Week 45. Deze week is The Dillinger Escape Plan in de aanbieding met Dissociation.
Genoeg softe muziek de laatste tijd. Tijd voor wat hardere actie. Mathcore/-metal dus, een combinatie van hardcore punk, grindcore, jazz en metal, aldus de beschrijving van 013, waar het laatste(?) concert in ons land zal plaatsvinden. Jawel. Laatste plaat van deze Amerikaanse band, de laatste die gemaakt gaat worden. De heren gaan er dus mee stoppen, maar gooien er nog een intensief album tegenaan. Toch ook hier weer ruimte voor bezinning en sfeervollere stukken, naast het maniakale verwoestende stuiterwerk van gitaarheld Ben Weinman en een prima schuimbekkende Greg Puciato, die ook wel eens rustiger zingt en nog weer een stukje dichter bij held Mike Patton lijkt te zijn gekomen. Dynamisch en energiek plaatje dus.
… maakt al een jaar of vijftien knetterharde gitaarherrie, die zweeft tussen deathmetal, punk en technische freakjazz. … speelt op de laatste plaat liedjes met zo veel overtuiging dat je wordt meegezogen. … de hakkende riffs die uitrollen tot vloeiende, elektronische jazz of een poprefreintje, de extreem snelle drumbreaks, de overslaande vocale ondergang van Puciato – een orkaan van muziek, die voelt als pure pijn. En die hebben we soms ook nodig. – Volkskrant
… En de band heeft het na al die gekkigheid toch weer voor elkaar gekregen op een verrassende noot te eindigen. … Zo kun je over alle tien nummers wel iets zeggen. Ben Weinman is nog steeds verantwoordelijk voor de raarste riffs en de band achter hem weet ook van geen ophouden. Er is genoeg boeiends te vinden op deze plaat en daarmee argumenten waarom het jammer is dat de band ermee stopt. – ROAR E-zine
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=yztG35U5Hrw&w=400]
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=6p4tQUBtsBw&w=400]
[spotify id=”spotify:album:52hA4AUoiCwTuXXuClt0SR” width=”300″ height=”380″ /]
Check de hele lijst van 2016 hier op Spotify 