Ik geloof niet dat het heel vaak gebeurt dat de twee zalen van Doornroosje zelf strak zijn uitverkocht op een avond, maar afgelopen vrijdagavond was de grote zaal gevuld voor White Lies, maar het net gemiddeld iets oudere publiek (gok ik even) bevond zich in de kleine zaal. En die stond dus ook vol voor All Them Witches, al weet ik niet precies hoe die band aan zoveel publiek komt hier in Nijmegen.
Je gunt zo’n band die aandacht wel, maar zelf heb ik wat moeite met de drukke zaal. Gedrang. Gedoe. Geouwehoer in de zaal. Misschien ligt mijn lat voor enthousiasme ook wel wat hoger, omdat ik wat vermoeid ben aan het einde van deze drukke week (eigenlijk had ik flink lopen klussen die middag), maar de band uit Nashville, Tennessee trekt mij ook niet helemaal uit dat dipje dan. Wat zegt dát dan. Als het echt goed is boeit mij de omgeving veel minder.
Gek genoeg vind ik het voorprogramma fijn: The Great Machine uit Tel Aviv, Israel. Gek, omdat het genre nu ook weer niet super veel afwijkt van die Griekse band 1000mods van vorige week, maar die vond ik wat rechtlijnig en de songs niet zo heel aansprekend. Op een of andere manier is dit drietal een stuk leuker. Ook deze band begint nog met wat rustigere stoner met lompe/lome doom-achtige riffs, maar al snel gooit de gitarist zijn skibril af en wordt er een flink tempootje hoger gespeeld. Deze band knalt er goed op, met opvallend dikke fuzz en bass en distortion. Standje moddervet, met stiekem ook strak drumspel, en een paar snedige gitaarsolo’s van die gitarist/zanger zonder skibril maar met nog steeds een punkig voorkomen, maar wel met een snoezig fluffig naar boven stekend haardosje. De bassist/zanger (uiterlijk precies als gitarist Jim Martin destijds van Faith No More) bralt en lalt alsof hij net uit de kroeg komt of onze Nederlandse wietcultuur heeft geroken of gesnoven, maar hij heeft een blije dronk en krijgt daarmee het publiek ruimschoots mee. Stiekem speelt hij nog best goed, ook al is het standje oorlogsvolume wat er uit zijn bas komt. Het is wel lekker, het trio kan me wel bekoren, al draaien mijn oordoppen overuren.
All Them Witches is dan ineens wat timide, maar speelt dan ook iets meer beheerste rock en afgemeten liedjes. Doornroosje omschreef dat mooi als ‘Het is alsof de epische classic rock-groove van Led Zeppelin, de explosieve kracht van Black Sabbath, het duistere en meeslepende van stoner, doom-pioniers Sleep en Kyuss, de psychedelische spacejams en virtuositeit van Pink Floyd met daarop bovenop een serieuze brok country swag van Lynyrd Skynyrd in één band samen komen.‘ De beloofde wat zwaardere hypnotiserende groove komt echter wat moeizaam uit de verf vind ik. Ik merk dat ik meer behoefte heb aan een iets smeriger en gruiziger ‘stofzuiger’-gitaargeluid. Meer gebalde energie. En wat meer tempo. Ik merk dus dat ik niet super onder de indruk ben na de eerste nummers. “Dirt Preachers” komt als eerste langs van Dying Surfer Meets His Maker van vorig jaar, waarna nummers als “Charles William”, “Death of Coyote Woman” en “When God Comes Back” van Lightning at the Door (2013) voorbij komen. Voer voor liefhebbers, maar ik vind het nog allemaal wat braaf en het genre spreekt me ook niet direct aan. Dat is ook persoonlijk natuurlijk, met net iets te veel blues, Americana, country, of woestijnrock voor mijn smaak. Geef mij maar iets meer dikke stoner, groove en/of meer van het psych-spul, en liever in iets hoger tempo. Ik raak hier moeilijk van in een trip. De band zelf valt verder ook niet echt op, ieder doet z’n ding, maar echt veel meer ook niet. Het is allemaal wat gelaten, zo lijkt het. Wat later in de set word ik toch wat meer meegetrokken, misschien staat de geluidsmix wat beter en knallen de gitaren wat smeriger, of we gaan gewoon richting de betere nummers. “3-5-7” is een nieuw nummer op de setlist dacht ik toch, maar “Blood Sand/Milk And Endless Water”, als ik het me goed herinner, klinkt het lekkerste vanavond. Al met al valt het wat tegen, misschien omdat ik nog te jong ben (haha, valt mee) voor de iets meer belegen insteek van deze band, misschien vanwege een iele mix in het begin, misschien was ik er wel wat minder voor in de stemming. Maar waarschijnlijk ben ik gewoon verwend, ik denk tijdens de avond ook nog wel even dat ik niet zou moeten zeuren, op veel populaire festivals zou dit nu wel juist een aardige band kunnen zijn. En er is bier. Laten we het daar maar even bij houden dan.
t-beest 