Het Belgische Steak Number Eight staat sinds het fijne All Is Chaos op mijn radar, maar ook in België werden ze al vroeg ontdekt tijdens de Humo’s Rock Rally in 2008, waarbij de bandleden zelf nog tieners waren. Nog steeds vind ik dat een bijzonder knappe prestatie. Inmiddels zijn we wat platen verder en sinds de uitstekende laatste van vorig jaar (Koskomo) had ik de band niet meer gezien. Hoog tijd weer voor een dosis Belgisch vuur in het altijd fijne Burgerweeshuis, waar ze gewoon nog beugels Grolsch in een bak met ijswater op de bar hebben staan. Sommige dingen moet je ook nooit veranderen (al gaat het podium nog eens een keer flink verbouwen begreep ik).
Het is bizar rustig als ik binnen kom lopen, ik vraag me even af of ik wel in de goede zaal sta (ik zie vanavond pas voor het eerst dat ze ook een kleine zaal hebben), maar de merchandise achterin verklapt dat ik toch echt goed sta. Het is negen uur, blijkbaar komen ze hier wat later op gang, maar we staan met nog geen 40 man of zo te kijken naar Mannheim – of wacht, ze heten MNHM tegenwoordig, dat googelt ook een stuk makkelijker. De band met ook Otto Kokke in de gelederen (Dead Neanderthals) zag ik eerder op het Valkhof Festival, en dat brengt mij vandaag ook naar Deventer. Twee voor de prijs van. Alhoewel. Het entreekaartje heb ik via Club OOR, dus vanavond zijn het vooral de beugels Grolsch die mij geld kosten. En de treinreis uiteraard. Maar het is het waard. Ondanks dat MNHM maar iets van een half uurtje speelt, klinkt het toch wel weer erg lekker. Iets minder stuiterend en polyritmisch dan in mijn herinnering, en misschien spelen ze ook niet zo veel van het Super-Empowered album, maar toch smaakt het weer goed. Veel nieuwe nummers gok ik, maar mijn geheugen is ook niet altijd even best. Het is nog steeds gaaf om te zien hoe de sax van Kokke zo mooi combineert met de gitaarsound van Mark Bouwman, de saxofoon klinkt dan ook als een gitaar of dikke synthesizer, en een enkele keer zelfs als een soort opgevoerde doedelzak. Het mengt uitstekend met de rest. Daarnaast voeden de drums (Roy van Wisse heeft een t-shirt van Mastodon aan) en bas (Henry Nagel) het geluid en zwellen het aan tot een dik en vettig monster. Lekker. Alleen wat jammer dat het tussen de nummers echt ijzig stil is in de zaal, liever zou je zo’n optreden dan onverschrokken door willen laten denderen. En het was wat kort. Maar wel lekker.
Goed, dan begint Steak Number Eight op tijd (met “Space Punch” van het laatste album), ze hebben een setje van zo’n 70 minuten in de planning en gaan er vanavond vol voor. De zaal is ook ineens een stukkie voller, maar er is nog genoeg ruimte. Geen uitverkocht huis, maar dat wil niet zeggen dat de band zich volledig geeft dus, volgens mij heb ik zanger Brent Vanneste (met wat korter kapsel en snorretje dit keer) nog nooit zo energiek gezien. Bijna Dillinger Escape Plan-achtig (daar stonden ze ook wel eens bij in het voorprogramma trouwens). Het t-shirt van Vanneste gaat op een gegeven moment uit, en tijdens “Dickhead” (van All Is Chaos) klimt hij van het podium het publiek in met gitaar en microfoonstandaard en schreeuwt hij de teennagels van de voeten. En er breken snaren van gitaren. Dat rijmt. En dat is mooi. Gauw een andere gitaar zoeken. Afsluiter van de set is het ASIWYFA-achtige “Return of the Kolomon”, maar we willen meer. En dat krijgen we. Het licht gaat helemaaal uit en toegift “Pyromaniac” (uitsmijter op All Is Chaos) begint toepasselijk met wat vuurwerk al vind ik het achteraf niet zo heel veilig allemaal, we kennen de voorbeelden van de slechte afloop van vuurwerk in kleine zaaltjes, maar hopelijk deden ze het verantwoord. Het is wel weer briljant dit (zie video hieronder, al is het geluid uiteraard niet zo vet als in het echt). Steak Number Eight geeft me vanavond een flinke energiestoot om goed de kerstvakantie in te gaan. Na een drukke week met veel werk en een aantal concerten is dit een prima afsluiter van het concertjaar 2016. Dat 2017 maar net zo goed mag zijn.
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=zyyTdnuoyQA&w=500]
Pingback: Gezien: Shining (NO), Doornroosje, Nijmegen | t-beest's blog
Pingback: Gezien: STAKE, Merleyn, Nijmegen – t-beest