‘best-off’ getiteld “Selected Songs 1994 – 2014”. Twintig jaar dEUS vertaalt zich in Doornroosje vanavond als een prima hit(s the road Jack!)-show.

dEUS presenteert zich vanavond redelijk sober wat betreft aankleding, maar het grote witte gordijn op de achtergrond zorgt wel voor een vrij warm kleurenspel. Zoals wel eerder voelt deze zaal van Doornroosje knus aan, terwijl er toch echt nog iets van 1100 man of zo kunnen. Met “Via” (van Worst Case Scenario uit 1994) krijgen ze de zaal niet direct warm dus. Wel een aardig nummer en typisch dEUS uit die tijd, maar het moet nog loskomen. “The Architect” komt uit 2008 van Vantage Point en vele hardlopers kennen het ongetwijfeld van de muziek onder de hardlooplessen van de Belgische Evy. Ik denk dan altijd even dat De Staat dit speelt, met dit soort groovy gitaarlikjes. “Constant Now” maakt toch al iets meer los, maar pas na “Eternal Woman” zorgt instant (haha, ahum) klassieker “Instant Street” voor de eerste echte opwinding in het publiek, het enige nummer ook dat voorbij komt van The Ideal Crash uit 1999. Het nummer is een ook een fijne aanloop naar dat heerlijke knetterende einde dat zo fantastisch in de versnelling gaat en lekker lang wordt uitgerekt). Het wordt direct gevolgd door het fantastische en eigenwijze “Fell Off The Floor, Man”, zo’n beetje mijn favoriete dEUS nummer, vooral op de plaat eigenlijk, maar vanavond klinkt het ook live eens goed. Met dit soort nummers bewijst en onderstreept dEUS een goddelijke status, al zijn het natuurlijk wel de bekende inkoppertjes van vroeger die we vaker hebben gehoord. Maar wat geeft het, het is vanavond een echte greatest-hits-show, waarbij opvallend genoeg ook daadwerkelijk al mijn favoriete nummers langs komen.

Dat hou je niet makkelijk vast denk ik nog, maar dat lukt toch nog aardig. Na het wat onopvallende “Girls Keep Drinking” en het vuigere “Morticiachair” wordt terugeschakeld naar de oude rustige nummers “Wake me up Before I Sleep” en het mooie “Right As Rain”, waarbij Barman en Pawlowski op de stoel plaatsnemen. Mooi loopt dat dan over naar “Little Arithmetics” waarbij de outro de intro is om weer terug te gaan naar wat meer harder gitaarwerk. “If You Don’t get What You Want” is gewoon een lekkere rocker, terwijl “Quatre Mains” uit 2012 zich ontpopt als een fantastisch nummer, een van de beste van de laatste jaren wat mij betreft, het springt er elke keer uit als ik het luister. Spannend en sensueel in het Franse gezongen. “Sun Ra” houdt de stevigheid vast. Het oudje “Hotellounge (Be The Death Of Me)” begint wat rustiger, maar heeft ook de scherpe gitaren op de goede plekken. “Nothing Really Ends” is een potentieel hoogtepunt. Een prachtig nummer vind ik dat, fantastisch melancholiek met dat geweldige lounge-achtige drumwerk, ware het niet dat het ook een teken is om aan de bar te lullen achterin. Jammer, ik hoor het liever zonder dat uitermate domme gebral er doorheen. Zal ik wel nooit aan wennen vrees ik, maar goed, het nummer is uitstekend uitgevoerd en kan er ten dele wel van genieten nog. Mooie overgang daar naar “Bad Timing”, een prijsnummer van de band en die mag uiteraard niet ontbreken, slim geplaatst als laatste in de reguliere set.

In de toegift wordt begonnen met het fantastisch sfeervolle “Theme From Turnpike” dat voor mij een nieuw persoonlijk hoogtepunt vormt van de avond. Heerlijk. Het veel gevraagde en gespeelde “Roses” vind ik als prijsnummer zelf altijd wat overschat; het herhaalt zich wel heel veel in ’thank you, for the roses’, al is het podium wel mooi en toepasselijk rood gekleurd. Nee, dan is “Suds en Soda” de bekende afsluiter die iedereen altijd wel wil horen, en terecht wel. Het klinkt als een magistraal ‘anthem’, een afsluiter die de hele avond nog even lijkt samen te vatten met sterk samengebalde energie. Heerlijk. Zo eens in de zoveel jaar moet een portie dEUS gewoon. Het bijna twee uur durende optreden in Doornroosje is een perfecte bloemlezing uit de twintigjarige geschiedenis van dEUS, strak en energiek gespeeld als ware het nog jonge goden. Dat kun je alleen maar hopen, geloven en aanbidden.

Gelukkig hebben we de foto’s nog: hier.

Andere getuigenverklaringen: Counter Culture / ROAR E-Zine

Social media over dit concert: Doornroosje Storify

dEUS Setlist Doornroosje, Nijmegen, Netherlands 2014

???????????????????????????????

???????????????????????????????

???????????????????????????????

???????????????????????????????

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Scroll naar boven