Gezien: Muse, Ziggo Dome, Amsterdam

Drie keer staat de Britse band Muse deze week in een dik uitverkochte Ziggo Dome in Amsterdam. Vorig jaar mocht de band nog afsluiten op Pinkpop – opvallend genoeg was die dag toen niet uitverkocht – maar het optreden vond ik toen al verrassend goed. Ik zou bijna gaan meelopen in de fanfare om dit soort grote acts massaal af te schrijven, want het is toch al snel niet hip en goed genoeg meer als het ‘normale’ 3FM-publiek er massaal op afkomt. Althans, dat idee krijg ik soms. Natuurlijk zijn de eerste platen van de band de beste, dat vind ik ook, maar om ze nu gelijk af te schrijven is overdreven. Natuurlijk is niet alles exact zoals vroeger, dat zou ook saai worden trouwens, maar Muse weet in Amsterdam een goede balans te vinden tussen die geweldige ouwe rocknummers, prima recentere nummers, en – vooruit – ook wat minder recent materiaal, maar veel zijn het er niet echt in de setlist. En echt slecht? Nee, nergens. En dan heb ik het niet eens gehad over die waanzinnige show.

Ik hou dus wel van nuanceren in plaats van het makkelijke ‘grote-bands-bashen’, al gaat het me ook wat ver om Muse ‘de grootste hedendaagse rockband ter wereld’ te noemen zoals in de Volkskrant. Alhoewel. Hoeveel bands zijn er dan met een veel betere en/of grotere status? Lowlands noemde Muse afgelopen maandag zelfs ‘de grootste headliner ooit’ voor het festival en dat is misschien ook een tikkie overdreven. Coldplay, Red Hot Chili Peppers, Pearl Jam, Radiohead, U2, The Rolling Stones en Bruce Springsteen brengen minstens net zoveel publiek op de been zou je zeggen, om er maar eens een paar te noemen. En Muse zelf stond er ook al drie keer eerder. Maar dan nog, drie dagen Ziggo Dome uitverkopen is een hele knappe prestatie als je zogenaamd al tien jaar weinig meer presteert volgens sommigen, en in de grote zaal met Muse-liefhebbers heb je nergens het gevoel dat hier een kleine band staat op te treden in een veel te grote ruimte. Of dat ze al lang op hun retour zijn. Nee.

De muziek van Muse is misschien wat megalomanisch, pathetisch, kunstzinnig of te pretentieus voor sommigen (geworden), maar het werkt vanavond erg goed in combinatie met een waanzinnige show. Denk aan de sferische drones die bij een paar nummers door de lucht vliegen of dat podium dat net zo lang is als de zaal zelf, waardoor je de bandleden van alle kanten goed kunt zien. Dat is mooi zo midden in de zaal, goed voor het zicht ook. Bands als Metallica en U2 deden zoiets eerder natuurlijk, en vast nog meer bands. En zo speelt op een moment tegelijkertijd Matthew Bellamy op piano aan de ene kant, drummer Dominic Howard in het midden, en bassist Christopher Wolstenholme (die er toch ook afgetraind uitziet trouwens) echt helemaal aan de andere kant van de zaal. Verder een draaiend plateau met de drummer in het midden, ontelbare bakken LED-lampen in de vloer en aan het plafond, projectieschermen die regelmatig worden neergelaten met bijzonder mooie projecties, en een vliegende bommenwerper of zoiets (eerder zagen we dit soort vliegende objecten ook bij Roger Waters’ The Wall trouwens). En uiteraard confettikanonnen, afgevuurd tegen het einde. Wat wil een mens nog meer. Ja, geen Heineken bier, maar goed.

