Jawel. Lowlands zit er weer aan te komen. De vijftiende keer op rij voor mij, maar dat maakt verder geen bal uit. Ik ga dit keer ook maar geen oude koeien uit de sloot halen, want het programma is dit jaar best aardig. Straks word ik nog zo’n ouwe zeurneus, dat moeten we ook niet hebben. Toch is Lowlands dit jaar niet uitverkocht. Er zijn natuurlijk veel meer festivals tegenwoordig en Lowlands is gewoon niet (meer) uniek in sfeer, aankleding en de nieuwste hipste bands. Wat maakt het uit, je gaat. Of niet. En we gaan weer. Wordt toch wel weer leuk. En dus hebben we weer voorpret.
Gelukkig was het iets makkelijker dan de laatste jaren om goede dingen te vinden, met name de zondag lijkt vrij sterk. De zaterdag valt dan iets tegen, maar goed, dan kunnen we even bijkomen. Best een hoop ongewenste overlappingen zelfs (Underworld / Patrick Watson, The Bohicas / DakhaBrakha, Courtney Barnett / The Chemical Brothers, POND / The Maccabees, Interpol / Ought, Django Django / Viet Cong), maar dat hou je toch altijd. Feit is dat het muziekprogramma aardig is. Ik heb ook de nacht-acts eens zitten te beluisteren (je weet wel, Bravo, X-Ray, dat soort spul), maar (dit soort) dance is toch niet helemaal mijn kopje thee. Er is wel speciaalbier trouwens: ‘Checkpoint Indie, … Hier drink je de beste speciaalbieren en verse koffie terwijl je er overdag kleine bands ziet die groot gaan worden.‘ Mooi man. En er is ook Heineken. Brrrr.
Maar goed, hieronder een spoorboekje. Oftewel de grootste kans om me daar live in het wild te zien bewegen. Als je me wilt vangen, trakteer me op een biertje. Proost!
Tips van andere betweters: Lust for Life / 3voor12 (vrijdag / zaterdag / zondag) / KindaMuzik / Pinguin / NMTH / Kicking the Habit / Lowlove (tips van “kenners”)
Vrijdag
Curtis Harding (12:30) [optie]
Alabama, Georgia. Oude mannen soul. Melancholische sneer. Lik Motown? ‘Broeierig, swingende koortjes, voetstampende ritmes, blazers en natuurlijk een stem waar je U tegen zegt. Harding geeft er met rammelende gitaarspel en rhythm & blues nog een extra rauw randje aan.‘, aldus Doornroosje vorig jaar. Speelt ‘drassige riffs, die zijn klassieke southernsoulzang van een moerassige ondergrond voorzien‘. Groeide overigens op als gospelzanger en leidt ook samen met Black Lips-zanger/gitarist Cole Alexander de soul- en garagerockgroep Night Sun. Jimi Hendrix is een van zijn helden, net als zijn zijn versleten Stratocaster.
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=Qi6HgHgISws&w=400]
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=BoSRTk8Mz80&w=400]
The Antlers (13:30)
Voor de broodnodige sombere indiepop dat mooi kan uitwaaieren. Kun je net zin in hebben dus. Stonden ook op LL12: ‘De stem van Peter Silberman is soms hoog maar net niet irritant, al kun je het allemaal in combinatie met de rustige klanken soms wat dweperig vinden. Daar tegenover staat dat bijvoorbeeld een nummer als “Hounds” zo live gespeeld indrukwekkender op mij overkomt dan op de plaat. Al met al is het een mooi en licht dromerig optreden dat bij momenten wel wat aan mij voorbij glijdt.‘ De dromerige, zweverige of donkere muziek laveert tussen hoop en wanhoop. Soms waaiert het mooi uit, soms schuurt het, soms is het klein en breekbaar. Lowlands: ‘Pas dan komt hun peilloos sombere, op zijn vrolijkst nog altijd melancholische muziek goed tot haar recht. En zorgt de dromerig vormgegeven indiepop van de New Yorkers er ook voor dat je gedachten wat in je eigen gemoed rond gaan dwalen, op zoek naar een troostende herinnering. Dan komt die hoge, droeve stem van zanger/gitarist Peter Silberman het hardst bij je binnen, of anders wel die eenzaam en verloren roepende trompet van Darby Cicci. Al vijf machtig mooie platen maakten ze, maar live verdrink je pas echt in hun muziek.‘
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=E9afJSKCOQQ&w=400]
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=IgLm2gInV4A&w=400]
The Indien (13:30) [alternatief]
Of toch dit? Aardig bandje wel, uit eigen land. Over Oranjepop 2015 schreef ik: ‘The Indien ontpopt zich als een verrassing … De band krijgt het voor elkaar om sombere muziek toch zomers te laten klinken, en dat levert ergens een spannende tegenstelling op. ‘Soulful contemporary songs in the ’60’s beat tradition’ of Shocking Blue and Jefferson Airplane‘, aldus de band zelf. Met soms een lichte (psych)-bite vul ik zelf maar aan. Zwoel en laid-back. Ingehouden en licht prikkelend. Speels met een boodschap. Als de innemende zangeres/toetseniste Rianne Walther aangeeft dat we nu kunnen gaan dansen (want het is frisjes) komt er meer schwung in, maar nog steeds heeft het een randje van suspense. Interessante ‘feel good indie’ eigenlijk. De prima zang van Rianne Walther maakt het overigens helemaal af, en daarmee is het gewoon een band om in de gaten te houden.‘ Vintage psychedelische indie, volgens de beschrijving van LL, ‘Denk Jefferson Airplane, Shocking Blue en Tame Impala, plus een flinke dosis goede oude beattraditie en onverwachte covers.‘
