Gezien: Russian Circles, TivoliVredenburg, Utrecht

Last minute-beslissing om toch op zondagavond naar Russian Circles in TivoliVredenburg in Utrecht te gaan. Het is een goede graadmeter voor hoe goed je een band vindt eigenlijk; wat heb je er voor over, hoe ver zou je willen reizen. Uiteindelijk lonkt het aardige weer, een gezellig hapje en drankje met een goede vriend, en de ongetwijfeld weer fantastisch majestueuze post-rock/metal van Russian Circles weer eens live te mogen ondergaan in het vooruitzicht. Geen slechte beslissing.

Al twijfel ik wel een beetje bij (het Rotterdamse) voorprogramma GOLD, categorie ‘post-everything dark rock’ aldus eigen zeggen, dat wat magertjes klinkt. Gelijk valt op hoe ze hun geluid wel erg dichtsmeren met raggende post-rock gitaren. Maar liefst drie gitaristen hebben ze, plus een bassist, en die pakken allemaal hun eigen plekje om door te ploegen, maar dat is wat veel van het goede. Geef het wat meer lucht. Het geluid staat ook veel te wollig en er wil maar geen lijn in komen, al verbetert het wel als het volume ook wat omhoog gaat. Aardige zang van de zangeres, maar toch ergens mis ik wat bereik, en is het aan de eenvormig kant. De breaks en tempowisselingen hier en daar zijn broodnodig en komen nog wat te weinig voor, bovendien mis ik echt pakkende (melodie)lijnen of indrukwekkende gitaarpartijen. Goed, het verbetert wel, misschien ook door het hogere volume en de betere mix tegen het einde, maar het is geen band waar ik normaal een eind zou gaan reizen denk ik, daarvoor pakt het me niet genoeg (in).

Nee, dan is het bij de eerste tonen van Russian Circles uit Chicago wel gelijk raak en vol in je gezicht, en dat met maar drie man. Ik heb de band al wel een keertje live aan het werk mogen zien in Tivoli de Helling, dus ik wist wel wat ik kon verwachten. Toch hangt het ook af van het geluid en de entourage, zo vond ik het optreden op Roadburn vorig jaar licht een tikje teleurstellend vanwege de grote zaal en het wat wollige geluid, maar daarvoor heb ik de band ook wel hoog zitten. Gelukkig, in de Pandora-zaal, hoog in de nok van het TivoliVredenburg-complex is het geluid helder en knoerthard in your face. Zo hoort het. Mike Sullivan legt zijn bekende zalige gitaarlagen, al dan niet gesampled, op een vakkundige manier bovenop de machtige dikke bassen van Brian Cook, en de flexibel hakkende drums van Dave Turncrantz, die weer enorm fijn en ritmisch loopt te ‘riffen’ op zijn drums, althans zo voelt dat. Van alle verschillende albums komt wel wat, zo starten we met “Deficit” van het machtige Memorial, waarin gelijk duidelijk is hoe goed de band donkere en licht sinistere melodie /sfeer afwisselt met woeste gitaarstormen en dikke metaal-achtige riffs. Dan “309” van het gave Empros uit 2011 en het ‘aardige’ nieuwe “Afrika” (zie hier op Youtube). Daarna “Harper Lewis” van Station, waarvan overigens ook “Youngblood” wordt gespeeld als hele dikke set-uitsmijter. “Geneva” is een van de hoogtepunten (van het Geneva-album, waarvan ook nog het geweldig imposante “Mlàdek” wordt gespeeld), vanwege de dynamiek en vooral die vet geplaatste bas-riffs, die eenvoudige maar indrukwekkend en ritmisch op ons af worden gevuurd. Het melodieuze en meer op post-rock gebaseerde “1777” past dan ook wel weer goed in de set voor de afwisseling, je kunt niet alles op de volle turbo spelen. En dat is de kracht van de drie heren. Altijd spannend. Een mooie mix tussen energie en sfeer.

Geweldig indrukwekkend dus dit optreden, en wat een dik en vol geluid. Het is duidelijk, je kunt dit soort muziek dus groots en indrukwekkend brengen met maar drie man op het podium, daarvoor heb je echt geen extra gitaristen nodig. Of een zanger(es). Maar goed, Russian Circles is dan ook wel een klasse apart in het genre. Dit gaat vast weer de boeken in als een de beste optredens van het jaar. Benieuwd ook naar dat zesde album, dat ergens dit jaar zou moeten uitkomen, en waar we vanavond een klein voorproefje van kregen.

Nog meer vage foto’s hier.