Gezien: Eefje de Visser, Doornroosje, Nijmegen

DSC06323Van Soulfly, naar Muse, naar Eefje de Visser. De concerten die ik in de afgelopen week bezocht gaan steeds minder om het grote gebaar op de gitaar. Dat rijmt. Ook Eefje de Visser zoekt op de laatste plaat meer de synergie met de synthesizer dan met gitaarklanken. De zangeres ontwikkelt zich nog steeds verder, met een prima band om haar heen, en met Nachtlicht als laatste wapenfeit. De grote zaal van Doornroosje is verrassend vol. De balkons zijn zelfs open. Nothing But Thieves mag dan op dezelfde avond in de andere (uitverkochte kleine) zaal bewijzen dat ze echt de ‘next big thing’ uit rockland zijn, Eefje de Visser bewijst met haar band tegelijkertijd in de andere zaal hoe ze in haar eigen genre de perfectie heeft benaderd.

Het voorprogramma is direct ook zeer de moeite waard met Luwten, een project van Tessa Douwstra. Ze hebben pas vijf keer eerder opgetreden in deze samenstelling, vertelt de zangeres, en het debuutalbum komt in het najaar uit. Douwstra is enthousiast en ontwapenend als ze tussendoor praatjes met het publiek maakt, alsof ze inderdaad niet veel vaker op het podium staat. Voorheen speelde ze in Orlando en Wooden Saints, maar dit is echt een solo-onderneming. De band klinkt juist geoefend, met de nodige flair. Natuurlijk wordt er af en toe gekeken of er op het juiste moment wordt ingezet, maar eigenlijk staat het als een huis. Als we binnen komen lopen klinkt er een wat minimaal door synths voortgedreven stuk, maar daarna komt de melodie in de set, met de opvallend heldere en zuivere zang van Douwstra als middelpunt, maar de (folky) drums en vooral de Korg/synths geven het geheel een extra laag jus. En dat is lekker. Hoewel dit soort feel-good (soms deed het me ook even aan Janne Schra denken) normaal niet altijd aan mij besteedt is, vind ik het erg aangenaam. Er zit ergens een ruwer randje in verborgen dat mij wel bevalt. Van mij mogen ze nog best verder experimenteren met deze interessante gelaagde composities.

DSC06308

Dat is ook iets waar Eefje de Visser inmiddels mee groot is geworden, en dat is dus knap. Ze trekt dus een behoorlijk volle (grote) zaal, en dat is zelfs voor internationaal bekende artiesten niet altijd weggelegd. Eefje de Visser heeft dan ook al een aardige weg naar boven afgelegd. Van de Rockacademie in Tilburg, de Grote Prijs van Nederland in 2009, via De Koek, Het Is en recent Nachtlicht. Al eerder viel mij op hoe ze was gegroeid met zo’n fijne band om haar heen met een goed op elkaar afgestemd bandgeluid. De Visser ziet er mooi uit vanavond, de hele band zit strak in het pak. Er is duidelijk aandacht besteedt aan de aankleding en dat vind ik wel wat hebben. Het is een avondje uit, en op het podium hebben ze zich ook zo gekleed. Maar ook het geluid is fantastisch verzorgd. Gelukkig staan we wat meer in het midden, waardoor de stereo-effecten van o.a. de synthesizers goed tot hun recht komen. Eefje de Visser zingt spatzuiver. Natuurlijk is haar manier van zingen wat apart, noem het bijzonder. Ter plekke bedenk ik dat het een soort progzang is. Lekker tegendraads in een lastig te volgen ritme, ook al zingen fans uit de zaal sommige delen perfect mee (zeker bij bekendere nummers als “Genoeg” en “Hartslag”). Knap hoor. De uithalen van de zangeres zijn ‘spot on’. Net zoals op de plaat. Net zoals de hele band op geen fout is te betrappen. Hoewel het begin van het optreden nog geconcentreerd is, komt de zangeres later wat meer los met leuke praatjes tussendoor, wat de zaal ook wel kan gebruiken. “Wakker” van het nieuwe album zet gelijk de sfeer in het begin. Licht mystiek, ietwat etherisch, lichtvoetig, maar met het volle harde geluid in de zaal dwingt het meer af dan op de plaat. Je moet er voor in de stemming zijn heb ik wel eens gemerkt. Zo op de achtergrond heb ik het thuis ook wel eens afgezet moet ik eerlijk zijn. Vanavond komen alle lagen in harmonie en in volle glorie de zaal in, en ik kan er goed tegen. Wat een prachtige samenzang ook van de hele band. De eerste toegift “Nee Joh” wordt a capella bij de microfoon gezongen (dat hebben we bij Patrick Watson ook gezien) en het wordt daar duidelijk hoe goed de toetseniste meezingt. Erg mooi. Niet dat ik alle nummers fantastisch vind, maar dat is meer een smaakkwestie. Ik ben al gauw van de aparte fratsen of instrumentale franje, zoals die geweldige synthesizerklanken op “Scheef”, die als warme golven de zaal in klotsen tegen tegen het einde van de reguliere set. Prachtig nummer (niet op de setlist hieronder, maar toch wel gespeeld). Eefje de Visser is bescheiden maar groots in souplesse en samenhang. Een parel van de nederpop om te koesteren. De zaal beaamt dit. En voor mezelf? Ik weet het nu: met de juiste stemming moet je Eefje de Visser gewoon keihard aanzetten, want dan bloeit het pas echt.

DSC06346

DSC06347

DSC06320

DSC06354

Eefje de Visser Setlist Doornroosje, Nijmegen, Netherlands 2016

Scroll naar boven