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=x13OSRaJAFM&w=400]
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=p6JIP0Mx00A&w=400]
Fuzz (18:10)
Dat Ty Segall hier op de drumkit (+zang) zit (samen met Meatbodies frontman Chad Ubovich op bas)… Ja, daar komen een aantal muziekpuristen spontaan van… eh.. aan hun trekken. Garagerock dus. Met veel. Eh. Fuzz. Duzz. Lowlove: ‘Met het driekoppige garage- en hardrockende monster Fuzz trekt Ty deze keer de festivalweides langs, met z’n favoriete speeltje ‘Death By Audio Fuzz War pedal’ in de gitaarkoffer. Dan weet je meteen waar de bandnaam vandaan komt. Het spuwen van met fuzz doordrenkte killerriffs laat hij ditmaal over aan zijn schoolvriend Charles Moothart; Ty neemt in Fuzz drums en zang voor z’n rekening.‘ Of volgens LL: ‘… oorverdovende protohardrock uit de school van legendes als The Jimi Hendrix Experience, Cream en Blue Cheer. Dus: nog met twee benen in de blues, een zweem van psychedelica en met het gitaargeluid van een kapotte straaljager, met dank aan dat volcontinu ingetrapte fuzzpedaal.‘
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=r5aypdnzY7w&w=400]
Limp Bizkit (18:15) [reserve]
Nu-metal helden van vroeger. Guilty pleasure bij ondergetekende. Alhoewel. Met name vanwege de eerste twee platen eigenlijk, maar ze zullen wel grotendeels die latere commerciële hits spelen die een heel stuk flauwer zijn (My Generation, Rollin’, Behind Blue Eyes, etc). Zonder held Wes Borland op gitaar sowieso geen aanrader, maar misschien is hij er wel gewoon bij. DJ Lethal niet trouwens. Nu-metal was in de beginjaren nog best okay vind ik nog steeds, maar is commercieel de nek omgedraaid. Limp Bizkit zou dat hier wel eens kunnen aantonen, hoewel het veld nog best kan meespringen op hits als “Nookie”, het nu-metal antwoord op Nirvana’s Smells Like Teen Spirit, of zoiets. Als alternatief dus.
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=JTMVOzPPtiw&w=400]
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=xDdGrlylcEU&w=400]
DMA’s (20:00)
Dartelende nineties brit- of garagepop. Uit Australië. Dat dan weer wel. Blije, toegankelijke akkoordjes en rinkelende gitaartjes. Aanstekelijk dus. Volgens de beschrijving ‘een zangstem die ergens ligt tussen die van Ian Brown en Alex Turner‘ en voor liefhebbers van Oasis, Blur, The Verve, Supergrass, Ash,.. Affijn. Staat op donderdag gewoon nog in Doornroosje in Nijmegen, en die hebben er vaak verstand van.
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=ZUE71PwLKG8&w=400]
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=vKSWC5r1tYg&w=400]
Patrick Watson (20:45) (AFGELAST DAMNIT)
Jemig, is het al weer acht jaar geleden dat Watson de India op de vroege zondagmorgen/middag de India tent muisstil kreeg? Wat was dat indrukwekkend toen. Daarna mocht de de Canadese singer/songwriter vaak terugkomen in ons land, en geheel terecht. Kamerpop noemt LL het, en ach ja, het zijn prachtsongs met uitbundig ingehouden melancholie, of zoiets. Lichtelijk kunstzinnig, maar niet gekunsteld. De guitige lach van Watson. Het intieme pianospel. De muzikaliteit van zijn band. Niet te missen eigenlijk.
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=QCw3Hbbg5hA&w=400]
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=bs9vGrByKbk&w=400]
Underworld (20:45) [alternatief]
En dat is jammer, Watson staat er tegelijk met Underworld, maar hoe indrukwekkend was dat nog een paar jaar terug op Werchter? Maar dan nog, een aardige headliner hier in de Alpha, met hun nineties dance en still going strong. Of is dat echt wel zo, en zitten we gewoon weer met z’n allen toch weer te wachten op de dancehits van weleer?
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=6iKFn8dlxX8&w=400]
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=G_SBPZ_pdv4&w=400]
Bad Breeding (22:15)
Dit maar doen als afsluiter dan maar? Hardcore punk uit Stevenage, Hertsfordshire, Engeland. Moet je net zin in hebben. “Age of Nothing” lijkt wel erg op Ace Of Spades van Motörhead, of niet dan? En hoe lang houdt Lemmy het nog vol? Zijn dit alvast de opvolgers? Hier door NMTH omschreven als ‘Bad Brains meets Pissed Jeans, oftewel als de explosieve hardcorepunk-pioniers als hun noisy hedendaagse volgers uit Pennsylvania’. beetje schreeuwerig en noisy. Maar ja, je moet wat om je bier te laten klotsen op dit tijdstip.
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=qFQZlYVefxo&w=400]
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=cD3yP5ewn-0&w=400]
Echo – Film: Kurt Cobain: Montage of Heck (0:00)
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=eJ5gh0saodk&w=400]