Gezien: together PANGEA, Doornroosje, Nijmegen

Tijd om eens mijn gemiddelde op te schroeven, met drie concerten deze week. Het is geen doel op zich, maar wel gewoon een prettige hobby, dat bandjes kijken. Gelukkig is Doornroosje er nogal goed in om bands te boeken die ik wel wil zien. Niet alles is dan een zekerheid, maar uiteindelijk kocht ik toch maar een kaartje voor together PANGEA (ook wel bekend als ‘Pangea’). Fijne aanstekelijke rammelrock uit Los Angeles en een succes op Best Kept Secret afgelopen jaar volgens de aanwezigen daar, waaronder 3voor12. Vorig jaar deden ze ook al Merleyn aan in Nijmegen, nu is het de beurt aan de kleine paarse zaal in het vernieuwde Doornroosje, waar de band tijdens deze tour zal optreden, naast Vera (Groningen), Klokgebouw (Eindhoven) en vanavond nog in de Melkweg (in Amsterdam dus, niet in de ruimte, haha, flauw).

Ook wel heel aardig is de openingsact Mountain States (uit Nijmegen) met hun zonnige, fijne, speelse indierock. Vorig jaar zag ik ze nog op het Valkhof Festival optreden in de korte broek, nu zorgen een vissershoedje van de bassist en een blauw Hawaï-shirt van de drummer voor het zomerse gevoel wat de muziek je geeft. Of het is languit in het gras liggen en genieten van de frisse lente. Als opwarmer is het wellicht een wat gekke openingsact want together PANGEA staat toch garant voor een energiek optreden, maar Mountain States doet het dus vooral rustig aan, en zo is de houding op het podium ook. Het sust je daarbij wat in slaap en dat is het gevaar van deze muziek, dat wel in de hoek van bands als Real Estate, Beach Fossils, DIIV en Wild Nothings wordt geplaatst. Gelukkig zit er zo af en toe wel een lekkere lik effect in de gitaar, waardoor ze iets meer richting psychpop schuiven. En dat is de jus die de band wel kan gebruiken, want niet alle nummers blijven echt hangen. Maar goed, de band wil ook niet heel gevaarlijk uit de hoek komen. Het maakt het wel wat statisch allemaal, maar ook relaxed dus. Zo wordt Kairos, hun laatste EP, nog eens aanbevolen (wat lijkt “Primer” in het begin trouwens op “Love Will Tear Us Apart” van Joy Division – maar goed, dat terzijde). ‘Je kunt ‘m online beluisteren’, aldus bassist Jeroen Popelier, waarna gitarist Dennis Wintjens op links grappend het webadres roept van Kensington, de band die vanavond in een uitverkocht HMH staat en in november zelfs twee keer mag optreden in een uitverkocht Ziggo Dome. Gelukkig speelt Mountain States niet zo van die uitgeknepen meezing-stadionrock, maar het was ook weer net te luchtig voor me vanavond om echt van te likkenbaarden.

Grappig is de dinosauriër op een van de gitaarversterkers trouwens, Pangea is namelijk het grote continent uit de tijd van de dinosauriërs, toen alle continenten nog aan elkaar vastzaten. Mooi bruggetje naar de hoofdact vanavond, die tegen een wat vollere zaal aan mag kijken, maar meer dan half tot driekwart gevuld is de zaal niet. Gelukkig vormt zich wel regelmatig een enthousiaste pit vooraan het podium, zodat er ook energie in de zaal zit.

together PANGEA ontstond in 2009 toen de vrienden William Keegan (gitaar/zang) en Danny Bengston (bassist met dat petje, blonde haren en borstel-snor) drummer Erik Jimenez tegenkwamen op CalArts. Derde plaat is het vorig jaar verschenen Badillac en deed het relatief goed. De band trapt dan ook af met het aanstekelijke “Sick Shit” van dat album, dat de aanjager vormt voor de rest van het optreden. Keegan springt al gelijk met gitaar en al het publiek in. Niks rustig opbouwen dus, en gelijk het jachtige “Does He Realy Care” er achteraan, waardoor de fans vooraan zich al snel in het zweet kunnen werken.

De garage- of punkrock zit ergens in de hoek van acts als Fidlar, Ty Segall, Mikal Cronin, Wavves, and The Black Lips (al dan niet naar eigen zeggen). Opvallend vind ik vanavond dat wat akkoorden/gitaar-riffs aan het begin van enkele nummers mij wel wat aan Nirvana doen denken, maar achteraf lees ik ook wel dat er ook wel invloeden van grunge in hun muziek zit. En dat bedoel ik positief, het pakt je wel beet dit soort deuntjes. Het doet mij daarom ook wel wat denken aan een band als Pulled Apart By Horses, maar dat optreden op Lowlands in 2012 vond ik eigenlijk nog een tandje beter dan vanavond. Maar toegegeven, het knettert helder en strak van het podium – mede door het prima geluidsmix – en het trio staat enthousiast te spelen. Alleen de vierde man (gitarist) op links lijkt geen vast onderdeel van het trio, hij doet ook gewoon rustig zijn ding, heeft weinig interactie met zijn bandleden of publiek, maar tovert hier en daar nog wel een prettige gitaarsolo tevoorschijn. Ik kan me voorstellen dat ze als trio ook minder impact zouden hebben.

Soms zou ik willen dat de nummers nog wat langer uitgesponnen zouden worden, maar voor dit soort puntig rockende nummers is het niet gek dat ze zo kort en effectief op ons af worden gevuurd. Rond “Snakedog” ontploft de band en de zaal, waarna het nog lastig is voor de band om daar overheen te komen. Je kunt het energieniveau vooral goed zien bij de bassist, die continu op en neer beweegt en daardoor lastig op de foto is te krijgen. Later gaat hij er maar even zitten bij de drums, want de aandacht is dan toch bij de zanger die zich weer in de zaal te vinden is. In de toegift is “Alive” weer zo’n aanstekelijk up-tempo nummer die je fijn mee kunt zingen. Het als laatste gespeelde “Night of the Living Dummy” (zie video hieronder) is dan wat rustig en misschien niet de uitsmijter die je als zaal verwacht. Aan de andere kant is het ook goed dat de band niet de 50-55 minuten vol maakt met alleen maar dezelfde snelle garage-liedjes en wel degelijk wat verschillende accenten legt.

Voor de fans vooraan een dolle avond, voor de neutrale toeschouwer zoals ondergetekende gewoon een fijn avondje Doornroosje met een gedreven band die zich in de kijker aan het spelen is op de Nederlandse podia. De band heeft genoeg goede nummers om nog wat verder door te breken, al ben ik benieuwd of ze de grotere podia van de grotere festivals gaan halen. Je zou het ze wel gunnen in elk geval.

Alle niet profi compact camera foto’s: hiero.

Andere getuigenverklaringen: OOR / 3voor12 (Vera)