Gezien: Eindhoven Psych Lab Presents: Föllakzoid + 4

Er zijn meer festivals dan ooit lijkt me, blijkbaar is er genoeg markt voor. Maar die groei is ook weer niet oneindig zou je zeggen. Zo kwam FortaRock dit jaar in de problemen om goede bands te boeken voor hun festival. Vorige week werd er daarom maar een indoor dagje FortaRock in the City georganiseerd. Volgend jaar zal het festival wel weer in vol ornaat terugkeren in het Goffertpark. Ook het Eindhoven Psych Lab verkeert in wat zwaarder weer en zal pas volgend jaar weer terugkeren: `Due to unforseen lack of funds we have decided to put the festival on hold and return in 2018. We are not able to bring you the level that you’ve come to expect from us in the last three years´. Jammer, want ik kwam er elk jaar graag, maar ook dit festival had nog een leuke avond in de Effenaar in petto als pleister op de wonde. Een avondje in de geest van het Pysch Lab dus, in afgeslankte vorm, maar wel goed gevuld met RMFTM (NL), The Lucid Dream (UK),  TRAAMS (UK), Föllakzoid (CL), en de Turks-Nederlandse band Altin Gün. En dat maakt het leuk genoeg om ook dit jaar even te gaan buurten in Eindhoven, inmiddels meer dan een week geleden.

De sfeer is er niet heel veel minder om, ook al is de kleine zaal dicht, en gaan we niet twee volle en lange dagen kopje onder. Een avondje psychedelische rockmuziek in diverse vormen verbroedert toch wel weer op een of andere manier, net zoals Roadburn dat doet. Je voelt dezelfde liefde voor muziek. In de pauzes speelt Modulab zo op dezelfde plek hun experimentele psychedelische soundscapes/drones/ambient of hoe je het ook wilt noemen. Het is een soort luxe behangetje op de achtergrond. De berg aan apparatuur geeft het ook wat extra sfeer, net zoals de bakken met vinyl daar vlakbij, en de mooie visuals op de vier grote schermen naast het podium en het scherm achter de bands. Zoals gebruikelijk is het lichtplan bij de meeste bands erg beperkt. De meeste bands spelen in het donker met een lichte blauwe gloed. Dat komt ten goede aan de sfeer, maar een beetje redelijke foto´s maken met mijn compacte cameraatje wordt wat moeilijker dan. Moet je sowieso ook niet te veel doen natuurlijk. Bij psychedelische muziek moet je je ook kunnen laten meevoeren in een trip, en dat lukt vrij aardig vanavond.

We starten met RMFTM uit Eindhoven zelf, oftewel Radar Men From The Moon, en dat is altijd wel de moeite waard. De band stond vorig jaar nog twee keer op het festival, een keer als zichzelf en een keer met Gnod onder de noemer Temple Ov BBV Audio Test 005.epl16 (dit jaar ook te zien op Roadburn trouwens). Misschien dat ze inmiddels wat van die samenwerking in hun eigen optredens hebben willen verwerken, want ik kan me geen zanger herinneren bij de band zelf. Net zoals bij Gnod wordt er af en toe in punk/achtige stijl over de langgerekte psychedelische structuren gezongen. Het past op zich wel, het geeft het een wat ander en grillig randje. Iets minder space en psych, iets meer punk en noise. Zeker op het einde gaat het behoorlijk los, zelfs met oordoppen in gaat het er hard op, maar die wall of noise zet wel gelijk een heerlijke dikke punt achter het optreden. Misschien ben ik niet echt dol op dit soort zang, en hoor ik liever iets meer space en elektronica van de band, maar toch is dit een uitstekende opening van het festival – eh – opening van de avond.

The Lucid Dream trekt dat niveau zo mogelijk nog fijner door, met wat meer klassieke psych. Ik herken direct het Engelse Beatle-eske boblijn kapsel van de zanger/gitarist Mark Emmerson (die ook een keer zo´n mondgeblazen melodica gebruikt in een nummer), ah ja, de band had ik eerder gezien dus. Ik check ter plekke nog even mijn eigen blog en inderdaad in 2015 stond de band op hetzelfde festival, maar dan in de kleine zaal. Met de Engelse band halen we iets meer melodie in huis, hoewel de echte killer-songs misschien ontbreken. Maar ik vind de dynamiek erg fijn, meer schakelen tussen groots en ingehouden. De breaks zijn heerlijk getimed allemaal. Het beste vind ik die lekkere verslavende baslijntjes en het heerlijke doorpsychende shreddende gitaargeluid van de twee gitaristen. De geluidsmix wordt ook steeds beter gedurende het optreden en het publiek trekt het goed, er mag verdorie ook gewoon gedanst worden natuurlijk. The Lucid Dream hakt er uiteindelijk heerlijk in.

