Het was al weer een tijdje geleden dat ik deze mash-up masters had gezien, dus het werd wel eens tijd. Ze bestaan dan ook tien jaar en dat is tijd voor een feestje in het ‘eigen’ Nijmegen. De Memphis Maniacs hebben die in al die jaren hun show geperfectioneerd en steeds meer publiek getrokken. Resultaat op deze zaterdagavond is een uitverkochte grote zaal in Doornroosje voor de vijf heren ter afsluiting van hun jubileum(club)tour. Als fan van het eerste uur wilde ik daar wel weer eens een keer bij zijn.
Je zult op deze site weinig over coverbands vinden, er gaat niks boven het origineel, maar de Maniacs zijn een geval apart. Ik heb het een vorige keer uitgebreid beschreven, dus dat ga ik niet allemaal herhalen, maar als je een aanstekelijke live-mix wil hebben van de lekkerste hits, knap door de mangel gegooid in frisse mash-ups, dan moet je bij de Memphis Manics zijn. Gooi al je guilty pleasures bij elkaar, gooi het schroom van je af, en ga lekker fout genieten. Wat geeft het. Natuurlijk drijven ze op een blik herkenning en daar moeten ze het ook van hebben, maar dat doen ze dan ook wel erg goed. In die tien jaar heb ik ze vanaf het begin zien groeien en hebben ze echt hun show geperfectioneerd. De aankleding is perfect vanavond in Doornoosje met diverse verhogingen op het – met LED lampjes omlijnde – podium, waardoor de drummer en toetsenist goed te zien zijn. De heren dragen nog steeds Adidas-pakken, goed op elkaar afgestemd tegenwoordig, en ze hebben een beter uitgedachte choreografie dan ooit. Hier is goed over nagedacht. Nieuw zijn direct de vijf danseressen op het podium bij aanvang, want er mag dus wat gevierd worden. Leuk is om toch een aantal elementen van vroeger terug te zien, die ook symbolisch en letterlijk uit de oude doos worden gehaald vanavond. Zo is manager/presentator/ goochelaar/gastheer Dikke Dré weer even terug met z’n overdreven kitscherige aankondigingen en horen we Thunderstruck (AC/DC) weer gezongen met de raspende stem van toetsenist Reverend Big. Leuk. De oude composities zijn hier en daar aangepast en uiteraard komt ook nieuw materiaal terug, maar gelukkig is er ook een rol voor de aloude Hey-Boy-Hey-Girl (Chemical Brothers)-act met magisch stokje (hij doet het nog) in de mash-up met o.a. Underworld en Un Dos Très. Ook leuk om Elvis weer eens terug te zien, met de eerste mash-ups, zoals het allemaal begon. En dat allemaal ingepakt in een dikke show dus.
Opvallend eigenlijk hoe loeihard het volume staat trouwens, mijn oordoppen heb ik harder nodig dan bij een metalconcert, ik vraag me af of dat echt de bedoeling is. Of nodig is. Toch kruipt iedereen naar voren, dat merk ik vooral als ik laterin de show naar achteren loop. Da’s nog best lastig. Achterin sta je dan een stuk rustiger, net zoals op het balkon eigenlijk, maar daar is het zicht echt minder als je op rij 2 of 3 achterin staat. Maar goed, de show slaat dus goed aan, laat dat maar aan deze showmasters over, een briljante mix van oude hits dus in smakelijke mash-ups, waarbij stilstaan bijna geen optie is. Zo heel af en toe nemen ze ook gewaagd wat rustiger nummers in de set op; heel mooi die mash-up met Crockett’s theme bijvoorbeeld. Ook opvallend hoe (goed) de bassist zijn zangpartijen uitvoert. Waar de Maniacs denk ik wel op moeten letten – kritische blog of niet – is dat ze zichzelf niet voorbijlopen in alle technische mogelijkheden. Hoe knap ook, je moet denk ik niet vergeten waar het succes van een bestaand nummer uit bestaat. Bij momenten wordt alles zo – bijna te technisch – door de mangel gehaald dat de lekkere essentie soms wat uit het oog wordt verloren. Bij sommige nummers kun je volgens mij beter het herkenbare stuk vol inzetten in plaats van het als een thema op de achtergrond of verscholen in de mix te spelen. Ik hoor liever een strakke afwisseling in plaats van alles door elkaar, maar dan chargeer ik ook wat. Het blijft uiteraard razendknap om live allerlei nummers zo in de mix te gooien, daar zijn het dan ook de masters of mash-up voor. En om zo je jubileum-cluboptredens af te kunnen sluiten met zo’n gelikte show, moet toch geweldig zijn in eigen huis. Een groot (fout) feestje dubbel en dwars waard. Klasse kitsch dus, topamusement voor al uw lekkere foute feestjes.
Meer crappy pics hier.
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=VPzbKG4CXX0&w=500]