Gezien: Roadburn 2015 – zaterdag

DSC01730Goedemorgen!

Dat is even lekker wakker worden met Briqueville uit België. Het is donker in de Green Room maar we zien wel de gewaden met maskers. Pas later valt me op dat er nog iemand linksachter verscholen staat, die wat zang-achtige partijen voor zijn rekening neemt en zo te zien wat samples tot zijn beschikking heeft. Vooraan staan de twee gitaristen die (terecht) veel aandacht opeisen, maar eigenlijk is de ster van de avond – eh – middag de drummer die zijn drums helemaal aan gort slaat tegen het einde, tijdens een waanzinnige slotstuk. Begint het nog met relatief rustige maar lomp reutelende psych-achtige doom, geserveerd als een occulte belevenis, het eindigt dus met een minutenlang bonkende apotheose die zijn weerga niet kent. Na een minuutje of 25 is het dan alweer afgelopen, maar het is wel gelijk een van de grootste verrassingen van het festival. Hou ze in de gaten. Waanzinnige act. Binnenkort vaker te zien in het land overigens.

DSC01700
Briqueville

Dan even wat meer rust met de eerste van een serie van twee optredens van Claudio Simonetti’s Goblin. Net als bij Sólstafir op donderdag kunnen we tijdens de live gespeelde soundtrack meekijken met een film: de horrorklassieker Dawn Of The Dead uit 1978. Hoewel iets beter getimed dan bij Sólstafir (hier klopt de timing), is de afwisseling wat minder tussen de gespeelde stukken. Veel herhaling van dezelfde themaatjes bedoel ik. Het idee geweldig, maar de film zie ik thuis nog wel een keer. Maar leuk voor een tijdje dus, waarin we ondertussen een stuk van de film kunnen zien op de achtergrond. En die ziet er een stuk koddiger uit (gedateerd, maar wel met meer humor) dan de serie The Walking Dead, die ik toevallig recent ben begonnen met kijken. Die serie moet haast wel gebaseerd zijn op deze klassieke film, maar dat terzijde. Claudio Simonetti’s Goblin zie ik live toch liever zoals in de setting van vorig jaar, waarbij ze gewoon achter elkaar klassieke tunes speelden met daarbij de beelden op de achtergrond, en daarmee voor meer variatie en snelheid zorgden. Maar toch, het is wel weer een bijzonder optreden op dit festival.

DSC01712
Claudio Simonetti’s Goblin

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=G1LVU9GL4mw&w=450]

Sun Worship zien we dan even in de Green Room. De jonge groep uit Berlijn maakt massieve dichtgesmeerde blackmetal zoals we dat meer kennen. Snel, met een muur van geluid, maar met te weinig variatie voor mijn smaak. Dat maakt het een wat doorratelende en vermoeiende exercitie.

DSC01724
Sun Worship

Video by LiveManiacs:

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=HJmgz0zkXss&w=450]

Domo komt net als Pyramidal uit Alicante, Spanje, en ik wist dat eigenlijk pas achteraf.  Het ontpopt zich in Stage01 als een spannende psychband. Veel spannender dan verwacht eigenlijk. In vergelijking met Pyramidal is het met wat minder space- en stofzuigergitaren, maar ze kunnen wel een mooi vol geluid produceren. In vergelijking met bijvoorbeeld Papir van vorig jaar hebben ze er een extra gitarist bij en dat zorgt wel voor een fijne extra laag. De composities zijn perfect, mooi opgebouwd met goed geplaatste breaks, dik en stoner-achtig als het er om vraagt, en langdradig als het kan, zonder al te lang te blijven pielen met je gitaar. Mooi hoe die linkse gitarist van die grimassen trekt tijdens zijn soleerwerk trouwens. Domo kan zelfs nog ergens nog doorgroeien lijkt me, want ze moeten er wel een beetje voor werken. Veel doen ze echter niet onder voor een band als Pyramidal. Domo is een band om op te blijven letten. En ze zouden het op veel festivals goed doen gok ik.

DSC01728
Domo

Na Domo pakken we nog een stukje Messenger uit Londen mee, dat meer rust heeft in het spel en meer melodie. Een lichte vorm van psych en prog in mijn beleving, en (samen)zang dat ik iets vind hebben van Pain of Salvation, maar dat mag je ook vergeten. Hier en daar wat steviger en dat geeft het meer pit, al glijdt het gedeeltelijk ook wat langs mee heen. Dat heet pure verwennerij, want ook dit is zeker weer niet slecht. Zo’n band die ik eigenlijk thuis wat vaker had moeten draaien denk ik.

