Gezien: Monster Magnet, Burgerweeshuis, Deventer

Zo. De winterstop zit er eindelijk op. Het was toch even een diep zwart gat, maar we zijn er uit. Het eerste concert in 2015 zit er weer op, en vele zullen er volgen. Misschien is het ook een goed voornemen voor het nieuwe jaar of ik de concertverslagen wat korter en bondiger kan houden, want je moet vooral genieten van een concert en niet denken tijdens een optreden wat ik er nu weer allemaal van moet vinden. Bovendien is deze blog vooral bedoeld als geheugensteun achteraf. De napret. Voor mezelf. Maar je mag gerust meelezen. Vind ik leuk. Hele serieuze reviews zijn het vaak ook niet, maar wel met een persoonlijk blik dus. Brengt me ook bij het vraag wat je nu eigenlijk moet schrijven over een band die je een jaar eerder ook al hebt gezien. Monster Magnet stond vorig jaar in Doornroosje, en mag nu op herhaling (voor mij dan) in Burgerweeshuis in Deventer. Ik zal het kort houden dan maar. Of niet?

Burgerweeshuis heeft nog de sfeer van het oude Doornroosje vind ik. Oud gebouw. Laag plafond. Knus. En ze hebben er potverdorie Grolsch beugels. Dat zouden meer zalen moeten doen. Ik heb een bloedhekel aan meeklappen met een band, maar meeploppen met beugels… graag! Haha. Ik dwaal af. Monster Magnet dus vanavond, de band lijkt niet weg te slaan van de Nederlandse podia, maar – ik loop alvast vooruit op de zaken – in deze vorm is dat ook niet zo erg. Monster Magnet was groot in de jaren negentig kan ik me zo voorstellen – ik heb nog een CD in de kast staan uit die tijd – maar staan tegenwoordig dus gewoon in de wat kleinere zalen. Mooie kans dus om zo’n band in een intieme setting te zien.

Als we binnen komen lopen staat Bombus al te spelen. De band uit Zweden ontstond in 2008 en werd beïnvloed door bands als The Melvins, Black Sabbath, The Jesus Lizard en Poison Idea (aldus hun eigen website). “If Motorhead had a rocking child with Entombed and Venom – it would sound like Bombus”, aldus het Duitse Metal Hammer. Het ronkt en het rifft lekker zwaar weg, maar verder wil het niet helemaal blijven hangen. Ik had de band gemist op Lowlands vorig jaar (ik vond het op dat moment gewoon even te ver lopen) en dus is er vanavond de herkansing. Prima als support, maar verder dus (nog) niet echt wereldschokkend en mij iets te veel van hetzelfde, zeker vergeleken met de hoofdact.

Monster Magnet dan. De Amerikaanse band wordt gezien als een topper in het space-/psych-/stonerrock genre. De wortels van de band liggen in de jaren zeventig bij heavy metal en spacerockbands als Black Sabbath, Deep Purple, Hawkwind en Captain Beyond aldus Wikipedia, en dan zal het wel waar zijn. Pioniers van het stonerrock genre, overigens met een erg prettige laag psychedelische gitaren. Sowieso valt me vanavond op hoe lekker het kan zijn om drie gitaristen in je band te hebben, naast uiteraard een bassist en drummer. Het geluid staat dan ook wel erg lekker zo vlakbij het podium en de bandleden zijn individueel goed te horen. Geen brei dus, goede oordoppen helpen daarbij, en daarmee klinkt het allemaal een stuk beter en helderder dan vorig jaar in het oude Doornroosje, maar toen stond ik ook helemaal achteraan. Kan ook schelen. De impact vanavond is in elk geval een stuk beter en ik kan genieten van een band op dreef.

Ik hou het kort en ga niet alles herhalen wat ik vorige keer al op papier zette, maar het is wel goed om te vermelden dat ik het idee heb dat de band er vanavond ook meer plezier in heeft dan vorig jaar. Als je zo vaak optreedt lijkt het me niet altijd evident dat je er altijd maar lol in moet hebben, maar de heren lijken duidelijk in hun nopjes en spelen zo strak als je van een geoefende band mag verwachten. Zanger Dave Wyndorf is in vorm en lijkt lekkerder in zijn vel te zitten dan de vorige keer, getuige ook de praatjes met het publiek en de blikken die hij naar ons toewerpt. Zijn kleine kraaloogjes zijn bij momenten echt pretoogjes. En als er een keer een vrouw het podium opspringt om met hem mee te zingen heeft ie daar totaal geen moeite mee. Toch grappig hoe hij zijn gitaareffecten (oh jee, dat schreef ik vorige keer ook al) wat naar achteren op een verhoging heeft staan, hij heeft vast geen zin om te bukken, of hij heeft geen flexibele rug of zo. Doet er niet toe. Hij is goed bij stem. That matters.

Vanavond lijkt er meer langs te komen van laatste plaat Last Patrol, al ben ik geen echte kenner van al hun platen. Eigenlijk – voor een (relatief) leek zoals ik – lijkt het er ook op dat de nummers van lang geleden prima integreren met de nummers van nu in de set. Je hoort echt geen kwaliteitsverschil vind ik. Je kunt altijd beweren (zoals ik iemand in de trein hoorde zeggen) dat de eerste platen hun beste waren, maar dat vind ik soms wat te populistische praat. Vroeger was alles beter. Valt mee vind ik, zeker als je let op de productiekwaliteit, en ook bij Monster Magnet zit er volgens mij best goed spul tussen het materiaal dat de band recent uitbracht. Zo is – als ik het goed heb – “The Duke of Supernature” vanavond samen met “Spine of God” een goed en rustiger tussenstuk in de set vanavond. Tussen het andere geweld vormt het een hoogtepunt, merkwaardig genoeg.

De band opent overigens met “The Right Stuff” van het Monolithic Baby!-album (kende ik niet trouwens), een cover van Robert Calvert (zat in de jaren zeventig in Hawkind). Daarna twee oudjes van Dopes to Infinity (1995) en Twin Earth van Superjudge. Dan veel van Last Patrol, met “Spine of God” dus tussendoor (van het gelijknamige album) en nog twee oudjes van Powertrip (1998) in de toegift: “Tractor” en het onvermijdelijk en hard meegezongen (aangemoedigd door de zanger) “Space Lord” (…motherfucker!!) vormt de lekkere uitsmijter van de avond. In die laatste nummers gaat het publiek vooraan dan ook pas echt goed hard los.

Monster Magnet. Bestaan ze nog? Ja wel degelijk, en ze zijn vaker in de buurt dan je zou denken. Met zo’n spelplezier en goede geluidsafstemming is het een genot om de band aan het werk te zien, ook al zijn alleen Dave Wyndorf en Phil Caivano nog van de oude stempel. Vanavond was het opwindend voelbaar waarom ze een van de grondleggers zijn van de stoner. Het voelde als een wolk van gitaargenot met een uitstekende ‘vibe’. En de inhoud van de beugels smaakten ook prima, ook al hadden ze nog iets kouder gemogen (je moet altijd wat te zeuren over houden natuurlijk). Goed begin van 2015 in elk geval en reuze benieuwd wat er nog gaat volgen.