Play: album van de week (20, 2017): Pumarosa – The Witch

Week 20. Deze week was Pumarosa in de aanbieding met The Witch.

Vorig jaar kwam deze band al met een paar hele fijne singles, waarvan “Cecile” zelfs bovenaan het lijstje lekkerste nummers kwam. Nu is er een heel album en dat is zeker de moeite waard, met een paar fijn uitschieters. Eerder schreef ik al:

Pumarosa maakte indruk begin dit jaar op Eurosonic en mocht verder al verschijnen op Where The Wild Things Are en London Calling. De band maakt zoiets als elektronische synthpop met een lik kraut en psych, altijd dansbaar, en soms lekker lang uitgerekt om je in de juiste sfeer te krijgen. De meeste aandacht trekt uiteraard frontvrouw Isabella Munoz-Newsom met haar zilveren glitterjurkje (dat in dit licht meestal goudgeel doet oplichten), die naast het zingen (met een lichte kweel in haar stem overigens) en gitaar spelen ook bij momenten vrolijk en uitbundig danst over het podium. Hoewel het hier en daar wat verzandt in lichtvoetige dancepop, zijn de uitspattingen juist uiterst fijn, de band weet naast de zoetigheid wel degelijk ook pit te vinden, al is het maar met een enorm lekkere saxofoon die bij twee nummers vol wordt ingezet door de toetsenist op rechts. Het publiek gaat goed mee met een nummer als “Priestess”, niet eens het beste nummer van de avond vind ik (wel het bekende nummer van ze), geeft mij maar een nummer als “Cecile”, ook te vinden op Spotify. De hypnotiserende dance, funk en groove geven aanleiding voor een soort aangename eighties disco-party anno nu, zo voelt het ergens. En dat danst fijn. Prima band. – Valkhof Festival 2016

Ik kom pas echt lekker in een flow met Pumarosa (Londen), nog aangekondigd als een jaren tachtig/negentig geluid-band, en dat klopt ergens wel, maar toch ook niet helemaal. Toch zou het kunnen dat het me daarom ook wel pakt, het is uiteindelijk muziek uit mijn jeugd. De danspop heeft echter meer dan alleen disco of synthpop in zich, het is voornamelijk die fijne drive en groove, met een geur van kraut en psych. De productie is weer bijzonder helder en goed. De bas funkt heerlijk, de sax scheurt er af en toe heerlijk doorheen, en de gitaren zijn smeuïg. Daarbij zingt en danst de blonde zangeres weer enthousiast in hetzelfde zilveren glitterjurkje als op het Valkhof Festival dit jaar. Het is een lekkere trip, maar waarom weet ik nog steeds niet helemaal. – Lowlands 2016

Check de hele lijst van 2017 hier op Spotify