DSC01734
Messenger

Video by LiveManiacs:

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=vfW3NFSpaaY&w=450]

Na afloop staat het propje vol bij Darkher, maar ik blijf toch maar even staan, ook al zie ik weinig. Het klinkt mooi duister en mysterieus. Sfeervolle folk / gothic, met een postmetal-achtig gitaartje voor de wat stevigere noot. Dat de drummer wat hoorns op zijn hoofd heeft geplakt wil ik zeker niet onvermeld laten, hoewel dat verder niets bijdraagt. Mooie volle slagen produceert hij, in een langzaam tempo. Verder veel melodie, maar niet te veel. En uiteraard de mooie serene, satijnen zang van singer-songwriter Jayn H. Wissenberg, die me ergens wel doet denken aan Portishead. Als er een echte Angel of Death zou bestaan, zou het moeten klinken als haar bij Darkher.

DSC01746
Darkher

Video by THEVIDEOWITCH:

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=ZUicqA1A5mg&w=450]

Kayo Dot uit Boston wordt geleid door  Toby Driver die de groep in 2002 oprichtte. De band gooit een hele hoop stijlen door elkaar en ook vandaag is het vrij onnavolgbaar wat hier gebeurt, en dat maakt het lastig te volgen. Of lief te hebben. Nu ben ik normaal gesproken dol op dit soort avant-garde of cross-over, maar nu voelt het soms alsof er onnatuurlijke overgangen worden gemaakt die niet lekker vloeien. De hele zoete stukjes pakken me totaal niet, maar even later zit je wel lekker mee te stuiteren met de veel vetter gespeelde stukken. Het blijft het ene moment hangen in verzwelging, het andere moment klinkt prima progmetal. Maar goed. Je hoeft niet overal een definitieve mening over te geven. Hier zijn we gewoon nog lang niet over uit.

DSC01753
Kayo Dot

Mugstar kunnen we vandaag dan wel helemaal zien, maar dit keer spelen ze live de soundtrack van Ad Marginem, met de film zelf op de achtergrond, hoewel dat meer sfeerschetsen lijken te zijn en een echt verhaal lijkt te ontbreken. Wellicht iets subtieler dan wat Mugstar normaal doet, maar nog wel steeds heel erg goed, met een fijne psychedelische inslag en gewoon weer een heel erg vet geluid daar in die kerk, zoals wel vaker. De film is zelf wat kort, maar daarna gaat Mugstar nog even in de maximale overdrive met hun dikke pompende stofzuigerpsych, om nog maar even te bevestigen wat voor bazenband ze zijn.

Mugstar
Mugstar

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=Gv23gOAPXxE&w=450]

De zaterdag kent geen hele grote afsluiters, althans niet op mijn lijstje, dus we gaan maar eens kijken bij Zombi, het synthspacerockduo. Gistermiddag kon je Steve Moore solo zien (bij Zombi op synths en bas) en ook drummer Anthony Paterra gaf gisteren een solo-optreden. De dikke synths klinken groots in de grote zaal, zeer sfeervol en een beetje cheesy, alsof het uit de eighties stamt. Je zou je ook kunnen voorstellen dat deze jongens zouden kunnen samenwerken met Claudio Simonetti’s Goblin, waar het ook soms wel wat van weg heeft.

Zombi
Zombi

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=DjlH1dRVbBU&w=450]

Toch is het geen act om de volle uur en tien minuten te zien, daarvoor kan het me niet genoeg blijven boeien gok ik. Als afzakkertje vandaag kijken we nog even bij het Finse Sammal dat in de Green Room staat te spelen. Oude melodieuze rock met een (synthesizer)orgeltje en typische manier van zingen, heel uitdragend. En in het Fins geloof ik. Bijzonder omdat ze weinig optreden, zo lezen we in het programmaboekje, maar ik ben bang dat dit optreden me toch ook niet heel lang bij zal blijven. Okay, maar niet heel speciaal.

Sammal
Sammal

Video by LiveManiacs:

[https://www.youtube.com/watch?v=fW_j6i7y7cU&w=450]

Roadburn 2015 Video Report Day 3 by super208productions:

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=TxW_Z-sVxn4&w=450]

Scroll naar boven