Van het Engelse TRAAMS verwachtte ik niet heel veel op basis van wat inluisterwerk via Spotify, dus in die zin geven ze een goed optreden. Maar zo goed als sommigen dit optreden ophemelen op twitter vind ik het nu ook weer niet helemaal. Ook binnen het genre kan persoonlijke smaak voorkeuren geven natuurlijk, het neigt voor mij wat te veel richting een soort postpsychpunk, al hebben ze het zelf over krautrock geloof ik. TRAAMS maakt vooral in het begin veel aanzetten tot songs, maar het komt niet lekker uit de verf. Het trio moet het hebben van de dansbare baslijntjes die echt heel aardig zijn, maar de uitgesponnen stukken trekken me niet helemaal mee. Herhaling is goed zolang het je in een roes gooit, maar deels onderga ik het wat gelaten. Het betere werk zit echter verstopt in het tweede deel van het optreden en tegen het einde snap ik de euforie ook beter. Misschien is het even wennen aan de stijl van de band, maar de goederentrein dendert dan uiteindelijk wel heel lekker door tijdens de laatste twee nummers: “A House On Fire” en een furieus lekker uitgevoerde “Klaus”.

Het Chileense Föllakzoid is zo´n beetje de hoofdact vanavond en ook hofleverancier van het Psych Lab, het is de derde keer dat ik ze op hetzelfde podium zie staan geloof ik (op de eerste editie van het Psych Lab in 2014 en vorig jaar waren ze er ook weer). Zoals altijd is het weer donker op het podium, maar we zien de heren wel redelijk goed. Dit keer hebben de gitaristen in elk geval geen baseballcapjes op. De gitarist op links is best een iel manneke zie ik nu, en het is bijzonder grappig om te zien hoe hij echt het hele optreden nerveus heen en weer loopt naar zijn effectpedaaltjes vooraan het podium en zijn apparatuur en versterkers achter op het podium. Je weet zo´n beetje wat je kunt verwachten bij Föllakzoid, maar gek genoeg valt me dat in het begin wat tegen vergeleken met eerdere optredens. Wellicht is het dus gewenning of verwacht ik er gewoon te veel van, maar je weet echt dat ze maar een nummertje of drie gaan spelen in een uur tijd en dat het veel op herhaling zal drijven. Natuurlijk, die ritmesectie onder elk nummer is erg lekker ook al gaat het oneindig door. Maar uiteindelijk moet de slagroom op deze taart komen van de leadgitarist met zijn heerlijke verslavende repeterende echo-effecten op gitaar. Ik vermoed dat de gitaar wat harder in de mix had gemoeten, ik word nu wat minder goed meegetrokken in het geheel, dat nu meer klinkt als muziek met voortdenderende dancebeats. Het klinkt vandaag meer als een soort psych-trance act. Als ik de oordoppen tegen het einde maar eens uit doe heeft het wel veel meer impact. Tja. Föllakzoid komt vandaag iets minder binnen en het voelt dit keer meer alsof ze gewoon een trucje goed kunnen doen en dat gewoon heel lang kunnen volhouden. Nog steeds echt goed, maar niet verrassend goed vanavond.

Bij Altin Gün is de zaal begrijpelijk een stukje leger. Het is inmiddels wat later op de avond, en als je nog een trein moet halen kun je dat maar beter doen ook. De verhoging achterin de zaal is dicht overigens, maar de zaal stond aardig vol nog bij Föllakzoid. Ik vind het geen onaardig naprogramma dit Altin Gün, dat wel ineens een hele andere kant van psych bestrijkt, met echte songs. Turkse psychedelische folkpop uit de seventies. Zoiets. Da´s even wennen, maar dat lukt wel. De zangeres zingt prima, mag nog wat vrolijker kijken en wat meer genieten lijkt het, maar de rest van de band heeft wel degelijk dat losse maar degelijke spel. Bassist Jasper Verhulst speelt ook bij Jacco Gardner (in 2015 te zien geweest op het festival). `Behalve een Turks-Nederlandse zanger en zangeres werd de band aangevuld met de gitarist en de drummer van Jacco Gardner en de percussionist van Jungle By Night´, zo lezen we in een artikel van NRC en ergens anders lees ik dat ze ook bandleden delen met Eerie Wanda en Palmbomen. De band speelt goed samen vind ik, je merkt niet echt dat ze nog niet zo heel lang bezig zijn met deze band. Begrijpelijk ook dat de band al voor veel festivals is geboekt (o.a. Zwarte Cross, Valkhof Festival, Lowlands), met dit soort aanstekelijk vrolijke muziek en fijne songs kan er prima gedanst worden. Misschien is het voor hier een wat behoudende afsluiter, maar verandering van smaak doet ook op zo´n avond als dit goed eten.

Een avondje psych lab om van te smullen dus, en hopelijk zit er voor volgend jaar weer een volwaardig festival in het vat. IJs en weder dienende zijn we er dan gewoon weer bij natuurlijk.