Als voorafje krijg je daarbij nog Nothing But Thieves waar je verder weinig over leest in de reviews (stonden overigens ook op Paaspop en Lowlands 2015), maar die een grote toekomst worden toegedicht. Muzikaal heeft het wat weg van Muse, vooral de zanger pakt zo z’n uithaaltjes a la Bellamy. Leuke pakkende rocknummertjes hebben ze, ook een enkele misser, en het klinkt hier en daar wat gelikt, maar je merkt dat de songs makkelijk het niveautje stadion zouden kunnen halen, al is het geluid vanavond in deze setting wat wollig en minder hard dan de hoofdact zelf, waardoor het een beetje verzuipt in deze grote hal. Daar zouden we nog wel eens veel van kunnen horen. Totdat ze te groot zijn geworden, dan zeiken we ze weer massaal af natuurlijk.

Muzikaal is Muse vanavond degelijk en wat routineus, maar goed. Je verwacht meer interactie met het publiek van Bellamy, maar aan inzet is toch geen gebrek. Ze laten de instrumenten spreken en dat doen ze gewoon verdomde goed. Mag ook wel als je zo vaak optreedt, maar eerlijk is eerlijk, dit is een gelikte strakke show, ook muzikaal. Apart vind ik dan wel dat ze de vierde man zo – letterlijk – onbelicht laten. Morgan Nicholls speelt o.a. mee op synthesizers en (bas)gitaar, als ik zo de info mag geloven. Hij zou een veel prominentere rol in de show mogen krijgen. Als hij belangrijk is om het geluid van Muse te brengen bij een concert, waarom mag hij niet meer in de spotlights staan? Ik begrijp dat niet zo. Mag hij geen officieel onderdeel zijn van Muse? En waarom dan niet? Aan de andere kant is het wel beter dan alles van een bandje of – eh – laptop te horen natuurlijk.

Terug naar de muziek zelf, met “Psycho” als eerste knaller, wel degelijk een lekkere rocker met een lekkere riff van de laatste Drones-plaat van vorig jaar. Daarna gelijk de waanzininige oudere knallers “Bliss” (op woensdag “Plug In Baby” trouwens) en “Citizin Erased” van Origin of Symmetry (2001), onderbroken door het wat matige “Dead Inside” van Drones, maar zo is de hele avond afwisselend en blijft het nooit lang magertjes. Dat soort nummers maken de avond al als vanzelf briljant. Dat ligt dus wel degelijk aan het materiaal ook, naast een prima uitvoering. “Madness” (van The 2nd Law uit 2012) is wel onbegrijpelijk zwakjes in de hele set, maar naast redelijk tot goed spul zijn er genoeg echte hoogtepunten met nummers als o.a. “The Handler”, “Resistance”, “Time Is Running Out”, “Uprising”, “Take A Bow”,  en het afsluitende “Knights of Cydonia” met confetti-feest, ingeluid door “Man With a Harmonica” van Ennio Morricone, hier uitgevoerd door Wolstenholme als ik dat goed zag. We worden verwend met dit soort grote hits van de heren. En dat is niet alleen het hele oude spul dus. Groots uitgevoerd, zoals dat hoort met deze band. Met een geweldige show er omheen. Je kan er niet omheen, dit is gewoon heel goed.

Of Muse Lowlands dit jaar laat uitverkopen is de vraag, inmiddels hebben veel mensen al de kans gehad om de band te zien, deze week en vorig jaar op Pinkpop. Maar ze passen er prima, en hebben dus een waanzinnige show. Nog steeds dus. Bij vlagen was dit soort bombastische rock ‘for the masses’ naar mijn hart, ik heb mijn ogen uitgekeken en me uitstekend vermaakt. En daar gaat het om. Muse is niet alleen nog steeds zeer de moeite waard, maar kan bij dikke vlagen gewoon net zo imponeren als vroeger.

Alle crappy compact camera foto’s: hier.

Wat een slecht stukje? Klopt: lees de betere reviews met ook betere foto’s hier: Volkskrant | OOR | AD | Het Parool | NRC | De Telegraaf | Metro | RTL nieuws